Το “Archaisms II” [defkaz RECORDS, 2024] θα μπορούσε να
θεωρηθεί ως συνέχεια του “Archaisms I”, των
αναγνωρισμένων percussions players,
που εδώ χειρίζονται περαιτέρω πιάνο και ηλεκτρονικά, Adam Rudolph και
Tyshawn Sorey
– άλμπουμ, για το οποίο είχαμε γράψει πέρυσι (23 Οκτ. 2023). Εκείνο το LP ήταν ζωντανά ηχογραφημένο
στην Zürcher Gallery, της Nέας Υόρκης, στις 16 Δεκεμβρίου
2021, ενώ αυτό είναι γραμμένο, επίσης ζωντανά, στο Roulette Intermedium, επίσης της Νέας
Υόρκης, στις 9 Φεβρουαρίου 2023. Το ότι το “II” αποτελεί «συνέχεια» του “I” φαίνεται και από το γεγονός πως τα δύο κομμάτια, που
καταγράφονται εδώ, έχουν τίτλους “Archaisms Γ” και “Archaisms Δ”. Σαν να έχουμε
ένα double LP
λοιπόν, που τυπώνεται σε δύο μονά, μέσα σ’ ένα χρόνο, ενώ ακόμη και τα εξώφυλλα
των δύο εκδόσεων μοιάζουν (είναι παρεμφερούς αισθητικής εννοούμε).
Όμως, το πιο βασικό απ’ όλα, δηλαδή η μουσική, δεν είναι ίδιο. Και δεν θα μπορούσε να είναι ίδια (η μουσική) από τη στιγμή κατά την οποίαν στο “Archaisms II” συμμετέχουν επιπλέον τρεις μουσικοί, δηλαδή η Sae Hashimoto κρουστά, ο Russell Greenberg κρουστά και ο Levy Lorenzo επίσης σε συμβατικά και ηλεκτρονικά κρουστά.
Με άλλα λόγια στο “Archaisms II” καταγράφονται πέντε κρουστοί μουσικοί, που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μία εντελώς ξεχωριστή παράσταση, αποτελούμενη από ήχους κρουστών και πιάνου, που έχει τη δική της εξέλιξη και τη δική της αυτονομία. Μπορεί οι Rudolph και Sorey να έχουν ξανά το γενικό πρόσταγμα και στους δεύτερους «αρχαϊσμούς», όμως και ο ρόλος των υπολοίπων τριών μουσικών δεν είναι αμελητέος στο συνολικό αποτέλεσμα – και σε σχέση με τα ηχοχρώματα που παράγονται, μα και σε σχέση με τον όγκο του ήχου συνολικά.
Το άλμπουμ έχει οπωσδήποτε το δικό του ύφος και χρώμα, κι εκείνο που έχει νόημα τελικά είναι να το αντιμετωπίσεις «σαν ένα», δίχως να προσπαθείς να μαντέψεις ποιος ακριβώς παίζει τι και πού – κάτι καθόλου εύκολο εξάλλου. Εννοούμε πως δεν χρειάζεσαι «οδηγίες προς ναυτιλομένους» για ν’ ακούσεις το “Archaisms II” – έναν δίσκο που έχει τον τρόπο να σε καθηλώνει από το ξεκίνημά του ήδη, και από τον τρόπο με τον οποίον αρθρώνει μια ηχητική ιστορία, που διακρίνεται βεβαίως για τα αρχέγονα (πείτε τα και αρχέτυπα) ή και τελετουργικά χαρακτηριστικά της.
Προφανώς, εδώ, ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται και αναπτύσσεται η «ιστορία» και βεβαίως η εμπειρία των οργανοπαικτών, με πρώτους τους Rudolph και Sorey, είναι εκείνη, που καθοδηγεί την εξέλιξη σε όλες τις επιμέρους ατραπούς – και τις πιο προφανείς και τις πιο δύστροπες και ομιχλώδεις, εκεί όπου το άκουσμα ξεφεύγει προς κάτι πέραν του αισθητού, καθώς, από τη μέση της δεύτερης πλευράς και μετά, εκείνο που επικρατεί είναι η... απογείωση.
Επαφή: www.defkaz.com, https://defkaz.bandcamp.com/album/tyshawn-sorey-adam-rudolph-sae-hashimoto-russel-greenberg-levy-lorenzo-archaisms-ii
Όμως, το πιο βασικό απ’ όλα, δηλαδή η μουσική, δεν είναι ίδιο. Και δεν θα μπορούσε να είναι ίδια (η μουσική) από τη στιγμή κατά την οποίαν στο “Archaisms II” συμμετέχουν επιπλέον τρεις μουσικοί, δηλαδή η Sae Hashimoto κρουστά, ο Russell Greenberg κρουστά και ο Levy Lorenzo επίσης σε συμβατικά και ηλεκτρονικά κρουστά.
Με άλλα λόγια στο “Archaisms II” καταγράφονται πέντε κρουστοί μουσικοί, που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μία εντελώς ξεχωριστή παράσταση, αποτελούμενη από ήχους κρουστών και πιάνου, που έχει τη δική της εξέλιξη και τη δική της αυτονομία. Μπορεί οι Rudolph και Sorey να έχουν ξανά το γενικό πρόσταγμα και στους δεύτερους «αρχαϊσμούς», όμως και ο ρόλος των υπολοίπων τριών μουσικών δεν είναι αμελητέος στο συνολικό αποτέλεσμα – και σε σχέση με τα ηχοχρώματα που παράγονται, μα και σε σχέση με τον όγκο του ήχου συνολικά.
Το άλμπουμ έχει οπωσδήποτε το δικό του ύφος και χρώμα, κι εκείνο που έχει νόημα τελικά είναι να το αντιμετωπίσεις «σαν ένα», δίχως να προσπαθείς να μαντέψεις ποιος ακριβώς παίζει τι και πού – κάτι καθόλου εύκολο εξάλλου. Εννοούμε πως δεν χρειάζεσαι «οδηγίες προς ναυτιλομένους» για ν’ ακούσεις το “Archaisms II” – έναν δίσκο που έχει τον τρόπο να σε καθηλώνει από το ξεκίνημά του ήδη, και από τον τρόπο με τον οποίον αρθρώνει μια ηχητική ιστορία, που διακρίνεται βεβαίως για τα αρχέγονα (πείτε τα και αρχέτυπα) ή και τελετουργικά χαρακτηριστικά της.
Προφανώς, εδώ, ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται και αναπτύσσεται η «ιστορία» και βεβαίως η εμπειρία των οργανοπαικτών, με πρώτους τους Rudolph και Sorey, είναι εκείνη, που καθοδηγεί την εξέλιξη σε όλες τις επιμέρους ατραπούς – και τις πιο προφανείς και τις πιο δύστροπες και ομιχλώδεις, εκεί όπου το άκουσμα ξεφεύγει προς κάτι πέραν του αισθητού, καθώς, από τη μέση της δεύτερης πλευράς και μετά, εκείνο που επικρατεί είναι η... απογείωση.
Επαφή: www.defkaz.com, https://defkaz.bandcamp.com/album/tyshawn-sorey-adam-rudolph-sae-hashimoto-russel-greenberg-levy-lorenzo-archaisms-ii
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου