Δεν καλπάζουν άλλο πια
με πράσινες λάμες
ίσια καταπάνω
και μέσα
απ’ τις καμπύλες του τοπίου
ματωμένοι
τα μαλλιά ν’ ανεμίζουν ελεύθερα
κραυγάζοντας το κάλεσμά τους
έναν γεμάτον κίνδυνο βρυχηθμό
ενάντια σε γιγάντιους πύργους από αστραφτερό βράχο
δόρατα με χίλια μάτια
μαυρίλα σε κόκκινο
ανθρωποβόρους ν’ ανασαίνουν φωτιές
να ενεδρεύουν
κοντά σε σκοτεινά ποτάμια,
σχιστά παράθυρα
να ξεχύνουν μαύρο υγρό
να ουρλιάζουν παρθένες σε απάντηση
Τώρα συχνάζουν
φυσώντας ντουμάνια,
σε δωμάτια με πλήθη·
τα ονόματά τους ξεθωριασμένα
σε σπασμένα μάρμαρα,
καπνός από καμένα βιβλία.
Παλάμες γλιστρούν πάνω από κλεφτές ματιές
βγάζουν μικρούς ήχους αγωνίας
Game over/
Tilt me Later
σχεδόν δεν ακούγονται
(μεταλλικά, επαναλαμβανόμενα φώτα
στις χαίνουσες οδούς πόλεων
προωθούν ευτυχία
τυλιγμένη σε βρεμμένο χαρτί)
Κοιμούνται κάτω από στρώματα μπουκάλια
σειρές ασημογάλαζου γυαλιού
με τα χέρια στις τσέπες
καμένοι σαν γόπες τσιγάρων
όχι όπως παλιά
αλλά με απελπισία
χωρίς διαφορά απ’ τον εχθρό·
ξανά γλιστρούν παλάμες πάνω από κλεφτές ματιές
βγάζουν μικρούς ήχους αγωνίας
Το γέλιο τους έρχεται απ’ όλους
Δεν υπάρχει διαβολεμένο πύρινο μπουμπουνητό
καταπέλτης απ’ τη μια μεριά
στην άλλη τ’ ουρανού
μόνο το σπαρκ - σπαρκ
κλιν - ζινκ
άχρηστης ηλεκτρικής πληροφόρησης
να σκεπάζει όλους τους ορίζοντες
να πολλαπλασιάζεται ακόμη
Τα δέντρα είναι γυμνά
ξύνοντας εμετικά νέφη
και οι ήρωες
εξαρτώνται
Το ποίημα του Πάνου Κουτρουμπούση «Τι έγιναν οι ήρωες;» προέρχεται
από το δίγλωσσο βιβλίο του Η Εποχή των Ανακαλύψεων/ The Age of Discoveries [Futura, Αθήνα 2002]
Ο Πάνος Κουτρουμπούσης στο δισκορυχείον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου