FRED HERSCH σόλο

Έχω γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον για τον πιανίστα της jazz Fred Hersch, έναν από τους σημαντικότερους του καιρού μας. Τα τελευταία χρόνια ο Hersch ηχογραφεί για την Palmetto Records του Matt Balitsaris… έτσι, ένα ακόμη άλμπουμ του εκδόθηκε πριν λίγες μέρες (επισήμως στις 4/9) με αφορμή και τα εξηντάχρονά του, που συμπληρώνονται τον Οκτώβριο. Είτε με τα συνήθη trio του, είτε μόνος του ο Hersch είναι πάντα εκείνος ο αμερικανός πιανίστας που γνωρίζει να περιδιαβαίνει όλο το σώμα της jazz, όλο το σώμα της 100χρονης ιστορίας της, μπολιάζοντάς το συχνά με κομμάτια του παγκοσμίου δημοφιλούς ρεπερτορίου (pop, rock και folk τραγούδια, βραζιλιάνικες συνθέσεις κ.λπ.). Αυτήν ακριβώς την ποικιλία, ο Hersch, την έχει καταγράψει μόνος του δέκα(!) φορές έως ώρας – έχει δέκα σόλο άλμπουμ εννοώ, εκ των οποίων τα τέσσερα είναι live. Live είναι μάλιστα και το παρόν “Solo” [Palmetto, 2015], ηχογραφημένο τον Αύγουστο του ’14 στο Windham Civic Center Concert Hall, στο Windham της Νέας Υόρκης. Και εδώ, όπως είναι φυσικό, ο Hersch δεν δημιουργεί καμμία νέα έκπληξη, για όσους τον γνωρίζουν, όντας εκπληκτικός έτσι κι άλλως.

Θαυμάζει κανείς, θέλω να πω, τον τρόπο με τον οποίον «ανοίγει» το CD του, την ερμηνεία του δηλαδή στα “Olha Maria/ O grande amor” του A.C. Jobim, προσφέροντας ένα 13λεπτο άερινο-μελωδικό ταξίδι στον πυρήνα της... τζαζοβραζιλιάνικης μουσικής, μεταφέροντάς μας, αμέσως μετά, στην… άλλη μεριά του κόσμου μέσω του κλασικού “Caravan”, «ανοίγοντας» τη μελωδία του και κάνοντας παιγνίδι με τις συγχορδίες. Μπορεί η κλασική αφήγηση του “Caravan” να μην ακούγεται εδώ, όμως είναι τέτοια η μαεστρία του Hersch που σου δημιουργεί αμέσως την αίσθηση της οικειότητας (κι αυτό είναι το σημαντικότερο). Το “Pastorale” για τον Robert Schumann που ακολουθεί είναι δική του σύνθεση και είναι αφιερωμένη, φυσικά, σε μια μορφή του κλασικού ρομαντισμού, που τόσο έχει επηρεάσει και τον αμερικανό πιανίστα. Κάτι που φαίνεται (η ρομαντική επιρροή εννοώ) και στο επόμενο… δυναμικώς λυρικό “Whirl”, γραμμένο για την χορεύτρια του κλασικού μπαλέτου Suzanne Farrell (γενν.1945). Μέσω του “The song is you” του Jerome Kern o Fred Hersch επανέρχεται σε μιαν ακόμη μεγάλη αγάπη του, το κλασικό american songbook, δίνοντας μιαν ήπια, αργή εκδοχή του «σπάζοντας» τα πλήκτρα, για να κλείσει με το 8λεπτο “Both sides now”, τον θρήνο, να τον πούμε έτσι, της Joni Mitchell για τη «χαμένη αθωότητα», που τον μετατρέπει σ’ ένα πιανιστικό ιντερλούδιο.

Τι άλλο να πει κανείς για τον Fred Hersch; Μιλάει η ιστορία του.

Επαφή: www.fredhersch.com, www.palmetto-records.com