OCHION JEWELL QUARTET μουσικές των λαών

“Volk” στη γερμανική σημαίνει «άνθρωποι», ή ίσως καλύτερα «λαοί των εθνών» και με αυτή την έννοια χρησιμοποιείται η λέξη στον τίτλο τού άλμπουμ τού τενόρο σαξοφωνίστα Ochion Jewell. Μάλλον είναι εύκολο να μαντέψουμε τι ακριβώς συμβαίνει…

Ο Ochion Jewell με το κουαρτέτο του (συμπληρώνουν οι Amino Belyamani πιάνο, Sam Minaie μπάσο, Qasim Naqvi ντραμς, ενώ σε δύο tracks ακούγεται ο σημαίνων Lionel Loueke στην κιθάρα) περιδιαβαίνει τις «μουσικές του κόσμου» (Φινλανδία, Σκωτία, Απαλάχια…), συνθέτοντας και πρωτότυπα δικά του με σαφές όμως το ethnic στίγμα (Ανδαλουσία, Ιρλανδία, Μαρόκο, Δυτική Αφρική…). Παρά ταύτα το “Volk” [Private Pressing, 2015] δεν είναι ένα άλμπουμ «του σωρού», δεν είναι, εννοώ, κάτι από ’κείνο που κυκλοφορούσε κατά κόρον στη δεκαετία του ’90, ούτε, όμως, είναι κι ένα σοφιστικέ κατασκεύασμα επιδεικνύοντας, ας πούμε, «επιφάνεια» αντί για «βάθος». Είναι ένα άλμπουμ ουσίας και μελέτης, που σκοπό έχει να «τζαζοποιήσει» ήχους από διάφορα μήκη και πλάτη, θυμίζοντας κάτι από τον τρόπο των πιονιέρων του είδους, πίσω στη δεκαετία του ’70 (τους Φινλανδούς Piirpauke ας πούμε). Και τούτο συμβαίνει με πλήρη γνώση και προσήλωση, αλλά και με μια σημαντική διαφορά. Οι Ochion Jewell Quartet δεν εκκινούν, αναγκαστικώς, από το rock, προσεγγίζοντας το υλικό τους βασικά από την μεριά της jazz και του improv. Έτσι, δεν θα ήταν παράταιρο αν μιλούσαμε (στα σχετικά κομμάτια) για αναφορές στην afro-jazz του Randy Weston ή του Richard Bona (για να ονοματίσουμε κι έναν πιο σύγχρονο δημιουργό). 
Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι υπεράνω των προσδοκιών μας. Είτε ακούς τους Ochion Jewell Quartet σε κλασικά θέματα, όπως είναι το “Black is the colour (of my true love’s hair)” και το “Oh Shenandoah” (με το τενόρο του Jewell να πλημμυρίζει το δωμάτιο), είτε τους απολαμβάνεις στο σχεδόν 9λεπτο “The master” (ένα φοβερό δυτικοαφρικανικό blues, με την μπάντα –μαζί της και ο Loueke– να αυτοσχεδιάζει με ορμή πάνω σε μια 10μετρη μελωδία), είτε τους παρακολουθείς στο αβαντ-γκαρντίστικο “Give us a drink of water” (εκεί που η κινητικότητα του ιρλανδικού folk, συναντά τα «προχωρημένα» πιανιστικά patterns, με κατάληξη το διαπεραστικό boogie του Belyamani), ένα είναι φανερό. Το κουαρτέτο του Ochion Jewell δεν σχετίζεται μ’ εκείνο που έχουμε όλοι στον νου μας όταν αναφερόμαστε στην ethnic-jazz (το ξαναλέω), αλλά σε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό (τόσο ως ήχο, όσο και ως αίσθημα). Κινούμενο πιο κοντά προς έναν τύπο του progressive jazz/folk, το“Volk” γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ακούγεται σήμερα ξεχωριστό.

Επαφή: www.ochion.com