PAUL LAMB & THE KING SNAKES blues για την εργατική τάξη

Γουστάρω, διαχρονικώς, το blues του Paul Lamb και των King Snakes. Έχω σίγουρα 6-7 CD τους, ενώ τους έχω δει και live. Η μπάντα με συνδέει, τα τελευταία 25 χρόνια με το πολυαγαπημένο british r&b, με το οποίον τρίφτηκα σε μεγάλο μέρος της… νεότητός μου, και αυτό της το χρωστώ (της μπάντας). Ακούω δηλαδή τους Paul Lamb & The King Snakes σαν συνέχεια του Alexis Κorner, του Cyril Davies, του Graham Bond, του John Mayall, του Eric Clapton, του Peter Green, των Savoy Brown… και τα λοιπά και τα λοιπά… του ήχου δηλαδή που σφράγισε στα sixties το rock δια παντός και ανεξίτηλα.

Ο Paul Lamb δεν παίζει τα blues μόνο τα τελευταία 25 χρόνια, καθώς ξεκίνησε πολύ παλιότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’70 (εξάλλου σήμερα είναι 60 ετών). Απλώς δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ηχογραφήσει τότε. Έτσι, οι πιο παλιές του εγγραφές πρέπει να προέρχονται από τα μέσα του ’80 (έτσι νομίζω, χωρίς να το έχω ψάξει όπως θα ήθελα), και αναφέρομαι στα τραγούδια του με τους Blues Burglars, που τυπώθηκαν πρώτα σε LP της Red Lightnin' το 1986 και αργότερα σε CD της Indigo το 1999.

Με τους King Snakes ηχογραφεί από το 1990, με το “Hole in the Wall” [Secret Records/ A&N, 2014] να αποτελεί το 14ο άλμπουμ του (αν μέτρησα σωστά). Ποιοι είναι σήμερα οι King Snakes; (Το λέω καθότι το γκρουπ έχει αλλάξει πολλές φορές line-up μέσα στα χρόνια). Έχουμε και λέμε λοιπόν: Paul Lamb φυσαρμόνικα, φωνή, Chad Strentz ρυθμική κιθάρα, φωνή, Ryan Lamb lead κιθάρα, φωνητικά, Rod Demick μπάσο, φωνητικά, Dino Coccia ντραμς, φωνητικά, με την ομάδα να συμπληρώνεται από μια χορωδία σ’ ένα track και hammond σε δύο άλλα.

Λέει ο Paul Lamb σε σχέση με το άλμπουμ και το φερώνυμο track: «Το “Hole in the wall” είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι (σ.σ. το έχουν πει ανάμεσα σε άλλους και οι Sonny Terry & Brownie McGhee, αμφότεροι μεγάλες επιρροές για τον Lamb), που τ’ άκουσα κάποτε σ’ ένα φολκ κλαμπ, θυμίζοντάς μου τον τόπο που γεννήθηκα, το Blyth. Όταν ήμουνα παιδί το Blyth ζούσε από τα ανθρακωρυχεία του, τα οποία, βέβαια, έχουν κλείσει προ πολλού. Καθώς ο πατέρας μου ήταν ανθρακωρύχος ζούσαμε, σαν οικογένεια, στις εργατικές κατοικίες, κι ενώ οι γονείς μου έκαναν τα πάντα για να μεγαλώσουν σωστά εμένα και τον μικρότερο αδελφό μου, τα λεφτά ήταν πάντα λίγα και το σπίτι μας δεν ήταν τίποτ’ άλλο από… μια τρύπα στον τοίχο».

Το εργατικό blues του Paul Lamb (που αφορά φυσικά και στους ανέργους του λαού) δίνει και παίρνει και στο “Hole in the Wall”, που έχει 15 κομμάτια εν συνόλω – originals τα περισσότερα, και με κάποιες διασκευές ανάμεσα… κι άλλο Sonny Terry & Brownie McGhee, ένα Smokey Robinson, ένα Tampa Red, ένα Gary Moore… Gary Moore; Ναι, Gary Moore. Ο Paul Lamb και οι King Snakes σουινγκάρουν μεγαλοπρεπώς στο κλασικό πια “Still got the blues”, αλλάζοντάς του τα φώτα, αναλαμβάνοντας να δημιουργήσουν αυθεντικές blues καταστάσεις με το δικό τους (σύνθεση του Lamb) “A better place to be”, ρίχνοντας ανάμεσα soul σπέρματα με τέχνη και με σύνεση. Με τα αργά (“Mr Lamb’s groove walk”…) και τα γρήγορα κομμάτια (“Sometime tomorrow”…) να εναλλάσσονται, και με την μπάντα να παίζει για τη χαρά και το γλέντι της φάσης (“Making a change”) ένα είναι σίγουρο.

Οι Paul Lamb & The King Snakes συνεχίζουν να καλύπτουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα blues κενά στο Νησί, προσβλέποντας στο μέλλον.