Οι Savanna είναι μια νεοψυχεδελική τετράδα από την Πορτογαλία (Miguel Vilhena, James Vilhena, Pedro Castilho, Diogo Sousa), με
το “Dreams to be Awake”
να αποτελεί την παρθενική ολοκληρωμένη δουλειά τους (είχε προηγηθεί κι ένα CD/EP το 2012), μια
συνεργασία κατά βάση της ελληνικής G.O.D. Records και της πορτογαλικής
Pontiaq, που αφορά σε κοπή
250 έγχρωμων πιτσιλωτών βινυλίων.
Αν κάτι χαρακτηρίζει τον ήχο των Savanna αυτό είναι η κλασική pop british διάσταση
του είδους, που ναι μεν μπορεί να έχει «μπητλική» αφετηρία, αλλά παραπέμπει πιο πολύ
σε κάτι… περίεργα γκρουπ της εποχής και κυρίως στους Blossom Toes. Να πω την αμαρτία μου… Οι Blossom Toes
είναι ένα από τα βρετανικά σχήματα των late sixties που δεν τους πήρα με καλό μάτι από την
εποχή που τους πρωτάκουσα (στα τέλη του ’80). Μου φαίνονταν κάπως επιτηδευμένοι,
μπερδεμένοι, ανολοκλήρωτοι κι εν τέλει κουραστικοί (και δεν νομίζω να τους
ξανάκουσα με όρεξη έκτοτε). Οι συνθέσεις των Savanna στην πρώτη πλευρά τού LP τους –ας μιλήσουμε γι’
αυτήν αρχικά– φέρνουν στη μνήμη κάτι από την «αμέλεια» των Blossom Toes (του πρώτου δικού τους άλμπουμ).
Η δική τους pop, η pop των Savanna εννοώ, που έχει φυσικά σύγχρονη
χροιά (θυμηθείτε τους συμπατριώτες μας Cave Children, για τους οποίους τα λέγαμε πριν λίγο καιρό, όπως και
άλλα ανάλογα neo-psych-pop σχήματα),
καταναλώνεται σε μια περισπούδαστη κι εν πάση περιπτώσει ατελέσφορη προσπάθεια
στο... ν’ αναπαραχθεί ένας ήχος, που να στηρίζεται περισσότερο στο περιτύλιγμα και
λιγότερο στο περιεχόμενο. Περίεργα, δηλαδή μπερδεμένα, φωνητικά, στούντιο
κόλπα, αναλογικά πλήκτρα που δεν κάθονται καλά στο αυτί, ευφάνταστες υποτίθεται
μίξεις, με την ουσία όμως να… μένει από βενζίνη. Το τελευταίο κομμάτι της
πλευράς, που έχει τίτλο “Dreams to be awake”
(ο ίδιος με το άλμπουμ) είναι το μόνο που ξεχωρίζει, κυρίως γιατί τα ορχηστρικά
του μέρη δείχνουν πως οι Savanna
δεν είναι τυχαίοι παίκτες και πως, αν γουστάρουν, μπορούν να μεταβάλλουν τον ήχο
τους, μετατοπίζοντας τον και προς… το χάος. Πάμε τώρα και στην δεύτερη
πλευρά…
Είναι προτιμότερη – ας το πω από την αρχή. Όχι δεν πρόκειται
για άλλο γκρουπ, με τους Πορτογάλους Savanna έχουμε να κάνουμε πάντα, όμως εδώ
(στην b side)
είναι μαζεμένες δυο-τρεις από τις πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις τους, με πρώτη
ανάμεσά τους την “Gods we are”
(η οποία παίζει με τις δεκαετίες καθώς «εϊτίζει» κιόλας) και με την “Destruction derby 2” να ακολουθεί κατά πόδας (ένα
επίσης δύστροπο track,
πολυμεταβλητό και πλημμυρισμένο στα κόλπα, η εσωτερική δομή του οποίου όμως
στέκεται αρκετά καλά).
Το άθροισμα τώρα. Οι Savanna δεν είναι αμελητέο συγκρότημα. Όταν βγαίνουν να παίξουν… παίζουν και ξεσκίζουν, όμως υπάρχει ένα ζήτημα με τις
συνθέσεις. Πρέπει να απλουστευτούν και να γίνουν σαφέστερες (να έχουν αρχή,
μέση και τέλος, γιατί ως μπερδεμένες δεν τραβάνε). Επίσης καλό θα ήταν να
περιοριστούν τα εφφέ, τα κόλπα και τα αναλογικά ηλεκτρονικά, καθότι τις πιο
πολλές φορές δεν είναι λειτουργικά.
Τώρα, θα μου πείτε… το γκρουπ
έτσι γουστάρει. Σωστό, ok. Λέω όμως κι εγώ τη γνώμη μου…
Επαφή:
www.godrecords.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου