MOONJUNE RECORDS δύο νέα CD

Πάντα εν δράσει, η MoonJune επιμένει στο prog και fusion, προτείνοντας νέα ενδιαφέροντα άλμπουμ…

MARK WINGFIELD: Proof of Light [MJR071, 2015]

Αμερικανός μάλλον κιθαρίστας, αλλά εγκατεστημένος στην Αγγλία είναι ο Mark Wingfield και εγγλέζικο είναι το άλμπουμ του (ηχογραφημένο στο Cranfield), που κυκλοφορεί τώρα από τη νεοϋορκέζικη εταιρεία. “Proof of Light” ο τίτλος του, και ακούγονται σ’ αυτό, εκτός από τον ίδιον, ο Yaron Stavi στο μπάσο και ο Asaf Sirkis στα ντραμς. Κλασικό rock trio λοιπόν, που δεν ροκάρει ακριβώς αλλά… τζαζροκάρει (με ήχους κιθαριστικούς που μπορεί να εκτείνονται από τη… σχολή ECM, τον John Abercrombie ας πούμε, μέχρι τον Jimi Hendrix). Ο Wingfield, εννοώ, έχει εκείνο το μελωδικό χάρισμα της… avant-jazz, αν και ξαφνικά μπορεί να «χαθεί» σε τελείως ψυχεδελικά μονοπάτια (εδώ ακούω το σχεδόν 9λεπτο “Voltaic”, που είναι κατηγορία από μόνο του). Σε γενικές γραμμές πάντως εκείνο που κάνει διακριτό το παίξιμο του Wingfield είναι ο τρόπος του να μελωδεί, δίχως ταυτοχρόνως να παίζει και ακόρντα. Χρησιμοποιεί δηλαδή την κιθάρα του σαν πνευστό ή σαν την φωνή, εκμεταλλευόμενος όλα τα εφφέ και τα λοιπά, την ώρα που τα ακόρντα τα «λαμβάνει» με ηλεκτρονικό τρόπο. Έτσι, έχει το ρυθμικό παίξιμο «έτοιμο», με τον ίδιον απερίσπαστο να μελωδεί, σε fusion, γενικώς, πρότυπα. Πολύ καλή δουλειά κάνουν και οι δύο συμπαραστάτες του, ο Stavi και ο Sirkis. Μουσικάρες αμφότεροι –ο πρώτος έχει παίξει με Robert Wyatt, Phil Manzanera, David Gilmour κ.ά., ενώ ο δεύτερος έχει βρεθεί δίπλα στους John Abercrombie, Larry Coryell και Gilad Atzmon– ξέρουν να υποστηρίζουν και οπωσδήποτε να βαθαίνουν το περιβάλλον εντός του οποίου κινείται ο Wingfield.

YAGULL: Kai [MJR067, 2015]

Όπως είχα γράψει και πέρυσι (6/2/2014)… «Οι Yagull είναι το προσωπικό ‘όχημα’ του Sasha Markovic. Ο γιουγκοσλάβος μουσικός, που μάλλον διαμένει μονίμως στην Νέα Υόρκη, είναι ο βασικός υπεύθυνος του άλμπουμ “Films” [Zoze Music, 2012], ενός ορχηστρικού CD που κινείται σε (ενισχυμένους) ακουστικούς… κινηματογραφικούς, folk και folk-progressive δρόμους». Από πέρυσι μέχρι φέτος μεσολάβησε ένας χρόνος (φυσικά), αλλά κι ένα δεύτερο CD για τους Yagull, αυτή τη φορά στην MoonJune. Εδώ, ο Markovic έχει δίπλα του την πιανίστα Kana Kamitsubo και από κοντά μια ντουζίνα ακόμη μουσικούς σε κρουστά, κιθάρες, μπάσο, βιολί, κλαρινέτο, φυσαρμόνικα, φλάουτο κ.λπ. (ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι κιθαρίστες Beledo και Dewa Budjana), οι οποίοι των βοηθούν να περατώσει τις ιδέες του. Τα κομμάτια είναι ορχηστρικά φυσικά, ο ακουστικός να-τον-πούμε ήχος κυριαρχεί, ενώ το κλίμα είναι αυτό-που-λέμε… κινηματογραφικό (και όλοι αντιλαμβανόμαστε τι υπονοεί η λέξη). Υπάρχουν θαυμάσια tracks στο “Kai”, αλλά τα πιο θαυμάσια απ’ αυτά (“Mio”, “Wishing well”) μπορεί φέρνουν στη μνήμη ακόμη και Γιάννη Σπανό… ή René Aubry, ή Ludovico Einaudi. Η αρμονική επεξεργασία τους τα βοηθά, εννοώ, να ακούγονται «στρογγυλά», χαϊδεύοντας, όπως λέμε, τ’ αυτιά, δίχως να ξεπέφτουν όμως στο γλυκερό και το αδιάφορο. Έχει ταλέντο ο Markovic –όπως και η ιαπωνίδα παρτενέρ του βεβαίως, μιας και οι συνθέσεις σχεδόν όλων των κομματιών ανήκουν και στους δύο– πράγμα που θα βοηθήσει τους Yagull να προχωρήσουν (γιατί όχι και να επιβληθούν) σ’ ένα χώρο, που χρειάζεται «νέο αίμα», καθώς οι προηγούμενοι σιγά-σιγά αράζουν…

Επαφή: www.moonjune.com