Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

1. ENNIO MORRICONE – QUENTIN TARANTINO 2. ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Πολλοί θα έχουν πληροφορηθεί για την τελευταία ταινία του Quentin Tarantino, την “The Hateful Eight”, που μεταφράστηκε στην Ελλάδα με τον ηλίθιο τίτλο «Οι Μισητοί 8» και όχι «Οι 8 Μισητοί» (γελοίες αμερικανιές). Για western πρόκειται (θα το δούμε), που βγαίνει στους… σινεμάδες στην αρχή της (νέας) χρονιάς και στο οποίον έχει γράψει μουσική ο Ennio Morricone.
Πριν λίγη ώρα διάβασα στο naftemporiki.gr πως ο Morricone γράφει μουσική για western«40 χρόνια μετά την ταινία “Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος”» και μου πέσανε τα δόντια… Καλά τόσο άσχετοι είναι; Πού τα βρίσκουν όλα αυτά και τα λένε; Τι παιδάκια έχουν μαζέψει, που μάθανε πέντε κουτσοαγγλικά και μεταφράζουν από ’δω κι από ’κει ό,τι τους κατέβει;
Δεν χρειάζεται να πούμε πως όταν η νέα ταινία του Tarantino θα βγει στις ελληνικές αίθουσες θα έχουν περάσει 50 ημερολογιακά χρόνια (και όχι 40) από το “Il Buono, il Brutto, il Cattivo”, αφού η μυθική ταινία του Sergio Leone είναι παραγωγής 1966, και πως –γιατί εκεί, μάλλον, έγινε το μπέρδεμα– δεν έχουν περάσει 40 χρόνια από το τελευταίο western soundtrack του Morricone αλλά λιγότερα.
Το λέω αυτό γιατί στο Newsweek ας πούμε γράφτηκε πως… “Ennio Morricone to write first western score in 40 years, for The Hateful Eight”. Κάτι τέτοιο –που δεν είναι ούτε αυτό σωστό– αντέγραψαν τσάτρα-πάτρα στην Ναυτεμπορική, προσθέτοντας σαν ημιμαθείς (δηλαδή σαν άσχετοι) κι εκείνο το «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», για να πουλήσουν μούρη.

Όσον αφορά τώρα στο ποιο ακριβώς είναι το τελευταίο western-OST του Morricone εγώ δεν θα πάρω όρκο, αλλά θα πω πως αποκλείεται να είναι 40 χρόνια παλιό, αφού… με θυμάμαι να βλέπω το «Ο Μπουλντόζας Σαρώνει το Τέξας» του Michele Lupo με τον Bud Spencer στις αρχές του ’80. Κι επειδή το έψαξα και το τσέκαρα λιγάκι το “Occhio Alla Penna” (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος) είναι ταινία του 1981, διαθέτοντας φυσικά μουσική του Μαέστρου. Κάπου τότε πρέπει να την είχα δει κι εγώ…
Άρα, από το τελευταίο western-OST του Morricone έχουν περάσει τουλάχιστον 34-35 χρόνια και όχι 40… Ας μας πουν και οι γνώστες-συλλέκτες, δηλαδή, μήπως υπάρχει και κανα «καμπόικο» score του Θείου Ennio από πιο μετά…

Όλο αρλούμπες διαβάζουμε τώρα τελευταία σε διάφορα ενημερωτικά ελληνικά sites… μην κοιτάτε που δεν ασχολιέμαι… 

