EL SHALOM - OS MUNDI ελληνικές επανεκδόσεις

Έριξα μια ματιά στο βιβλίο των Steven & Alan Freeman “The Crack in the Cosmic Egg/ Encyclopedia of Krautrock…” [Audion Publications, Leicester 1996] για να δω τι γράφανε –αν γράφανε– για τους El Shalom πριν 20 χρόνια οι Εγγλέζοι. Στις σελίδες των… παραπεταμένων υπάρχει μία πρόταση… “So we’ve been informed, these were a typical mid-70s mellow progressive band” (δεν τους είχαν καν ακούσει). Σκέπτομαι πως αν τα περισσότερα από τα άγνωστα ονόματα εκείνου του κεφαλαίου είχαν κάτι από την ποιότητα των El Shalom, τότε όχι μόνο το βιβλίο των Freemans, αλλά και κάθε βιβλίο για το λεγόμενο krautrock (ή το german rock γενικότερα) θα έπρεπε να γραφτεί από την αρχή.

Μα τόσο καλοί είναι, τέλος πάντων, αυτοί οι Γερμανοί; Ε ναι, τόσο καλοί είναι – πολύ περισσότερο ενδιαφέροντες θέλω να πω από άλλα, λιγότερο άξια, τευτονικά σχήματα, που καλύπτονται με ολάκερες παραγράφους στα βιβλία. Η πρόσφατη επανέκδοση από την (ελληνική) Missing Vinyl του άλμπουμ τους “Frost” από το 1976 έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω, καθώς προστίθεται και αυτή (η επανέκδοση) στις υπόλοιπες σχετικές της εταιρείας.

Οι El Shalom είναι εξαμελείς, δηλαδή οι Joachim Brands πλήκτρα, φωνή, Gunter Christ κιθάρα, φωνή, Helmut Meier μπάσο, recorder, φωνή, Wolfgang Merkens ντραμς, φωνή, Karlheinz Schmitz κιθάρα, φλάουτο, σαξόφωνα, φωνή και Hans Dieter Wagner ηχοληψία (φωτογραφίζεται ως έκτο μέλος στο back cover).

Το πρώτο κομμάτι τού άλμπουμ τους είναι γερμανόφωνο κι έχει τίτλο “Der werbegnom”. Μπορεί να μην είναι ό,τι καλύτερο για εισαγωγή (είναι κάπως άγαρμπο σαν τραγούδι) έχει όμως ωραία παιξίματα, που δείχνουν ότι οι El Shalom θα έχουν πολύ περισσότερα να μας πουν στη συνέχεια. Και όντως, αφού το “Princess June” που ακολουθεί είναι «διαμάντι». Ωραία σύνθεση και «παραμυθένια» η μελωδία, με τα πλήκτρα να κάνουν έξοχη δουλειά και με τη φωνή να τραγουδά «μαγικούς» (αγγλικούς) στίχους. Αυτό που λέμε… psych-folk, στο συγκεκριμένο κομμάτι… χτυπάει ταβάνι. Το “Kreislaufkollaps” που ακολουθεί είναι ένα κάπως βαρύ track, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί progressive. Ο τραγουδιστής «πετάει» ορισμένες λέξεις στη γερμανική (ειρήνη, πλούτος, αυθάδεια, πόλεμος, φτώχεια, ταπείνωση…), για να συνεχίσει στην αγγλική. Η μελωδία είναι πολύ ελκυστική, με την κιθάρα να την φέρνει εις πέρας και με τα γενικότερα vibes να ανακαλούν top στιγμές του progressive rock (το κλείσιμο είναι τόσο τέλειο, που θα μπορούσε να θυμίζει ακόμη και Museo Rosenbach). Το επόμενο track είναι 7λεπτο κι έχει τίτλο “Alvin Zweistein”. Κι αυτό εξαιρετικό, σε κάπως mid τελετουργικό τέμπο, με ιδιαίτερη δουλειά στις κιθάρες και με κλείσιμο που παραπέμπει στον τρόπο των καλυτέρων Yes. Το bonus track που ολοκληρώνει την πρώτη πλευρά έχει τίτλο “In the house of the blue light” και είναι πιο rock. Πιο… γερμανορόκ εννοώ κοντά στο ύφος των Birth Control κτλ.

