JOSH MAXEY για τη «γιορτή της ψυχής»

Παράξενα ξεκινάει το πιο καινούριο CD του κιθαρίστα της jazz Josh Maxey. Τo “Brooklyn sunrise” είναι ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι στηριγμένο στις κιθάρες (ακουστικές, ηλεκτρικές, lap steel), κινούμενο όχι πολύ μακριά από την healing music του Bruce Kaphan. Αυτή η εισαγωγή είναι απλώς… μια εισαγωγή, καθότι από ’κει και κάτω το “Celebration of Soul” [Miles High, 2015] μεταπίπτει σε κάτι περισσότερο προφανές… για έναν μουσικό που έχει φάει με το κουταλάκι τα jazz sessions, ηχογραφώντας συνεχώς τα τελευταία χρόνια, και που, σε κάθε περίπτωση, ονοματίζει το δισκάκι του με κάτι από… soul. Και κάτι ακόμη πιο περίεργο. Ενώ ο Maxey είναι ο ίδιος κιθαρίστας στο άλμπουμ του συμμετέχουν άλλοι τέσσερις(!) συνάδελφοί του, με πρώτον όλων, ανάμεσά τους, τον Rodney Jones! Δίπλα στους Maxey και Jones παρατάσσονται ακόμη ο David Parnell, ο Michael Cioffero και ο Brett Parnell, για να συμπληρώσουν το team οι Brian Charette όργανο, Chase Baird σαξόφωνα και Jeremy Noller ντραμς. (Mπασίστα δεν βλέπω, αλλά ok, με τόσους κιθαρίστες πιθανώς και να μην χρειαζόταν...).

Περαιτέρω, μπορεί ν’ ακουστεί κι αυτό κάπως περίεργα. Το “Celebration of Soul” είναι η δέκατη ηχογράφηση του Maxey μέσα σε τρία χρόνια –αναφερόμαστε, δηλαδή, σε μια μεγάλη παραγωγή, που περιλαμβάνει καμμιά 50αριά συνθέσεις, στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 20 σεσιονάδες– και μία από τις λίγες, αν όχι η πρώτη, που τυπώνεται σε κανονικό, χειροπιαστό CD, καθότι οι περισσότερες είναι digital απ’ το bandcamp, συμπληρώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο έναν κάποιο κύκλο συνθετικών εργασιών. Anyway… Πάμε να δούμε ορισμένες λεπτομέρειες, και γι’ αρχή ορίστε λίγα λόγια του ιδίου του Josh Maxey, όπως τούτα καταγράφονται στο μέσα μέρος του CD…

«(…)Η ολοκλήρωση αυτής της σειράς των άλμπουμ μ’ έμαθε πολλά – και το κλειδί ήταν, μάλλον, κάτι πέραν του προφανούς. Η μουσική εκφράζει τις “κορυφές” και τις “κοιλάδες” της ανθρώπινης ύπαρξης. Την ομορφιά εννοώ, όπως και μιαν εγγενή “θεραπευτικότητα” που την αντιλαμβανόμαστε όχι μόνο στις “κορυφές”, αλλά και στις “κοιλάδες”. Είμαι αυτοσχεδιαστής, συνθέτης και μπροστάρης ενός συγκροτήματος ταυτοχρόνως, με τη μουσική, για μένα να αποτελεί μιαν έκφραση που με συνδέει μ’ εκείνο τον παλιό, αρχέγονο κόσμο. Είναι έκφραση ψυχής. Είναι ο ήχος, θέλω να πω, που βοηθά το άτομο να εξερευνήσει τα βάθη της ύπαρξης, οδηγώντας τον στην παραγωγή του έργου Τέχνης».

Ενδιαφέροντα... μα ακόμη πιο ενδιαφέρουσα θα έλεγα πως είναι η jazz του Josh Maxey, που κατακρατεί πολλά στοιχεία από το soul-jazz ιδίωμα των sixties, με το groovy και το blues να κυριαρχούν στις συνθέσεις και τους αυτοσχεδιασμούς. Το άλμπουμ διαθέτει κομματάρες, όπως για παράδειγμα το 8λεπτο “Cycles of sound”, ή το 6λεπτο “Blues for page”, με τα τρία radio mixes (συνθέσεων που προϋπάρχουν στο track list) να «βγάζουν» σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό το πάθος και την έξαψη.

Το “Celebration of Soul” είναι –ξεκάθαρα πράγματα– ένα απολαυστικό jazz CD, ένα από τα 4-5 πιο απολαυστικά που άκουσα τους τελευταίους μήνες (ή μέσα στη χρονιά, αν θέλετε). Διαθέτει συνθετική επάρκεια, με στόχευση στην… καρδιά και τον νου τού ακροατή, καθώς και μια σειρά από παικταράδες έτοιμους να ανταποκριθούν, ανά πάσα ώρα και στιγμή, στις απαιτήσεις των συνθέσεων. Μουσική που συνδυάζει το roots στοιχείο της jazz, με τον μοντερνισμό του ’60 και με το σύγχρονο trip της αναζήτησης της πνευματικής ουσίας, είναι εκείνο που ακούμε στη «γιορτή της ψυχής»… και αυτό είναι «τέλειο».

Επαφή: www.joshmaxey.com