Ο Μίκης Θεοδωράκης ξαναδιαβάζεται ήδη από τα sixties και θα ξαναδιαβάζεται και στον αιώνα τον άπαντα, οπότε ως τίτλος ενός κάποιου project το «Ξαναδιαβάζοντας τον Μίκη Θεοδωράκη» δεν κομίζει τίποτα καινούριο. Απλώς αναπαράγει κάτι γνωστόν από… 50ετίας.
Τέλος πάντων με αυτό τον τίτλο θα κυκλοφορήσουν όπως διάβασα στο efsyn.gr της Εφημερίδας των Συντακτών δύο CD την 24/12 και άλλα δύο την 2/1 με διασκευασμένο… υλικό «εντελώς καινούργιο, πρωτογενές, (που) τώρα πρωτοβγαίνει».
Σημειώνει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Η τετραπλή κασετίνα λέγεται “Ξαναδιαβάζοντας τον Μίκη Θεοδωράκη” και θα περιέχει 65 τραγούδια του μεγάλου (μας) Μίκη σε νέες εκτελέσεις, σε απρόβλεπτες διασκευές με σύγχρονο ήχο. Κι επειδή τα άκουσα τα κομμάτια ένα προς ένα, μπορώ να σας πω πως μερικά είναι συγκλονιστικά. Να ακούσετε, ας πούμε, το “Κάποτε θάρθουν” με τον Γιάννη Μηλιώκα και θα καταλάβετε. Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα...».
Αφήνω το ηθικοπλαστικό κλείσιμο τής παραγράφου που είναι χαζό, μένοντας σ’ εκείνο το… «απρόβλεπτες διασκευές με σύγχρονο ήχο». Τι να εννοεί ο συντάκτης; Τι σημαίνει απρόβλεπτο για τα ελληνικά δεδομένα – όταν ακόμη και ο Ρουβάς ή ο Ρέμος έχουν τραγουδήσει Θεοδωράκη; Υπάρχει κάτι πιο απρόβλεπτο απ’ αυτά; Εκτός κι αν κάποιοι εννοούν τους Bazooka ή τους Mechanimal, αλλά δεν νομίζω να πρόκειται γι αυτό… Απρόβλεπτη ήταν, για παράδειγμα, η διασκευή των Αμερικανών Devils Anvil π.χ. στο «Μάνα μου και Παναγιά» ή των Καναδών Fiends στον «Ζορμπά» και όχι η οποιαδήποτε διασκευή της Μελίνας Ασλανίδου ή της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Για να ξέρουμε και τι λέμε δηλαδή
«Πάντως τα χάρηκα τα cd αυτά» γράφει στο τέλος του κειμένου του ο Κανελλόπουλος. «Ο Δεληβοριάς να ερμηνεύει Μίκη; Και οι Locomondo; Απόλαυση». Σιγά τα ωά! Το έχουν ξανακάνει…
Εγώ (και άλλοι υποθέτω) έχω ακούσει και τον Φοίβο Δεληβοριά να ερμηνεύει Θεοδωράκη («Του μικρού βορηά») –«βορηάς» με «η» και όχι με «ι», γιατί έτσι είναι γραμμένη η λέξη στις «Μικρές Κυκλάδες»–, όπως και τους Locomondo («Η μυρτιά») και η γνώμη μου είναι πως και οι δύο διασκευές ήταν κακές (για να μην πω απαράδεκτες). Εύχομαι τώρα να είναι λιγότερο κακές…

Ό,τι να ’ναι διαβάζουμε τώρα τελευταία σε διάφορα ενημερωτικά ελληνικά sites… μην κοιτάτε που δεν ασχολιέμαι…

17 σχόλια:

  1. Φώντα γειά σου
    Μια και μιλάμε για απρόβλεπτες εκτελέσεις ας μηνξεχνάμε και την διασκευή του ΑΝΤΩΝΗ απο τους SAVAGE REPUBLIC αυτή και αν ήταν απρόβλεπτη
    Γιώργος Μα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιώργο.
      Στα early 70s ο Θεοδωράκης έζησε για κάποιο διάστημα στην Ιταλία. Εκείνη την εποχή διάφοροι Ιταλοί είχαν τραγουδήσει συνθέσεις του. Αυτές τις εκτελέσεις ας πούμε, εγώ, δεν θα τις έλεγα και τόσο «απρόβλεπτες», αφού τότε ο Θεοδωράκης ήταν «Ιταλός».
      Οι Savage Republic πηγαινοέρχονταν μιαν εποχή στην Ελλάδα, είχαν βγάλει και δίσκο με τον τίτλο «ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΝ» κ.λπ., οπότε και σ’ αυτήν την περίπτωση, ίσως, δεν ήταν και τόσο απρόβλεπτο το να διασκευάσουν Θεοδωράκη. Φυσικά η διασκευή τους υπήρξε εξαιρετική.