Το φερώνυμο 8λεπτο “Frost” είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια track του LP, κι εκείνο συγχρόνως που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά. Ο στίχος είναι γερμανικός και… παραμυθώδης, με τα vibes να ξεκινούν από το psych-folk των Emtidi και των Hölderlin, πριν διαχυθούν προς ένα πιο progressive περιβάλλον. Πολύ ωραία σύνθεση (που γίνεται ωραιότερη μέσω των αλλαγών). Το σχεδόν 7λεπτο “H., A. und Zwirn” μπορεί να έχει γερμανικό τίτλο, αλλά ο στίχος είναι αγγλικός (“I once told you that we would live in a dream…”), αν και εδώ που τα λέμε αγγλοφέρνει όλο το κομμάτι (με hints από Fruupp, Yes και Gryphon). Κλασικό, art και κάπως mellow progressive track, εντελώς χαρακτηριστικό για τα mid-seventies – κάτι που ισχύει και για το “Birthday-song” εξάλλου. Τελευταίο κομμάτι του «κανονικού» LP (πριν το bonus εννοώ) είναι το “Leipzig”, που ξεκινάει κάπως… άσχετα (σαν διασκευή του “Paint it black”), αλλά ολοκληρώνεται μέσα στο πνεύμα του δίσκου. Το “Second one”, που γεμίζει την πλευρά και το άλμπουμ, είναι από άλλου παπά ευαγγέλιο. Λες και πρόκειται για άλλο γκρουπ. Hard progressive, με συνομιλίες κιθάρας οργάνου, που θυμίζουν τις πιο παλιές ημέρες των Warhorse.

Πρόπερσι η Missing Vinyl είχε επανεκδώσει το LP των Γερμανών Os Mundi “43 Minuten” [Brain, 1972]. Τώρα επανέρχεται δίνοντας ξανά σε κυκλοφορία το άλμπουμ τους “Latin Mass”, που είχε προηγηθεί (1970) κι είχε κυκλοφορήσει αρχικώς από την Metronome. Το γκρουπ προερχόταν από το Δυτικό Βερολίνο και εντάσσεται στο πρώτο κύμα/κίνημα του german-rock της πόλης. Όχι kraut δηλαδή, αλλά rock, heavy progressive rock, με επιρροές που μπορεί να ξεκινούσαν από τους Electric Prunes και τους Vanilla Fudge (πόσους και πόσους προγκρεσιβάδες δεν είχε επηρεάσει εκείνο το πρώτο LP τους από το 1967 – κάτι το οποίον δεν σημειώνεται επαρκώς) πριν καταλήξουν στους συμπατριώτες τους Amon Düül II. Βασικά μέλη των Os Mundi ήταν οι Andreas Villain μπάσο, Christoph Busse ντραμς, φωνή, Dietrich Markgraf φλάουτο, σαξόφωνο και Udo Arndt κιθάρες, φωνή, ενώ στην εγγραφή συμμετείχαν κι άλλοι μουσικοί (σε μπάσο, όργανο κ.λπ.). Το άκουσμα, το ξαναλέω, είναι «βαρύ», με ωραίες αναπτύξεις και ευφάνταστα soli σε κιθάρες και πλήκτρα (οι συνθέσεις δηλαδή «μετράνε»), με τις φωνές όμως και κυρίως με τους λατινικούς στίχους (έτσι όπως αποδίδονται) να μην αποδίδουν το mystic κλίμα μιας… latin mass. Είναι ένα ζήτημα αυτό, που επηρεάζει το συνολικό ακρόαμα (στα σημεία, εννοώ, στα οποία ακούγονται φωνητικά), όμως υπάρχουν και τα παιξίματα (και οι συνθέσεις, το επαναλαμβάνω), που σε ταξιδεύουν προς ένα progressive-psych περιβάλλον άνευ κόπου και δυσκολίας.

Deluxe 180άρια βινύλια και 500 αντίτυπα… και για τις δύο κυκλοφορίες.

Επαφή: missingvinyl@veamusic.com