ANDREA CENTAZZO και MICHELE VALLISNERI: ECM, άλλως... Einstein’s Cosmic Messengers project

Αναγνωρισμένος μουσικός της ιταλικής improv σκηνής (τα τελευταία χρόνια ζει στην California), ο πολυοργανίστας Andrea Centazzo αποτελεί «περίπτωση προς μελέτη». Αν και το βασικό όργανο δράσης του είναι τα κρουστά, συχνά θα τον συναντήσουμε να χειρίζεται φλάουτo και synthesizers, συνδυάζοντας κλασικές performances με multimedia, ποίηση/λογοτεχνία, μπαλέτο ή όπερα. Γιος δικηγόρου, δικηγόρος και ο ίδιος, παρατά τα νομικά για ν’ ασχοληθεί αποκλειστικώς με τη μουσική, ήδη από τα πρώτα χρόνια του ’70. Μαθαίνει ντραμς δίπλα στον Pierre Favre και σπουδάζει, στο ίδιο αντικείμενο, στο Bologna University. Τo 1974 μπαίνει στη δισκογραφία, όταν στην εταιρία PDU (την εταιρία που ίδρυσε η Mina το 1966), θα ηχογραφήσει το “Ictus” - ένα πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο. Ο Centazzo επηρεασμένος όχι μόνον από την jazz αλλά και από το prog-rock της εποχής (σκηνή του Canterbury), δημιουργεί ένα ασυνήθιστο άλμπουμ ηλεκτρικής-ηλεκτρονικής jazz, που δεν συμβαδίζει απολύτως με τον «ελεύθερο αυτοσχεδιασμό» της εποχής του. Αριστερός όντας – σε μια περίοδο όπου η λέξη «αριστερά» στην ιταλική σκηνή σήμαινε, συχνά, κόντρα σε κάθε φόρμα –, ο Centazzo επιλέγει να δώσει αγωνιστικούς τίτλους στις συνθέσεις του· όπως η θαυμάσια “Ode to Nazim Hikmet”, ή η "First and last freedom" (για την απελευθερωτική δράση της Τέχνης ενάντια στην καθημερινή ρουτίνα), ή η “Who remembers the Lestans cement works?”, στην οποία δανειζόμενος μια παραδοσιακή μελωδία του Friuli και αναπαριστώντας με δικούς του ήχους τις μηχανές μιας τοπικής τσιμεντοβιομηχανίας, εγκαλεί για την έλλειψη μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας. Το 1974...
Τα χρόνια πέρασαν. Η καριέρα του Centazzo θα εξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς. Πολλοί δίσκοι με μεγάλα ονόματα (Pierre Favre, Derek Bailey, Rova Saxophone Quartet, Henry Kaiser, Evan Parker, Alvin Curran, Leo Smith κ.ά.) και, βεβαίως, περισσότερα σύνθετα projects στην πορεία (δεκαετία του ’90), τα οποία αγκάλιασαν η ιταλική Warner και το new-classical τμήμα της Deep Music.
Πριν από λίγη ώρα πήρα ένα mail από την Πολωνία, στο οποίο μαθαίνουμε για την καινούρια του δουλειά.Join the award-winning composer and percussionist Andrea Centazzo for one hour of spectacular music and video images of the Universe preceded by illuminating lectures by UCLA astronomer Brad Hansen and NASA physicist Michele Vallisneri.
Centazzo’s music synthesizes the mystery of oriental percussive vibrations with the timbral harmonic understanding of contemporary music, and the soul of jazz and rock post-culture. Gravitational waves are ripples in the fabric of space and time produced by violent events in the distant universe. Albert Einstein predicted their existence in 1916; but only in the last two decades did we achieve the technology to detect them and thus gain unique insight in the dark side of the Universe. This technology is expressed most exquisitely in LIGO, a facility supported by more than 500 researchers in the world scientific community, and a vital member in a developing global network of gravitational-wave observatories. LIGO’s measurements illuminate the fundamental nature of gravity and throw open an entirely new window onto the Universe, affording views of previously inaccessible such as the coalescence of black holes and neutron stars. Composed in celebration of LIGO’s history, achievement, and promise, Einstein's Cosmic Messengers is a stunning, vertiginous journey through magnificent visions of the Universe, through Einstein's genius and obsessions, and through LIGO’s advanced technology and breathtaking scope.
(www.chazzforjazz.com/servlet/Detail?no=879)
(http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Andrea_Centazzo.jpg)