η IDA SAND τραγουδά Neil Young

Σε παραγωγή του Nils Landgren και συμπαραγωγή του Siegfried E. Loch η 38χρονη σουηδή τραγουδίστρια και πιανίστα τής jazz Ida Sand, φτιάχνει ένα άλμπουμ φόρο τιμής στις μουσικές και τα τραγούδια του Καναδού Neil Young – εκεί «πάει» το “young” του τίτλου “Young at Heart” [ACT Music + Vision/ A&N, 2015]. Αυτή είναι η είδηση. Ας πούμε, όμως, και κάτι παρισσότερο…

Κατ’ αρχάς το τι ακριβώς σημαίνει «τζαζ τραγουδίστρια» στη Σουηδία δεν είναι και τόσο σαφές – ποτέ, δηλαδή, δεν ήταν τόσο σαφές (ούτε στα sixties εννοώ). Έτσι, σ’ αυτή την παράδοση, που άρχισε να χτίζεται νωρίς στη δεκαετία του ’60 από τις κυρίες της εποχής –την Monica Zetterlund και την Alice Babs, ή λίγο αργότερα από την Lill Lindfors και την Sylvia Vrethammar– πατά και η Ida Sand ανακατεύοντας την jazz, με την pop και το rock, δημιουργώντας ένα δικό της πλαίσιο. «Κολλάνε» σ’ αυτό το πλαίσιο τα τραγούδια του Neil Young; «Κολλάνε» θα έλεγα υπό την έννοια πως ως μπαλάντες, πολλά απ’ αυτά, μπορούν ν’ αποκτήσουν αυτή την ελαφρά τζαζ επίστρωση, ώστε, χωρίς να απολέσουν την γνωστή από παλιά folk δυναμική τους, να ακούγονται ως κάτι καινούριο. Βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση πολλά από τα τραγούδια αυτά καθ’ αυτά, τα οποία είναι εκείνο που λέμε «γνωστά» και «διαχρονικά», η πλήρης και ακμαία ορχήστρα (πέντε βασικοί παίκτες, συν έξι guests) και βεβαίως η φωνή της Ida Sand, που είναι στιβαρή και στρωτή συνάμα, ανταποκρινόμενη στο συνολικό θετικό αποτέλεσμα. Τώρα, το γεγονός ότι από τα 13 τραγούδια της συλλογής ένα μόνο δεν ανήκει στον Neil Young, το “Woodstock” της Joni Mitchell, δεν νομίζω πως αλλάζει την κατάσταση, αφού πρόκειται για κομμάτι από το “Déjà Vu” (1970) των Crosby, Stills, Nash & Young…

Από το ιστορικό “Everybody Knows This Is Nowhere” (1969) εκείνο που διασκευάζεται, ανοίγοντας και το άλμπουμ της σουηδής τραγουδίστριας, είναι το “Cinnamon girl”, με τις σεμνές/ περιγραφικές πενιές του Ola Gustafsson να δίνουν χαρακτήρα. Τo “Hey hey, my my” που ακολουθεί είναι μιαν έκπληξη (εγώ θα πω) ως επιλογή, αν και η Sand, αλλά κυρίως ο Landgren με το τρομπόνι του κάνουν τα πάντα για να φέρουν το τραγούδι στα μέτρα μιας ελαφράς… fusion ορχήστρας – και το καταφέρνουν. Από το “After the Gold Rush” του 1970 επιλέγονται τo “Don’t let it bring you down ” (με το τενόρο να «ζωγραφίζει» και την Ida Sand να ροκάρει όσο δεν πάει), το “Only love can break your heart” (αργή, διαχρονική, ερωτική μπαλάντα με ελαφρές jazz και country πινελιές) και το “Birds” (με το κοντραμπάσο του Dan Berglund να παίρνει επάνω του ολάκερο το άσμα). Ακολουθούν τα υπόλοιπα...

Ακούγοντας ξανά και ξανά το “Young at Heart” νομίζω, τελικώς, πως το “Ohio” είναι το ωραιότερο κομμάτι τού άλμπουμ τής Ida Sand. Το τραγούδι, που προέρχεται βεβαίως από το ρεπερτόριο των Crosby, Stills, Nash & Young, είναι γνωστό σε τι αναφέρεται και τι αντιπροσώπευσε εκεί στα πρώτα χρόνια του ’70. Η εκτέλεση που μας προτείνεται εδώ είναι εξαιρετική, συγκεντρώνοντας όλα εκείνα που θα έκαναν αυτό το μοναδικό κομμάτι (οπωσδήποτε ένα από 3-4 σημαντικότερα του Neil Young) να ηχήσει και πάλι σαν «κάτι άλλο». Κιθάρες, τρομπόνι, πλήκτρα… και κυρίως αυτή η mezzo και κάπως «πνιχτή» φωνή της Ida Sand να τραγουδά… “Tin soldiers and Nixon coming/ We’re finally on our own/ This summer I hear the drumming/ Four dead in Ohio”… στρώνοντας ένα πέπλο μελαγχολίας στο δωμάτιο…