Δεν έχω την παραμικρή πληροφόρηση αν στο Πολυτεχνείο, επί χούντας,
οι φοιτητές έκαιγαν ελληνικές σημαίες – αν και σ’ αυτή την περίπτωση, θα είχαν
(που λέει ο λόγος, λέμε τώρα) χίλιους λόγους για να το κάνουν, επειδή τη σημαία
την είχαν «ξεσκίσει» οι πραξικοπηματίες και οι παρακρατικοί εγκληματίες.
Απεναντίας όλοι ξέρουμε για φωτογραφίες (από το
Πολυτεχνείο)
ΜΕ ελληνικές σημαίες.
Μην προσφέρετε κανένα άλλοθι στους γελοίους και τους ξενόδουλους.
Καλημέρα φίλε Φώντα. Χάρης από Τρίκαλα.Αν σε ενδιαφέρει έγραψα το παρακάτω σχόλιο στην προσωπική μου σελίδα στο φέισμπουκ ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου: "Και μια προσωπική σκέψη για την σημερινή μέρα. Αυτό που κρατάω και με συγκινεί είναι ο αγώνας, η αποφασιστικότητα και η αυτοθυσία απλών φοιτητών και απλών πολιτών που σηκώνοντας την Ελληνική σημαία και ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο -γιατί κάποιοι σύγχρονοι ιδεολόγοι της συμφοράς ντρέπονται να το παραδεχθούν ή επιμελώς το αποσιωπούν? φοβούνται μήπως αν το κάνουν δεν θα είναι αρκετά αριστεροί? αμάν με αυτές τις κλισέ ιδεοληψίες! μπαφιάσαμε!- όρθωσαν ανάστημα ενάντια στην χούντα, στην κατάλυση της δημοκρατίας, στην φίμωση του ελεύθερου λόγου, στις απαγορεύσεις, στα βασανιστήρια, στα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά και οικονομικά συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από τους συνταγματαρχαίους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη, στα παλιά μου τα παπούτσια κάτι Δαμανάκηδες και κάτι Παπουτσήδες και κάτι Μίμηδες Ανδρουλάκηδες, Χρύσανθοι Λαζαρίδηδες, Χατζησωκράτηδες και αρκετοί ακόμη που με προκλητική ασέβεια σε αυτόν τον αγώνα αλλά ακόμα και στο ίδιο τους το παρελθόν μπήκαν μια χαρά στο σύστημα, πιάσαν καρέκλες, κονόμησαν και δοξάζουν τα μνημόνια. Καλό πάντως θα ήταν να μην τους μπερδεύουμε και να μην τους συγχέουμε με την Βαλαβάνη, τον Παπαχρήστο, τον Λαφαζάνη, τον Ρεβελάκη και πάρα πολλούς ακόμα επώνυμους και ανώνυμους που τιμούν ακόμη με την στάση τους τα διαχρονικά ιδεώδη για "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ".
ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ "ΞΕΧΝΑΝΕ" ΚΑΠΟΙΟΙ...".
Γεια σου Χάρη.
Διαγραφήκαι αμα βλέπεις και αυτόν τον 'κεφέτο' να λέει αυτά που λέει και βράζει και λίγο το αίμα σου.. https://www.youtube.com/watch?v=6KDFd1FuWYk
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα βράζει το αίμα τους να πάνε να βάλουν τη βοϊδοκεφάλα τους κάτω από τη βρύση ρε stagon όχι να κάψουν τη σημαία.
ΔιαγραφήΤόσο ο Mama Mama, όσο και ο Mungo Terry, έγιναν μέλη τού Blogger τον Απρίλιο του 2016.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί έγιναν τότε;
Μα για να στέλνουν γελοία σχόλια με ψευτοπροφίλ σε διάφορες αναρτήσεις μου, ξεκινώντας (ο Mungo Terry) από την «ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΦΑΡΑΚΟΣ είχε πει κάτι για τους hippies το 1969» (25/4/2016).
Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν.
1. Ο Mungo Terry και ο Mama Mama είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα, που λένε, όμως, τις ίδιες μαλακίες.
2. Ο Mungo Terry και ο Mama Mama είναι το ίδιο πρόσωπο, που λέει τις ίδιες μαλακίες.
3. Ο Mungo Terry και ο Mama Mama ταυτίζονται με κάποιο άλλο πρόσωπο, κάποιον λεμέ αναρχοφασίστα, καθώς όλοι τούτοι λένε με τον ίδιο τρόπο τις ίδιες ακριβώς μαλακίες.
Λοιπόν, για να το τελειώνουμε.
Τα ψευτοπροφίλ Mama Mama και Mungo Terry είναι τελειωμένα από το δισκορυχείον. Δεν γουστάρω στο blog μου σχόλια από ξενόδουλους αναρχοφασιστοφλώρους τύπου «βορείων προαστίων» (κι ας ζούνε όπου να ’ναι).
Υπάρχουν 11 εκατομμύρια σημαίες -μία για κάθε πολίτη. Ανάλογα για το τι νοιώθει κάποιος για την χώρα του, μπορεί να την βλέπει και να κατουριέται από την συγκίνηση, να τυλίγεται και να κοιμάται αγκαλιά της, να την βάζει ως δικαιολογία για να δέρνει μετανάστες, να μη του λέει τίποτε, και να την συχαίνεται και να της βάζει φωτιά. Δεν υπάρχει ένας εθνικός μύθος, ακριβώς γιατί είναι μύθος. Ατομικό είναι το ζήτημα, και εκφράζει τις δεκάδες διαφορετικές αντιλήψεις που έχουν οι πολίτες πάνω στο ζήτημα. Όταν καις τη σημαία, καις την σχέση που έχεις με το κράτος και το εθνικό, και αυτό είναι προσωπική υπόθεση. Όσοι προσβάλλονται, πρόβλημα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα ακατοίκητα που διαλύουν το κτήριο και τις υποδομές του Πολυτεχνείου, δε νομίζω να χρειάζεται να ειπωθεί κάτι πέρα από τα αυτονόητα.
Εντάξει ρε senor. Ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει (δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε αυτό).
ΔιαγραφήΕγώ, όμως, αυτούς που καίνε ελληνικές σημαίες δεν θα παύσω να τους αποκαλώ γρόθους, τομάρια και ξενόδουλους.
Και εγώ αυτό πιστεύω, οι τύποι είναι ηλίθιοι, αλλά άλλο η προσβολή, άλλο το ότι ο καθένας μπορεί να αντιδράσει όπως του κόβει το λειψό του το κεφάλι σε ένα σύμβολο.
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=ovoeq_IV6lo
Ο μακαρίτης ο Διαμαντόπουλος να πήγαινε να τα έλεγε αυτά στο Πολυτεχνείο το ’73 και όχι στις «ζούγκλες».
ΔιαγραφήΚαίγοντας τη σημαία δεν πικάρεις τον Τσίπρα, το Μητσοτάκη, τον Παπανδρέου ή τον Παττακό.
Δείχνεις εγκεφαλικά νεκρός – όταν δεν είσαι πράκτορας και πουλημένο καθίκι.
Κράτη που ο καθένας έχει ότι σχέση του καυλώσει με αυτά (αντί να τα αγαπάει, να τα προστατεύει και να προσπαθεί να τα βελτιώσει) δεν πάνε καλά.
ΔιαγραφήΆλλο κυβέρνηση, άλλο κράτος (χώρα).
Δεν είναι λοιπόν "ατομική υπόθεση".
