YXIMALLOO unpop

Ψάχνοντας πριν από ενάμισι-δυο χρόνια στα δικτυακά δισκοπωλεία και τα blogs, για να εντοπίσω κάποια ονόματα της ιαπωνικής avant που μ’ ενδιέφεραν (και μ’ ενδιαφέρουν), έπεσα πάνω στον Yximalloo (άλλως Naofumi Ishimaru), έναν εντελώς παραγκωνισμένο (επειδή έτσι... γουστάρει ο ίδιος) ιάπωνα sound-maker, ο οποίος εξακολουθεί ν’ αποτελεί το πιο ανομολόγητο «μυστικό» του χώρου. Ο Yximalloo παρότι ηχογραφεί από το 1973(!) δεν είχε δώσει μέχρι πρότινος τις μουσικές του ούτε σε... επιχειρηματίες, ούτε σε διανομείς, προτιμώντας να τις εκδίδει μόνος του και να τις μοιράζει επίσης μόνος του. Να όμως που τώρα ήρθε η ώρα! Η ESP-Disk αναλαμβάνει το καθήκον να γνωρίσει τους schizo ήχους του Yximalloo σ’ ένα κοινό πέραν των... μυημένων, προσφέροντάς μας, σε τυπικό digipak, το άλμπουμ του “Unpop” [ESP 4047]. Από τα ωραία που γράφει ο Momus στο ένθετο τού CD ένα που κάνει εντύπωση είναι το ακόλουθο: «Ο αγαπημένος σκηνοθέτης του Yximalloo είναι ο Charlie Chaplin, ενώ η αγαπημένη του μπάντα είναι οι Beatles. Του αρέσουν επίσης ο Mel Brooks, ο Cliff Richard και η ελληνική μουσική της δεκαετίας του ’20». Να βάλω θαυμαστικό; Δεν γνωρίζω πώς τα σμυρνέικα(;) και τα πρώτα ρεμπέτικα(;) έχουν επηρεάσει τις μουσικές του ιάπωνα πριμιτίβ εκείνο όμως που είναι φανερό – και φέρνει τον Yximalloo στην... unpop πρωτοπορεία – είναι η διάθεσή του να περιγράψει την... pop του καιρού μας, μ’ έναν εντελώς δικό του τρόπο. Μέσα από «συνθέσεις» βινιέτες (κυρίως) ο Yximalloo οικοδομεί «ψεύδο» περιβάλλοντα – εκεί όπου τα πάντα (η jazz, τα improv στοιχεία, το electro, οι world αναφορές, το βουδιστικό chanting) αποκτούν νόημα μέσω της «άρνησής» τους – συνομιλώντας (ως performer) με τα απόμακρα πεδία της ψυχοακουστικής. Ακούγεται και ως πείραμα; Ναι. Με πειραματόζωα εμάς...