ΚΩΣΤΗΣ ΔΡΥΓΙΑΝΑΚΗΣ άδηλα και κρύφια

Επικοινωνούμε με τον Κωστή Δρυγιανάκη από το 1987. Φοιτητές ακόμη… Μου το θύμισε ο ίδιος, πριν κάποιο καιρό, όταν είχαμε συναντηθεί σε δισκάδικο του κέντρου. Διατηρούσε, δηλαδή, στη μνήμη του το γεγονός πως του είχα στείλει (όντως) γράμμα στο Βόλο, εκείνη την εποχή (τέλη ’87), ψάχνοντας για το πρώτο LP της Οπτικής Μουσικής. Μου είχε ταχυδρομήσει, τότε, την... 517η κόπια από τις 1000 που είχε τυπώσει, όπως αργότερα μου έστελνε και τις υπόλοιπες ηχογραφήσεις του (από την «Δίσκοι ΕΔΩ» ή... αλλού). Κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει και τα πιο πρόσφατα χρόνια…

Τον τελευταίο καιρό ξαναδιαβάζω και ξανακούω πολλά για τον Δρυγιανάκη – και χαίρομαι γι’ αυτό. Χαίρομαι, επειδή βρίσκεται στην επικαιρότητα το όνομα ενός σεμνού δημιουργού, που ζει εκτός των τειχών, παράγοντας σημαντικό έργο.

Έτσι, απολαμβάνω στις «εμβοές», το fanzine του Νικόλα Μαλεβίτση για το οποίο έγραψε την Τρίτη, τη σχετική κουβέντα, όπως και στο grekamag.gr τη συνέντευξή του στην Μαρία Παππά, ακούω τις επιτόπιες τσιγγάνικες εγγραφές του με σκοπούς και τραγούδια των Ελλήνων Ρομά από τους Σοφάδες, ενώ ρίχνω στο player το τελευταίο προσωπικό άλμπουμ του, μιαν ανεξάρτητη CD παραγωγή, με ωραίο hardback εξώφυλλο, υπό τον τίτλο «άδηλα και κρύφια» (κομμένη σε 200 αριθμημένα αντίτυπα).

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/56865