Η jazz
στη Νορβηγία, στα sixties, δεν υπήρξε υπόθεση μόνον των Jan
Garbarek, Terje Rypdal, Arild Andersen και Jon Christensen – του βαρέως πυροβολικού της ECM δηλαδή, όπως θα αποδεικνυόταν στην πορεία. Υπήρχαν
δεκάδες μουσικοί (και με δισκογραφία), οι οποίοι έγιναν ελαχίστως γνωστοί πέραν
της επικράτειας, συμβάλλοντας με το έργο και τις ιδέες τους στην ταυτοποίηση
ενός ήχου, με άλλοτε ιδιαίτερα και άλλοτε λιγότερο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά· ένας
ήχος που συνδέθηκε αυθωρεί με το κίνημα του μοντερνισμού και της επικοινωνίας
των Τεχνών στη βορειοευρωπαϊκή χώρα. Ένας από αυτούς τους μουσικούς υπήρξε και
ο ντράμερ Tore Birkedal και κατ’ επέκταση το συγκρότημα The Norwegian Jazz Group…
Ο Birkedal έχει βαθειά ιστορία στο χώρο της norwegian jazz και
από ένα πρόχειρο ψάξιμο που επιχείρησα στο δίκτυο έμαθα πως, στα fifties (1954), υπήρξε μέλος του
τρίο του πιανίστα Carsten Klouman (μπασίστας κάποιος Frank Cook)
και λίγο πιο μετά στέλεχος ενός εκ των πιο αναγνωρισμένων σχημάτων εκείνης της περιόδου,
του κουαρτέτου του πιανίστα, τραγουδιστή και ηθοποιού Per Asplin (Mikkel
Flagstad τενόρο, Frank Cook μπάσο και Tore Birkedal ντραμς οι υπόλοιποι τρεις), συνοδεύοντας μάλιστα (μαζί
με άλλους, όπως τον πιανίστα Einar Iversen)
το αμερικανικό φωνητικό gospel
γκρουπ Deep River Boys,
κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Νορβηγία.
Στη δεκαετία του ’60 οι παρουσίες του Birkedal υπήρξαν πιο… σποραδικές, αν και
η συμμετοχή του σ’ ένα τουλάχιστον άλμπουμ θα πρέπει να σημειωθεί. Αναφέρομαι στο
“Rosemalt Sound” [Nor-Disc,
1967] του συνθέτη-ενορχηστρωτή Alf Cranner
και του ακορντεονίστα Alfred Janson.
Οι Cranner και Janson έπραξαν κάτι ανάλογο (κάτι…) εκείνου των Σουηδών Bengt-Arne Wallin και Jan Johansson. Πήραν κάποια
παραδοσιακά τραγούδια της χώρας και τα διασκεύασαν για jazz-folk σύνολο (το “Knut liten og sylvelin” π.χ. είναι μαγικό),
φέρνοντάς τα πιο κοντά στα νεανικά ακροατήρια.
Την ίδιαν εποχή (1967), ο Tore Birkedal είναι πίσω (και) από τις μουσικές των jazz μπαλέτων, που χορογραφούσε στο Όσλο
ο Αμερικανός Gene Nettles
(1928-1994). Από μια νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στις New York Times (23/4/1994) μαθαίνουμε
πως ο Nettles (χορευτής
και χορογράφος) εργαζόταν στο Broadway-κύκλωμα
(είχε συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στο “My Fair Lady” με τον Rex Harrison και την Julie Andrews)
και πως το 1958 βρέθηκε στη Νορβηγία, ενώ λίγο αργότερα θα μετακόμιζε στη
Δανία, όπου και θα έκανε χορογραφίες για τα “Cabaret”, “Fiddler on the Roof “ και “Guys and Dolls”. Στο “Music for Jazz Ballett supervised by Gene Nettles”
[Troll TRLP 2, 1967] μία τετράδα μουσικών υπό τον Birkedal (Svein Christiansen κρουστά,
Tor Hauge μπάσο, Einar Iversen πιάνο οι υπόλοιποι) παίζει jazz και latin ρυθμούς
–όπως φαίνεται και από τους τίτλους των κομματιών “Carribean jazz moods”, “Jazz
cha-cha”, “Work-out mambo”, “Jazzwaltz”, “Drumtime”, “Midnight-sun go-go”…– οι οποίοι
θα χρησιμοποιούνταν από τον Nettles σε προγράμματα εκμάθησης και κατάρτισης (νορβηγών
χορευτών και χορευτριών). Ένα κάπως-σαν-library-άλμπουμ λοιπόν, από μια σκηνή
που, στην πορεία, είχε πολλά να δώσει.
Ενδιαφέρουσα ανάρτηση.Γενικά αυτά τα δισκάκια με jazz dance exercises,τεχνικές,ballet études κλπ έχουν γινει πολύ της μόδας τα 4-5 τελευταία χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιθανολογώ οτι αυτό οφείλεται σε τίποτα samples που ανακαλύπτονται απο μάγκες τύπου DJ Shadow και βάλε.Σε περιπτώσεις δε δίσκων των Joe Pugliese,Komeda,The Danish Jazzballet Society Ensemble οι τιμές των βινυλίων είναι αστρονομικές.Παντως μουσικά τα περισότερα δεν είναι τίποτα τρομερό ή ριζοσπαστικό μιας και τα κομμάτια είναι σχετικά μικρά σε διάρκεια.Εγώ βέβαια ασελγώ όταν τα βρίσκω ειδικά σε τιμές κοντά στο euro.Είναι σπάνια όμως,ακριβά,out of print σχεδόν όλα και υπάρχουν και πολλές πατάτες εκεί έξω.
Αυτό πάντως το είχα πάρει φθηνό Φ.Ν. – από το eBay πριν κάποια χρόνια. Δεν είναι άσχημο. Κι έχει και την ιστορία του…
ΑπάντησηΔιαγραφή