YU KUNG στην πλατεία

Τo λαϊκό τραγούδι (έντεχνο ή μη) έχει τεράστια παράδοση στην Ιταλία. Στη δεκαετία του ’70, που εδώ μας απασχολεί, ακούστηκε ακόμη περισσότερο (στις διάφορες εκφάνσεις του), βοηθούμενο από την πολιτικο-κοινωνική συγκυρία, βεβαίως από την ενεργό παρουσία τού εθνομουσικολόγου και ερευνητή Roberto Leydi, το βιβλίο του οποίου I Canti Popolari Italiani [Oscar Mondadori, Milano 1973] επηρέασε τα μάλα τη μουσική γενιά που μεγάλωνε μαζί του και οπωσδήποτε από τους ανάλογους τραγουδοποιούς και τα σχετικά (νεανικά) συγκροτήματα. Τα folk σχήματα (τα πιο πιστά folk), αλλά και τα folk-rock (εκείνα δηλαδή που χρησιμοποιούσαν και ηλεκτρικά όργανα στις ενορχηστρώσεις τους), άρχιζαν να σκάνε κατά κύματα, συνδυάζοντας, από τη μια μεριά, τις παραδοσιακές μελωδίες της χώρας, ή τα επηρεασμένα από εκείνες μοτίβο τους, και από την άλλη μία στιχουργική, η οποία όταν δεν ήταν η κλασική παραδοσιακή, αφορούσε στα κοινωνικο-πολιτικά γεγονότα και ζητήματα της περιόδου (τοπικού ή παγκοσμίου ενδιαφέροντος).

Οι Yu Kung, ένα από τα καλύτερα folk και folk-rock συγκροτήματα της Ιταλίας στα seventies, σχηματίστηκαν το 1971 στο Μιλάνο, παίρνοντας το όνομά τους από έναν ήρωα τού Lieh Tzu, μιας συλλογής ιστοριών του ταοϊσμού από τον 4ον/5ον αιώνα π.Χ. Ενταγμένοι από την αρχή στο κίνημα, τραγουδούν στις Γιορτές της L’Unità, της εφημερίδας του PCI (Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα), ενώ παίρνουν μέρος και στο 5ο Φεστβάλ της Νεολαίας του Προλεταριάτου (Festa del proletariato giovanile),  στο Parco Lambro του Μιλάνο (29/5-2/6/1975) μαζί με τους Area, Arti e Mestieri, Stormy Six, Lucio Dalla, Claudio Rocchi, Ivan Cattaneo, Franco Battiato, Jane Sorrenti, Agorà κ.ά. (Υπενθυμίζω πως για την VI Festa στο Parco Lambro και για το άλμπουμ που προέκυψε –με Taberna Mylaensis, Canzoniere del Lazio, Sensations’ Fix, Area κ.ά– έχω γράψει εδώ http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/07/parco-lambro.html). Είναι η εποχή της κυκλοφορίας του πρώτου άλμπουμ των Yu Kung, του “Pietre della Mia Gente” (1975), που αρχικώς τυπώνεται σε ανεξάρτητη παραγωγή, για να επανεκδοθεί σχεδόν αμέσως στην εταιρεία των Stormy Six, την L’Orchestra [OLP 10002] και να… ξανατυπωθεί την επόμενη χρονιά (1976) για την Dischi dello Zodiaco [VPA 8308]. Το συγκρότημα είναι εξαιρετικά δημοφιλές, δίνει συνεχή live και ξαναμπαίνει στο στούντιο την επόμενη χρονιά (1977) για την ηχογράφηση του “In Piazza” [I Dischi dello Zodiaco VPA 8370].

Οι Pierpaolo Perazzini κιθάρα, μαντόλα, φωνή, Mimma Caldirola φωνή, τσέμπαλο, Franco Di Biase μαντολίνο, μαντόλα, Umberto Calice κρουστά, φωνή, Marco και Mauro Bertani 6χορδες, 12χορδες κιθάρες, φωνή, Roberto Delbo ντραμς και Marco Ferradini μπάσο, φωνή (συνεργεί και ο Ettore Gobbato κρουστά) καταπιάνονται βασικά με πρωτότυπο υλικό (συνθέσεις του Perazzini), προσφέροντας ένα άψογο folk (στα όρια του folk-rock ενίοτε) άλμπουμ, μέσα από το οποίο ξεχωρίζουν τo “Tall el Zaatar” (τραγούδι-μνημείο, που παίρνει αφορμή από την εξόντωση των Παλαιστινίων του Λιβάνου από τους Χριστιανούς Φαλαγγίτες και τον συριακό στρατό, στο φερώνυμο στρατόπεδο, τον Αύγουστο του ’76, δες κι εδώ http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/05/gaetano-liguori-giulio-stocchi-liberta.html), η εξαιρετική διασκευή τού “Plegaria a un labrador” του Victor Jara (ως “Preghiera a un contadino”), το οργανικό κατω-ιταλικό “Lu citle”… Θ’ ακολουθήσουν δύο ακόμη LP, το “Festa/ danze e balli popolari” [I Dischi dello Zodiaco VPA 8417, 1978] και το “Il Pifferaio” [Madau Dischi D 02, 1980], δίχως το συγκρότημα να εξαφανιστεί από τη σκηνή. Τελευταία φορά που ακούστηκε κάτι γι’ αυτούς ήταν τον Δεκέμβριο του 2009, όταν εμφανίστηκαν στο Auditorium Demetrio Stratos, στο επετειακό κοντσέρτο για τα θύματα της φασιστικής βίας στην Piazza Fontana του Μιλάνο, τον Δεκέμβριο του 1969.