      Διαγραφή
    2. Αξεχαστο live στο Κυτταρο των, θρυλικων, αναρχοκομμουνιστων, που ζουσαν σε μια κομμουνα-ραντσο, με δικη τους σημαια! Ωραιοι τυπαδες, περνουσαμε καλα αν μη τι αλλο.

      Διαγραφή
    3. Είναι «Έλληνες» οι Savage Republic. Ακούμε τα άλμπουμ τους «Βαρβάκειος» και «Αιγαίο» (με τα κομμάτια «Ομόνοια», «Εξάρχεια» κ.λπ.). Ενώ δεν ξεχνάμε και το «Ποιος δεν μιλά για τη Λαμπρή», ένα άλλο τραγούδι του Θεοδωράκη που έχουν διασκευάσει.

      Διαγραφή
  2. Καλησπερα.
    Απο περιεργεια κοιταξα στη wikipedia και διαβασα αυτο στο:
    https://en.wikipedia.org/wiki/Ennio_Morricone

    Other relevant scores for less popular Spaghetti Westerns include Duello nel Texas (1963), Le pistole non discutono (it) (1964), A Pistol for Ringo (1965), The Return of Ringo (1965), Seven Guns for the MacGregors (1966), The Hills Run Red (1966), Giulio Petroni's Death Rides a Horse (1967) and Tepepa (1968), A Bullet for the General (1967), Guns for San Sebastian (with Charles Bronson and Anthony Quinn, 1968), A Sky Full of Stars for a Roof (1968), The Five Man Army (1969), Don Siegel's Two Mules for Sister Sara (1970), Life Is Tough, Eh Providence? (1972) and Buddy Goes West (1981).

    κι επειδη αναρωτηθηκα για τον μπαντ σπενσερ εψαξα να δω τι κανει..αν ζει.
    στη γουικιταδε εχει μια φωτογραφια του απο το 2009.συγκινηθηκα οταν τον ειδα.
    Οι ηρωες ή "ηρωες" των παιδικων χρονων ειναι σαν το πινακα του ντοριαν γκρεη , κουβαλανε τον χρονο και τις αλλαγες μας.

    Δ.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος είναι ο ίδιος που έγραφε και στο SONIC; Είχε μια στήλη που έγραφε για υπερεκτιμημένους καλλιτέχνες και είχε γράψει για το Santinista των Clash (δεν έχω το κείμενο μπροστά μου αλλά θυμάμαι) περίπου τα εξής: εντάξει καλό συγκρότημα οι Clash αλλά τα live (!!!!) είναι καλύτερα να τα βλέπεις και όχι να τα ακούς από δίσκο. Άντε βγάλε άκρη. Και μια που αναφέρεσαι Φώντα στο τι διαβάζουμε στα μέσα να προσθέσω ότι έχω αγοράσει καμιά 15αριά τεύχη του SONIC. Σε κάθε τεύχος υπάρχουν δείγματα ασχετοσύνης, άγνοιας και προχειρότητας αντίστοιχα με το παραπάνω. Είναι τόσο κακό (και σε τέτοιο βαθμό) που δυστυχώς χάνονται τα καλά κείμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος είναι ο ίδιος που έγραφε και στο SONIC;<<

      Δεν θυμάμαι αν έγραφε στο SONIK. Πρέπει να κοιτάξω παλιά τεύχη...

      Διαγραφή
    2. σοβαρός συντάκτης, με τις αδυναμίες του, όπως όλοι εξάλλου, αλλά σοβαρός. να τα λέμε. εδώ ανατρέχω στον Peel και διαβάζω κριτικές του και καμιά φορά γελάω. ας ήμαστε προσεκτικοί.

