JOSE ROBERTO BERTRAMI AND HIS MODERN SOUND Aventura

Δηλαδή γιατί όχι; Ένας μουσικός που ξεκίνησε τη διαδρομή του το 1965 με το “Jose Roberto Trio” [Farroupilha], ως ένα από τα πιο «υποσχόμενα» groovy-jazz ταλέντα της Βραζιλίας και που απογείωσε το παγκόσμιο electro-latin-funk, ως κιμπορντίστας των Azymuth, στα 70s και τα 80s, μα και στα 90s και τα 00s, να μην έχει τη δύναμη να κάνει, ακόμη και τώρα στα γεράματά του, ένα από τα πιο «στοχευμένα» άλμπουμ της εποχής; Αλλοίμονο· και με τι στόχο ε; Να φέρει για πρώτη φορά τόσο κοντά, στην 45ετή περιπλάνησή του, ήχους όχι απλώς οικείους, αλλά και με τέτοιο τρόπο συνδυασμένους, ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να σου μεταδίδει κάτι από τη γλύκα εκείνης της παλαιάς space age. Ναι, το εξώφυλλο του Andy Votel μπορεί να είναι τελείως “fifties”, όμως τα παραμέσα δεν αντέχουν – και δεν έχουν ουδεμία σχέση – με μία κλαψο-νοσταλγική επιστροφή.
Ο Bertrami είναι «μάγος», εντάξει, θα κατάφερνε όμως λιγότερα αν δεν είχε δίπλα του ανθρώπους που να τον πιστεύουν και να τον αγαπούν. Και, κυρίως, ανθρώπους που να μπορούν να περιγράψουν με δυο λόγια το «τι παίζει», αφήνοντάς τον μόνον του μετά να... τραβήξει το φίδι από την τρύπα. Αναφερόμαστε στους Βρετανούς David Brinkworth (ex-Harmonic 33) και Joe Davis (αφεντικό της Far Out) οι οποίοι έφθασαν μέχρι το Rio προκειμένου να ηχογραφήσουν τούτες τις live sessions· υποσύνολο ενός πολύωρου υλικού, το οποίο συμμαζεύτηκε προς χάριν της δισκογραφίας. Μία “old school” περιπέτεια λοιπόν είναι η... aventura [Far Out Recordings], αλλά με την exotica μαγεία της tropical-jazz πανταχού παρούσα, ικανή να προσδίδει, ανά πάσα ώρα, στο έργο του Bertrami μία κλασική γοητεία. Έγχορδα (Rio Strings), hammond και fender rhodes, κιθάρες που δεν κρύβονται, σαξόφωνα, φλάουτα, τρομπέτες και τρομπόνια, μπάσα και φυσικά, τα απολύτως εννοούμενα κρουστά, συνεργάζονται με τέτοιον τρόπο, ώστε το αποτέλεσμα να υπερβαίνει κατά πολύ την τυπική περιγραφή, τού, πάντα in fashion, βραζιλιάνικου lounge. Funk, electro-space, rock passages, scat, hotel jazz, μπόσες, string-άτη «ευτέλεια» α λα Paul Mauriat, πιάνο feeling α λα... Μίμη Πλέσσα (“Choro”), εν ολίγοις όλα τα λήμματα του λεξικού του «αράγματος» σε πλήρη ανάπτυξη.