μουσικές του J. A. CAESAR για ταινίες και θεατρικά του Shūji Terayama

Για τον J.A. Caesar (ή και Seazer) πρέπει να πρωτοδιάβασα στο περιοδικό The Wire (issue 186, August 1999) στη στήλη “The Primer”. Εκεί, ο Alan Cummings υπέγραφε ένα κείμενο υπό τον τίτλο “Far East Freak Out: A user’s guide to japanese psychedelia”, αναφερόμενος μεταξύ άλλων και στον Julius Arnest Caesar (πραγματικό όνομα Terahara Taka'aki), ένα μουσικό που συνέδεσε τ’ όνομά του με το θεατρικό γκρουπ Tenjyo ή Tenjō Sajiki, που είχε ιδρύσει το 1966 ο σκηνοθέτης, ποιητής και άλλα τινά Shūji Terayama (1935-1983).

Ο Terayama, που έγινε γνωστός στην Ελλάδα (όσο έγινε τέλος πάντων) από την ταινία του Τα Φρούτα του Πάθους (1981) με τον Klaus Kinski και την Isabelle Illiers (το όνομα τής πρωταγωνίστριας το επανέφερα στη μνήμη μου μέσω του διαδικτύου) υπήρξε ένας πολυπράγμων ιάπωνας καλλιτέχνης – με την ομάδα Tenjō Sajiki να αποτελεί τον βασικό φορέα των δραστηριοτήτων του.

Βασικά, επρόκειτο για έναν θίασο που είχε αναφορές στη μακραίωνη ιαπωνική σχετική παράδοση και ακόμη στο Living Theatre (Julian Beck) και το San Francisco Mime Troupe, και ο οποίος (θίασος) αποτελείτο, βασικά, από μη επαγγελματίες, όντας και αυτός (όπως και οι συνοδοιπόροι Tokyo Kid Brothers) ένα ακόμη μέρος της ιαπωνικής counterculture στα τέλη του ’60 και τις αρχές του ’70.

Για το Tenjō Sajiki, στα χρόνια της ακμής του, φαίνεται πως έχουν γραφεί ελάχιστα πράγματα στην Ελλάδα. Πριν λίγο καιρό βρήκα στο περιοδικό «Θεατρικά» (τεύχος 21, 12/1974) μιαν αναφορά, όταν ο θίασος είχε επισκεφτεί την Ευρώπη για να συμμετάσχει στο «4ο Φεστιβάλ Ανοιχτού Θεάτρου» του Wrocław (πόλη στη νοτιοδυτική Πολωνία). Το μεταφρασμένο άρθρο του Bogusław Litwiniec (θεατράνθρωπος της Αριστεράς και με ουσιαστική παρουσία στην πολωνική αντικουλτούρα) έδινε κάποια πρώτα στοιχεία…

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/56638