ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ «Δεν περίμενα από σένα να τιμωρηθώ»

Στον Πάνο Γαβαλά (1926-1988) με μύησε ένας δικός μου άνθρωπος – συχωρεμένος τώρα πια.

Όπως είχα γράψει πριν καιρό σ’ ένα κείμενο στο lifo.gr για τον μεγάλο τού μπουζουκιού Δημήτρη Στεργίου-Μπέμπη:

«Για τον Μπέμπη μού είχε μιλήσει νωρίς στα χρόνια του ’80, ένας μπάρμπας μου Σαμιώτης, που έμενε στον Κορυδαλλό. Ήταν κουκουές, εργάτης σε νταμάρι, και γούσταρε φανατικά το λαϊκό τραγούδι. Βασικά Στέλιο και Γαβαλά, αλλά και όλους τους υπολοίπους».

Εκείνη την εποχή, στις αρχές του ’80, δεν είχαν ξεθυμάνει ακόμη οι μεγάλες επιτυχίες του Γαβαλά από τα late seventies και βασικά το «Σταυροδρόμι» των Χρήστου Νικολόπουλου (μουσική), Ευάγγελου Ατραΐδη & Γιάννη Βασιλόπουλου (στίχοι) με τη φοβερή τουρκομπαρόκ ενορχήστρωση του Νάκη Πετρίδη. Ακούγονταν ακόμη το «Σήκω κάτσε», η «Υποκρισία» και άλλα διάφορα – όλα βγαλμένα από τη δισκάρα «Λαϊκές Συγκινήσεις» [Pan-Vox, 1977], που υπέγραφαν από κοινού ο Πάνος Γαβαλάς με τη σταθερή συντρόφισσά του στο πάλκο Ρία Κούρτη.

Ο μπάρμπας μου, περιττό να το πω, είχε… κασετογραφία τού Γαβαλά κι έτσι, τις Κυριακές, σε κάτι ξεγυρισμένα τραπέζια, όταν βρισκόμουν μαζί του, όλα αυτά τα τραγούδια έπαιζαν εμπλοκή. Βασικά, το ξαναλέω, Γαβαλάς και Στέλιος… με τις συγκρίσεις, φυσικά, να αποφεύγονται. Ποιον ενδιέφεραν, εξάλλου, τότε;

Μεγάλη λαϊκή φωνή, με δύσκολη ζωή στα χρόνια του πολέμου (όταν μπήκε στο ΕΑΜ) και αργότερα στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, ο Γαβαλάς (που έμενε για χρόνια στην Καισαριανή) ανέβηκε σιγά-σιγά τα σκαλιά της επιτυχίας, φθάνοντας στην κορυφή στο πρώτο μισό του ’60, όταν η μια τραγουδάρα του διαδεχότανε την άλλη.

Πάντα άψογα ντυμένος στο πάλκο, με φωνή καμπάνα και τέλεια άρθρωση, ο Γαβαλάς φιλοτέχνησε μια εικόνα τραγουδιστή με λαϊκό τσαγανό, αλλά ταυτοχρόνως και κάπως απόμακρη – πράγμα που, πιθανώς, να τον εμπόδισε να δώσει όλα εκείνα που θα μπορούσε να δώσει. Συγκρούστηκε, εννοώ, με κατεστημένα, έφτιαξε δικές του εταιρείες (Βεντέττα, Sonata), χτυπήθηκε από τα μέσα, αλλά κατόρθωσε να επιβιώσει καλλιτεχνικά σχεδόν μέχρι τον πρόωρο θάνατό του, το 1988, μόλις στα 62 του.

Είναι δεκάδες τα κορυφαία τραγούδια του Πάνου Γαβαλά, ένα, όμως, το θεωρώ… κορυφαίο των κορυφαίων. Είναι το «Δεν περίμενα από σένα να τιμωρηθώ» (μουσική δική του, στίχοι Βασίλης Βασιλειάδης), που είχε κυκλοφορήσει σε δισκάκι της Columbia [SCDG 3488] το 1965.

Το κλιπ που ακολουθεί προέρχεται από ταινία της εποχής και είναι το ίδιο εκπληκτικό, αφού έχει 39χρονο Γαβαλά καθιστό και σε μεγάλη εμφάνιση (ατσαλάκωτο κοστούμι, άψογο γιακά, σωστού μεγέθους κόμπο, κλασικά sixties γυαλιά), ορχήστρα που πετάει φωτιές ντυμένη στην πένα, γέροντες γκαρσόνια γεμάτα ευγένεια και όχι αγενείς μαντράχαλους ή ξεκώλια και ακόμη Vat 69, άσσο φίλτρο κασετίνα χωρίς ανοιγμένα στομάχια και γελοία «κηδειόσημα», και τέλος… δικηγόρο Καρνέζη. Τι άλλο θέλεις;