Το “Girls, Ghosts and Gods” [Puzzlemusik] είναι, γενικώς, ένα έργο με μπαλάντες. Folk ή folk-rock – ακόμη και το blues, έτσι όπως το αντιμετωπίζει ο Μουμτζής, folk ή folk-rock είναι –, εντάσσεται από την αρχή στη μεγάλη παράδοση του αναλόγου αγγλοσαξωνικού στυλ, εκείνου που έπιασε αρχή στα χρόνια του ’60 με τα μεγάλα συγκροτήματα (Fairport Convention και τα σχετικά) και τους, αντιστοίχως, εξέχοντες τραγουδοποιούς (Donovan και τα σχετικά), διατρέχοντας όλες τις επόμενες δεκαετίες· ναι, φθάνοντας στον καιρό μας. Φυσικά, το άλμπουμ δεν αφορά σε τίποτα παρωχημένες αναβιώσεις, απ’ αυτές που τροφοδοτούν χαμερπή προσδόκιμα, αλλά σε μία παντελώς σύγχρονη κατασκευή, στην οποίαν είναι ενταγμένοι άψογοι low-profile μοντερνισμοί. Σ’ ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ το “Duke (Great ungiver)” o Μουμτζής προσεγγίζει, αγγίζει και κατακτά το στοναρισμένο κλίμα του σύγχρονου βορειο-ευρωπαϊκού folk (κοντά στις εγγραφές της Lisa O Piu φερ’ ειπείν), ενώ σε track όπως το “Keeper of joy” φανερώνει μία μοναδική ικανότητα στο να δίνει πλήρη έξοδο σε... χρονοβόρες ψυχεδελο-καταστάσεις. Γενικώς, η... δεύτερη πλευρά του άλμπουμ (το δεύτερο ημίωρο χονδρικώς) στέκεται πολύ ψηλά – αν και τα πιο ωραία κομμάτια, σαν το mellow εισαγωγικό “Treesong” είναι μπροστά – με το “Prayer” και το “Godly gift” να επιτείνουν την αξία του... παραμυθοδράματος.
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
J.KRISTE ή MASTER OF DISGUISE
Ο J.Kriste ή Master of Disguise είναι Κύπριος και το πραγματικό του όνομα είναι Λευτέρης Μουμτζής. Είναι τραγουδοποιός, γράφει μουσικές, στιχουργεί στην αγγλική, ερμηνεύει και ενορχηστρώνει, έχοντας δίπλα του περισσότερους από 15 παίκτες και... χειροκροτητές. Θέλετε ονόματα; Δημήτρης Μπασλάμ, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Μανώλης Φάμελλος, Στέλιος Ρωμαλιάδης (Luup), Χρήστος Αλεξόπουλος κ.ά. Τι ακριβώς συμβαίνει; Περί τίνος πρόκειται; Τι εξώφυλλο είναι αυτό, με τον χρυσοντυμένο ξυλοπόδαρο στην έρημη ακρογιαλιά; Παράξενα πράγματα... τα οποία γίνονται ακόμη πιο παράξενα με τις πρώτες, κιόλας, στροφές του άλμπουμ. Το “Girls, Ghosts and Gods” [Puzzlemusik] είναι, γενικώς, ένα έργο με μπαλάντες. Folk ή folk-rock – ακόμη και το blues, έτσι όπως το αντιμετωπίζει ο Μουμτζής, folk ή folk-rock είναι –, εντάσσεται από την αρχή στη μεγάλη παράδοση του αναλόγου αγγλοσαξωνικού στυλ, εκείνου που έπιασε αρχή στα χρόνια του ’60 με τα μεγάλα συγκροτήματα (Fairport Convention και τα σχετικά) και τους, αντιστοίχως, εξέχοντες τραγουδοποιούς (Donovan και τα σχετικά), διατρέχοντας όλες τις επόμενες δεκαετίες· ναι, φθάνοντας στον καιρό μας. Φυσικά, το άλμπουμ δεν αφορά σε τίποτα παρωχημένες αναβιώσεις, απ’ αυτές που τροφοδοτούν χαμερπή προσδόκιμα, αλλά σε μία παντελώς σύγχρονη κατασκευή, στην οποίαν είναι ενταγμένοι άψογοι low-profile μοντερνισμοί. Σ’ ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ το “Duke (Great ungiver)” o Μουμτζής προσεγγίζει, αγγίζει και κατακτά το στοναρισμένο κλίμα του σύγχρονου βορειο-ευρωπαϊκού folk (κοντά στις εγγραφές της Lisa O Piu φερ’ ειπείν), ενώ σε track όπως το “Keeper of joy” φανερώνει μία μοναδική ικανότητα στο να δίνει πλήρη έξοδο σε... χρονοβόρες ψυχεδελο-καταστάσεις. Γενικώς, η... δεύτερη πλευρά του άλμπουμ (το δεύτερο ημίωρο χονδρικώς) στέκεται πολύ ψηλά – αν και τα πιο ωραία κομμάτια, σαν το mellow εισαγωγικό “Treesong” είναι μπροστά – με το “Prayer” και το “Godly gift” να επιτείνουν την αξία του... παραμυθοδράματος.
Το “Girls, Ghosts and Gods” [Puzzlemusik] είναι, γενικώς, ένα έργο με μπαλάντες. Folk ή folk-rock – ακόμη και το blues, έτσι όπως το αντιμετωπίζει ο Μουμτζής, folk ή folk-rock είναι –, εντάσσεται από την αρχή στη μεγάλη παράδοση του αναλόγου αγγλοσαξωνικού στυλ, εκείνου που έπιασε αρχή στα χρόνια του ’60 με τα μεγάλα συγκροτήματα (Fairport Convention και τα σχετικά) και τους, αντιστοίχως, εξέχοντες τραγουδοποιούς (Donovan και τα σχετικά), διατρέχοντας όλες τις επόμενες δεκαετίες· ναι, φθάνοντας στον καιρό μας. Φυσικά, το άλμπουμ δεν αφορά σε τίποτα παρωχημένες αναβιώσεις, απ’ αυτές που τροφοδοτούν χαμερπή προσδόκιμα, αλλά σε μία παντελώς σύγχρονη κατασκευή, στην οποίαν είναι ενταγμένοι άψογοι low-profile μοντερνισμοί. Σ’ ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ το “Duke (Great ungiver)” o Μουμτζής προσεγγίζει, αγγίζει και κατακτά το στοναρισμένο κλίμα του σύγχρονου βορειο-ευρωπαϊκού folk (κοντά στις εγγραφές της Lisa O Piu φερ’ ειπείν), ενώ σε track όπως το “Keeper of joy” φανερώνει μία μοναδική ικανότητα στο να δίνει πλήρη έξοδο σε... χρονοβόρες ψυχεδελο-καταστάσεις. Γενικώς, η... δεύτερη πλευρά του άλμπουμ (το δεύτερο ημίωρο χονδρικώς) στέκεται πολύ ψηλά – αν και τα πιο ωραία κομμάτια, σαν το mellow εισαγωγικό “Treesong” είναι μπροστά – με το “Prayer” και το “Godly gift” να επιτείνουν την αξία του... παραμυθοδράματος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ο δίσκος, είναι αριστουργηματικός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Duke, μου έφερε στο νου-κάποιες στιγμέ, το within without you του Geroge Harrison.
Όντως είναι εξαιρετικός δίσκος φίλε μου. Πολλά κομμάτια θυμίζουν διάφορα... Το ζήτημα είναι όμως ότι ο άνθρωπος έχει άποψη. Γνωρίζει τι κάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή