TALIBAM!: Gonzo καταστάσεις...

Αν και έχει παραγίνει το κακό με την gonzo, ή μάλλον τύπου gonzo δημοσιογραφία, καλόν είναι να θυμηθούμε (δεν νομίζω ότι το έχουμε ξεχάσει) πως το gonzo-rock και η αντίστοιχη jazz, άρχισε, για πολλούς, και τελείωσε στον Frank Zappa. Τελείωσε; Δεν θα μας αφήσουν να το υποστηρίξουμε οι Talibam!, ένα ντούο από το Brooklyn (Matthew Mottel πιάνο, άπειρα άλλα πλήκτρα, Kevin Shea κρουστά, φωνές, άλλα τινά), το οποίο ηγείται από εξαετίας ό,τι πιο προβοκατόρικου ξεπηδά από την jazz/avant (πάντα με την απαραίτητη pop διάσταση) σκηνή του Μεγάλου Μήλου. Και όχι απλώς ηγείται αλλά και θέτει τον εαυτό του μάχιμο, μπροστά, στην υπηρεσία της ηχητικής "τρομοκρατίας". Το πιο νέο άλμπουμ των Talibam! υπό τον τίτλο “Boogie In the Breeze Blocks”, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από την «έχουσα ανοικτά τα ώτα» ESP-Disk’, είναι ένα punky παρανάλωμα, μέσα από το οποίο το rock, η jazz, η avant-garde, διαποτισμένα με ό,τι πιο... αναρχο-αυτόνομα noise, vocal και concrete patterns μπορείτε να σκεφθείτε, συντονίζονται προκειμένου να γίνει εφικτός ο... ιστορικός συμβιβασμός. “Schroeder meets Jagger”, η «Ηρωδιάδα» απέναντι από το mix του Μάο και ο “Jim O’Rourke” σε μια εκδρομή στο Roosevelt Island, αγκαλιά με το Τέρας... της Αποκαλύψεως. Αν και είναι σχετικώς αδύνατη η καταγραφή της «ζούρλας» που δέρνει το σχήμα (στην ηχογράφηση του “Boogie In the Breeze Blocks” πήραν μέρος άλλοι 14 μουσικοί!), εντούτοις οι άψογα ενσωματωμένοι «ζαπισμοί», «μπιφχαρτισμοί», ου μην και «σοφτ-μασινισμοί» στο “Ghost cloud” π.χ. ή το “Jim O’Rourke”, συναινούν προς ένα έργο πανανθρώπινου πολιτικού-κοινωνικού λόγου, που αφορά πρωτίστως στις «φυλές του Ισραήλ»· εκείνες που παρεπιδημούν στη ξέρα και την άπνοια στην παράπλευρη New York City. Συγκρότημα του δρόμου, της στιγμής, της αυθόρμητης έμπνευσης και της μεταστοιχείωσης όλων αυτών σε προβοκατόρικο θέαμα-ακρόαμα, οι Talibam! είναι εξ ίσου αγαπητοί – αν όχι περισσότερο – στην Ευρώπη, την οποίαν επισκέπτονται τακτικότατα. Ας μπει στο χάρτη και η Ελλάς...