ΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΑΤΑΤΗΣ ελληνικό ροκ 2000-2013

Η προσπάθεια ξεκίνησε το 1998, όταν ο Ντίνος Δηματάτης έδωσε την πρώτη «ολοκληρωμένη» καταγραφή ονομάτων του ελληνικού ροκ από τα sixties και τα seventies (ok, υπήρξε και η πρωτόλεια απόπειρα του 1992). Συνεχίστηκε το 2001, με τον δεύτερο τόμο που αφορούσε στα eighties και nineties συγκροτήματα (και τραγουδοποιούς) και ολοκληρώνεται (για την ώρα – καθότι η καταγραφή συνεχίζεται…) με τον τρίτο τόμο του Get That Beat, που καταπιάνεται με τα ονόματα από το 2000 και μετά… Πόσο «μετά»; Μέχρι το 2013… Το βιβλίο, που μοιάζει οπτικά με τα δύο προηγούμενα (κι έτσι έπρεπε), έχει 374 σελίδες και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ars Nocturna.

Αυτό που συνεχίζει να κάνει ο Δηματάτης είναι «τρελό»… και χαράς το κουράγιο του δηλαδή. Να καταγράφει, εννοώ, κάθε συγκρότημα, κάθε μεμονωμένο τραγουδοποιό… και όχι απλώς να καταγράφει, αλλά να δίνει και στοιχεία, δισκογραφίες και άλλες διάφορες πληροφορίες, για ονόματα που ηχογράφησαν έστω και μισό CD.

Χρειάζεται κάτι τέτοιο; Οπωσδήποτε χρειάζεται, αν και πολλοί θα πουν πως εκείνο που περισσότερο θα χρειαζόταν θα ήταν μία on line ανάπτυξη τού τόμου, στα λήμματα του οποίου θα μπορούσε να παρενέβαιναν και οι αναγνώστες, διορθώνοντας και συμπληρώνοντας… Σωστό κι αυτό, γιατί, κακά τα ψέμματα, από έναν τέτοιον όγκο υλικού, είναι παντελώς αδύνατον να αποφευχθούν τα λάθη.

Είναι αυτό το σημαντικότερο (τα «λάθη» εννοώ); Απαντώ. Για το είδος της έντυπης δουλειάς και την προσπάθεια που καταβάλλει ο Δηματάτης «όχι». Δεν είναι το σημαντικότερο τα λάθη… παρότι αυτά υπάρχουν (την Monika τη λένε Χριστοδούλου στο επώνυμο και όχι «Παπαδοπούλου», το “A Trip To Purpleland” των Purple Overdose είναι γερμανικό της Nasoni και όχι ελληνικό της Anazitisi, οι Tuxedomoon γράφονται με μία λέξη και όχι με δύο… Tuxedo Moon). Το σημαντικότερο εδώ είναι η καταγραφή, σε φάση ένα προς ένα, των εκατοντάδων ονομάτων, που με μια πρόχειρη μέτρηση την οποίαν επιχείρησα μπορεί και να ξεπερνούν τα 400!! Δεν χρειάζεται να πω πως κάμποσα απ’ αυτά ήταν και για μένα (που είμαι του χώρου και το ψάχνω) παντελώς άγνωστα!

Ο Δηματάτης, πράττοντας σωστά, επιχειρεί να συμπεριλάβει στο βιβλίο του το άπαν, αν και, σίγουρα, κάποια ονόματα θα απουσιάζουν (δεν γίνεται να μην απουσιάζουν). Έτσι, στο τρίτο Get That Beat δεν καταγράφονται μόνον οι… ροκάδες, αλλά και οι χιπχοπάδες, οι μεταλλάδες, οι ποπάδες και όλοι οι υπόλοιποι... Γι’ αυτό έγραψα-υπονόησα στην αρχή το περί… τιτάνιας προσπάθειας. Επίσης, έχω την εντύπωση πως οι πληροφορίες του, όταν δεν είναι προσωπικές (βγαλμένες μέσα από συζητήσεις με τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες), προέρχονται κυρίως από έντυπες πηγές (περιοδικά, φάνζιν, εφημερίδες…) και λιγότερο από το διαδίκτυο. Αυτό το επισημαίνω, επειδή ο Δηματάτης, ως άνθρωπος της παλιάς σχολής, τρέφοντας μιαν ιδιαίτερη εκτίμηση για το... τηλεφώνημα ή τον τυπωμένο λόγο, δημιουργεί επί της ουσίας μιαν εγκυκλοπαίδεια (με την έννοια που είχαν αυτού του τύπου τα βιβλία στις παλιές δεκαετίες). Γι’ αυτό, εξάλλου, τυπώνει το Get That Beat και δεν το δίνει on line ή… και on line.

Επειδή, τώρα, είμαι κι εγώ της παλιάς σχολής βρίσκω εν τέλει περισσότερο χρηστική την τυπωμένη φόρμα. Μπορεί, φυσικά, να βαριέμαι να διαβάζω συνεχώς, σερί να πούμε, πληροφορίες επί πληροφοριών (αν και ο Δηματάτης έχει και κρίσεις στα κείμενά του), όμως μου είναι πιο άνετο να βυθίζομαι στον καναπέ και να ξεφυλλίζω μιαν εγκυκλοπαίδεια σαν το Get That Beat, όταν έχω λόγο να το κάνω, παρά να κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου, ψάχνοντας σε sites και forum προκειμένου να συλλέξω πέντε πληροφορίες... Καθώς, όπως λέει κι ένας γνωστός τής ακόμη πιο παλιάς σχολής, το βιβλίο είναι ένα... διαφορετικό «μεθύσι».

Επαφή: www.dinosdimatatis.gr