      Διαγραφή
    3. ο Σεραφείμ μετά από αρκετές προσωπικές περιπέτειες, απομονώθηκε στο studio, για να βουτήξει χωρίς σωσίβιο στον ωκεανό του ήχου και της ιστορίας του ροκ. / απο δελτίο τύπου, έτσι για να 'χουμε να γελάμε με την (αν)έμπνευση κάποιων σε δισκογραφικές

      Διαγραφή
    4. Κι όμως αυτός η αυτή που το γράψε το ξαναδιαβάζει μπροστά στον καθρέφτη ακκιζομενος, για να μην πω τίποτα άλλο πιο κινκυ!

      Διαγραφή
    5. Ισσάκιε Πολυδώρου έχεις αφήσει 11 σχόλια και μέχρι πριν από λίγο δεν σου είχα δημοσιεύσει ούτε ένα. Δεν ξέρω πως λέγεσαι, αν λέγεσαι Πολυδώρου ή όπως αλλιώς, αλλά για το «Δισκορυχείον» ξέρω ποιος είσαι (τα σχόλια σου κάνουν μπαμ – και κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί για πάντα).
      Μας έχεις ζαλίσει κατά καιρούς με διάφορα, αυτή είναι η αλήθεια, ενώ και ως… πολλαπλός ανώνυμος έχεις γράψει το τελευταίο διάστημα κάμποσες βλακείες, έχοντας προβεί και σε προσωπικές επιθέσεις. Κανονικά θα έπρεπε να σ’ έχω στείλει στο διάολο, αλλά επειδή δεν κρατάω κακίες σου λέω τούτο.
      Αν διορθωθείς, επιδείξεις καλή διάθεση, θες να λες σεβαστικά τη γνώμη σου στο «Δισκορυχείον» (για το έργο των καλλιτεχνών, προς τους άλλους σχολιαστές και προς εμένα), επιζητώντας να παίρνεις μέρος και στις κουβέντες που ανοίγονται, τότε εγώ θα δημοσιεύω τα σχόλιά σου. Και ήδη το έκανα για μερικά… Σε κάθε άλλη περίπτωση η πόρτα θα κλείσει για πάντα, για ’σένα. Σκέψου το…

      (Στο σχόλιο αυτό δεν υπάρχει λόγος ν’ απαντήσεις – θέλω να σε προφυλάξω. Πορεύσου με τον πρέποντα τρόπο και αυτή θα είναι η απάντησή σου…)

      Διαγραφή
  4. ούτε αναρχοκομμουνιστές υπήρξαν οι Savage Republic, ούετ κοινόβιο είχαν - στην έρημο ή την πόλη. Η σημαία ήταν σχέδιο μόνο, ένα ευφυές σχόλιο πώς ορίζεται η υπόσταση σε ένα φαντασιακό κράτος (μαζί με τις θρυλικές σφραγίδες τους και τα γραμματόσημά τους)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχαν ενα κοινοβιακό ράντσο που ζούσαν όλοι μαζί. Περισσότερα με το 16, μαζί με φωτός.

      Διαγραφή
  5. είδα την ταινία
    δεν είναι γουέστερν στην πραγματικότητα,είναι τρόμου
    κατάμαυρη και απαισιόδοξη ταινία,δεν σε αφήνει να ανασάνεις,παντού κυριαρχεί το ψέμα,η αγωνία και η μαυρίλα
    ο μαέστρος το κατάλαβε γι αυτό και η μουσική του δεν θυμίζει τις κλασσικές σπαγγέτι μουσικές του
    πρέπει να την δειτε για να το καταλάβετε
    εχω καιρό να δω ταινία με τόσο μίσος να αναβλύζει απο αυτή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ποιά είναι η γνώμη σου φώντα για την ταινία και το soundtrack,αν την είδες,που σίγουρα την είδες,επίσης θα με ενδιέφερε και η γνώμη του Χαρωνίτη,αν είναι δυνατόν.

    ο.b.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την ταινία δεν την έχω δει (ακόμη). Περιμένω να την φέρουνε στη γειτονιά μου…
      Κομμάτια του soundtrack έχω ακούσει από ’δω κι από ’κει – πολύ καλό!

      Αν μας παρακολουθεί ο Γιώργος (που είναι και μέγας fan του Morricone) μπορεί να γράψει ο ίδιος τη γνώμη του εδώ…

      Διαγραφή