Στο καινούριο Jazz & Τζαζ, που σήμερα κυκλοφορεί, μπορείτε να διαβάσετε τη
συνέντευξη του Ξενοφώντα Αβράμογλου, της θεσσαλονικιώτικης jazz ορχήστρας Plus n’ Minus Collective, στον Κώστα Γ.
Καρδερίνη (η ορχήστρα πλην των όσων άλλων αποτείνει φόρο τιμής στον Σάκη Παπαδημητρίου),
όπως και τη συνέντευξη των Αντώνη Λαδόπουλου (σαξόφωνο), Σάμι Αμίρη (πιάνο)
στον Κορνήλιο Διαμαντόπουλο επ’ αφορμής του CD “Phos”
των δύο καλλιτεχνών, που μοιράζεται με το παρόν τεύχος. Μία τρίτη συνέντευξη
είναι εκείνη του τραγουδιστή-κιμπορντίστα των Monophonics Kelly Finnigan στον Δημήτρη
Κατσουρίνη (οι Monophonics
είναι από το San Francisco
και προσφάτως ηχογράφησαν ένα από τα καλύτερα psych-soul-funk LP,
που μπορείς ν’ ακούσεις οπουδήποτε).
Ακόμη, στο παρόν τεύχος, ο Γιάννης Μουγγολιάς γράφει για τον
γερμανό improv μπασίστα Peter Kowald
με αφορμή τα δεκάχρονα από το θάνατό του, δίνοντας περαιτέρω όλα τα στοιχεία
μιας απροσδόκητης, σπάνιας πληρότητας, ηχογράφησης του πολωνού
αβαντ-γκαρντίστα Krzysztof Penderecki
με τον τρομπετίστα Don Cherry πίσω στο 1971. Εν συνεχεία ο Σπύρος Σερλεμές επικεντρώνεται
στο… rock του κακού ρίχνοντας φως σε ορισμένες παρεξηγήσεις που
άπτονται του θέματος, την ώρα που ο Θανάσης Μήνας ασχολείται με τις ανθολογίες τής
Soul Jazz “Lover’s Rock”, οι οποίες πραγματεύονται την επέλαση της reggae στη
Βρετανία των 70s. Τέλος,
εγώ γράφω για τους Aphrodite’s Child παίρνοντας αφορμή από
την επανακυκλοφορία των άλμπουμ τους από την Music on Vinyl/Missing Vinyl
και ο Νίκος Κ. Φωτάκης μεγεθύνει στην περίπτωση ενός νεαρού μουσικού από την
Νέα Ορλεάνη, του τρομπετίστα Christian Scott
(στη φωτογραφία του εξωφύλλου), που τώρα προσελκύει επάνω του όλα τα σχετικά
έντυπα του κόσμου. Από εκεί και κάτω κείμενα για την Marietta Fafouti, τον Κωστή Μαραβέγια,
τον Milos Karadaglic,
τον Παύλο Καραπιπέρη (ex-Small Blues Trap), τους Fratelli-Μακεδονομάχους, δισκοκριτικές, auditorium (μια καινούρια
στήλη την οποίαν επιμελείται ο Αντώνης Ν. Φράγκος), επανεκδόσεις, δισκορυχείον,
Τζαζ & Λογοτεχνία, Πράξεις Λόγιας Μουσικής, All that Art…
Στο CD του περιοδικού ακούμε, όπως ανέφερα ήδη, δύο από τους
σημαντικότερους μουσικούς της ελληνικής jazz σκηνής, τον Αντώνη Λαδόπουλο στο τενόρο σαξόφωνο και τον
Σάμι Αμίρη στο πιάνο στον πρώτο τους δίσκο, που έχει τίτλο “Phos”. Ένα άλμπουμ που χαρακτηρίζεται
από βαθύ μουσικό ένστικτο, απολύτως
αρμονική υποδομή και πληρέστατη (master) τεχνική, που
επιτρέπει άμεση υλοποίηση κάθε ιδέας, στοχεύοντας κατευθείαν στο συναίσθημα,
όπως σημειώνει και ο Κορνήλιος Διαμαντόπουλος…
Monophonics: Δισκάρα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ Sly Stone Nicky Vour, αλλά δεν μ’ ενοχλεί καθόλου. Έπρεπε να βάλουν και περισσότερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματική αποκάλυψη η σημερινή αναφορά στους Monophonics και το "In Your Brain". Ούτε που τους είχα ξανακούσει και με λίγο ψάξιμο στο youtube τα "είδα όλα"!!! Οι τύποι δείχνουν να έχουν διαβάσει καλά το μάθημα ΜΑΥΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ 1965-1975, θα ήταν πιο ωραία να έδιναν περισσότερη έμφαση στο deep funk στοιχείο και λιγότερο στο smooth soul που διακρίνω σε κάποια σημεία στα φωνητικά. Η ψυχεδέλεια πάντως δίνει και παίρνει... Ωραία πράγματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τα σημερινά μαυράκια δεν είχαν καεί με το αποβλακωτικό hip-hop/r&b θα βλέπαμε καλύτερα και περισσότερα στη soul/funk revival, οπότε, προς το παρόν ας αρκεστούμε στη "μαύρη μουσική" των λευκών.
Κωνσταντίνος Θ.Π
Κωνσταντίνε μην τα τσουβαλιάζεις όλα. Υπάρχουν και αριστουργήματα…
Διαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=apN0AXjJxQE
Να ’σαι καλά Βαλάντη, επίσης καλό φθινόπωρο και σ' εσένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ένα σιντάκι από την... Durham Family, τον άλλον δεν τον ήξερα. Αμφότεροι ωραίοι.
Άντε και καλές (δικτυακές) δουλειές.
Φοβεροι οι Monophonics!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.Κ.
Τα ’παμε, τα ξανάπαμε. Αγοράστε όμως και κανα Jazz & Τζαζ…
ΑπάντησηΔιαγραφή