WET TAXIS ώριμο garage-punk από μια θρυλική μπάντα

Ήταν οι Them, οι Animals και οι Rolling Stones, αλλά ήταν και οι Radio Birdman με τους Saints, που κουβαλούσαν το σώμα και την ψυχή του rock στα αυστραλέζικα eighties. Ήταν όμως και οι αμερικανικές garage μπάντες των sixties, μα και οι αυστραλέζικες της εποχής σαν τους Missing Links, τους Masters Apprentices και τους Atlantics, που ξανακέρδιζαν fans στη δεκαετία του ’80, μέσα από τα “Pebbles”, τα “Boulders” και τις υπόλοιπες επανεκδόσεις, παραδίδοντας αυτή την αόρατη σκυτάλη στους Celibate Rifles, τους Died Pretty, τους Stems, τους Lime Spiders, τους Hoodoo Gurus, τους Sunnyboys, τους Lizard Train… Απ’ αυτή την νεότερη ομάδα συγκροτημάτων οι Wet Taxis όχι απλώς ξεχώρισαν, αλλά κατάφεραν να δώσουν κι ένα από τα πιο άγρια garage-punk LPs των aussie eighties. Αυτό το LP που τιτλοφορήθηκε “From the Archives” και εκδόθηκε από την Hot το 1984 ξανατυπώνεται, τώρα, στην Ελλάδα από την G.O.D. Records σε χρωματιστό βινύλιο και fully remastered. Ποιοι ήταν, όμως, οι Wet Taxis;

Η απάντηση είναι απλή και την ξέρουν πια «όλοι» οι Έλληνες (τουλάχιστον στη βάση της). Πρόκειται για την μπάντα του Louis Tillett, κάμποσους προσωπικούς δίσκους του οποίου τύπωνε και εισήγαγε η Hitch-Hyke στην Ελλάδα επί χρόνια. Ο Louis Tillett, που έχει εμφανισθεί ζωντανά ξανά και ξανά στη χώρα μας, παίζοντας ακόμη και με έλληνες μουσικούς, είναι ένας δυνατός τραγουδοποιός και ακόμη πιο δυνατός ερμηνευτής, κάτι που φαίνεται και απ’ αυτές τις πρώιμες, ας τις πούμε έτσι, ηχογραφήσεις του. Για να τις ξανακούσουμε…

Αν και δεν ξεκίνησαν σαν κλασική garage-punk μπάντα (οι πρώτες εγγραφές τους είχαν τη σκοτεινιά του experimental και του industrial, με το moog να πρωταγωνιστεί), οι Wet Taxis γρήγορα θα βρουν το δρόμο τους (όπως απεδείχθη δηλαδή) ηχογραφώντας δίπλα, πάνω και πέρα από το garage των sixties, δίχως να ξεπατικώνουν ή απλώς να αναβιώνουν. Ο Tillett με τα πλήκτρα και τη φωνή του έδινε τον τόνο, ενώ δίπλα του ο Simon Knuckey lead κιθάρα, η Penny Ikinger ρυθμική κιθάρα, ο Tim Knuckey μπάσο και ο Nick Fisher ντραμς έδεναν τις διασκευές και τα (λίγα) originals με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η μπάντα, θέλω να πω, έπαιζε θορυβωδώς και «του σκοτωμού», σχεδόν live (ορισμένα tracks είναι live, όπως το έσχατο “Love” ή το Α2 “Last time around”), δίχως το «γλέντι» και το ελαφρώς περίτεχνο των sixties, επενδύοντας στον «βρώμικο» ήχο και τις «χυδαίες» punky ερμηνείες, πλημμυρίζοντας τα παιξίματά της με όλα τα κιθαριστικά εφφέ (και όχι μόνο). Εννοώ πως άλλοτε ως εισαγωγές και άλλοτε ως αυτόνομα κομμάτια έκαναν την εμφάνισή τους ακόμη και οι dark επιρροές των late 70s-early 80s, με tracks απ’ ευθείας βγαλμένα από την πρωτόλεια κασέτα τους “Taxidermy”, που είχε κυκλοφορήσει το 1981 (άκου φερ’ ειπείν το εισαγωγικό “But mono never dies”, το “Nun’s strike” που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά ή το “Vomit”).

Φυσικά, τα κομμάτια των sixties είχαν την τιμητική τους στο άλμπουμ, αφού οι Wet Taxis στήριζαν το ρεπερτόριό τους στα φοβερά και τρομερά «άγνωστα» δίλεπτα garage tracks της εποχής, ρίχνοντας ανάμεσα και το κλασικό “Unchain my heart” που τραγούδησε πρώτος ο Ray Charles το 1961 (όπως είναι γνωστό). Έτσι, μπορεί κανείς ν’ απολαύσει σε διασκευές-δυναμίτες το “Last time around” των Del-Vetts, το “You burn me up and down” όπως και την… μπουζουκομματάρα (τότε, τώρα και πάντα!) “In the past” αμφότερα των We The People, που τους ανακύκλωναν ακόμη και οι Chocolate Watchband, τον… αντιψυχεδελικό ύμνο “I wanna come back (From the world of LSD)” των Fe-Fi-Four Plus 2, το “Rich with nothin'” των Split Ends, το “It’s gonna rain” των Unrelated Segments ή και το “Hypnotized” των Chants, συμμετέχοντας και πάνω απ’ όλα διασκεδάζοντας σε τούτο το διαχρονικό garage party.

Παρά λοιπόν τα… βιομηχανικά ιντερλούδια, ή εκείνη την ρομαντική πιανιστική εισαγωγή του Tillett στο “Hypnotized”, το “From the Archives” των Wet Taxis είναι ένα έξοχο garage-punk LP, με τις πάσης φύσεως στριγκλιές (φωνητικές, κιθαριστικές και άλλες) να δηλώνουν αμετακίνητες στ’ αυτιά μας από τριακονταετίας…

Επαφή: www.godrecords.blogspot.gr