Ή όπως είχα γράψει και παλαιότερα (25/12/2012) κάτι σχετικό:
ΑπάντησηΔιαγραφήA μέρος
Τα λεγόμενα «θρησκευτικά πιστεύω» κατά έναν όχι παράξενο τρόπο είναι βαθιά ριζωμένα στις συνειδήσεις των ανθρώπων (για να μην πούμε και στο υποσυνείδητο). Και εξ αιτίας αυτού είναι από εκείνα που δεν αντιμάχονται (ούτε με εύκολο, ούτε με δύσκολο τρόπο).
Στην πορεία των αιώνων αυτή η «δυσκολία», που πέρασε δια πυρός και σιδήρου (χύθηκαν ποτάμια αίμα για να πεισθούν εκατομμύρια άνθρωποι ώστε να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί, καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, μωαμεθανοί κ.λπ.), μετετράπη σε σεβασμό των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Σωστό, γιατί έτσι μόνο θα μπορούσε να μπει ένα τέλος στον άκρατο φανατισμό, στις γενοκτονίες και τη μισαλλοδοξία.
Δυστυχώς, το πράγμα στράβωσε πολλές φορές στην ιστορική πορεία, ενώ έχει παραστραβώσει την τελευταία εικοσαετία με τους δύο πολέμους στον Κόλπο (Κουβέιτ, Ιράκ), την πτώση των Διδύμων Πύργων, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τον αποκλεισμό της Γάζας, την «αραβική άνοιξη»…
Αν ρίξει κάποιος μια ματιά πίσω απ’ όλα αυτά θα δει τις περισσότερες φορές, και σίγουρα τις πιο αιματηρές, έναν Χριστιανό, να επιτίθεται σ’ έναν Μουσουλμάνο. Δεν θέλει πολύ το πράγμα να χαλάσει, να στραβώσει εντελώς, να σπάσει. Γίνεται οτιδήποτε προκειμένου ο θρησκευτικός φανατισμός, ο φονταμενταλισμός, αντί να κατευναστεί τούτος να χτυπήσει κόκκινο. Τα λεφτά εκείνων που κινούν τα νήματα είναι πολλά, πάρα πολλά και για να γίνουν περισσότερα, πολύ περισσότερα, επενδύονται ασμένως στην πολεμική βιομηχανία, που κάνει πάντα χρυσές δουλειές εις υγείαν των κορόιδων (εδώ και μια εκατονταετία).
Ενώ λοιπόν οφείλεις να σέβεσαι τη θρησκευτική πεποίθηση του άλλου, κάποιοι εξ ονόματος ενός φιλελευθερισμού που δεν γνωρίζει όρια, αρχίζει να γυρίζουν «βλάσφημες» (δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω εισαγωγικά ή όχι) ταινίες για τον Προφήτη, να δημοσιεύουν «απρεπή» σκίτσα κ.ο.κ.
Πρόκειται για ηλιθιότητες του κερατά (για να μην πω κάτι χειρότερο). Για καλλιτέχνες της δεκάρας (όταν δεν είναι των εκατομμυρίων…). Γιατί το ζήτημα δεν είναι η ιδιαίτερη σχέση του καθενός με τη θρησκεία (σε προσωπικό επίπεδο χέστηκα, αν κάποιος γυρίσει μία υβριστική ταινία για την Παναγία – ούτε μήνυση θα του κάνω, ούτε θα κατεβώ σε πορεία διαμαρτυρίας ως θιγόμενος, πιθανώς πάντως να τον αποκαλέσω «βλάκα»), αλλά το πώς ένα έργο Τέχνης (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αντανακλά στην κοινωνία· που μπορεί να είναι η κοινωνία των πολλών ή κάποια μειονότητα.
Β μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μην μου πει κάποιος πως καλλιτεχνεί για τον εαυτό του, γιατί αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ηλιθιότητα που μπορεί ν’ ακουστεί απ’ οπουδήποτε.
Όποιος καλλιτεχνεί για τον εαυτό του βλέπει τις ταινίες του μόνος του, διαβάζει μόνος του τα ποιήματά του, δεν δημοσιεύει τα κείμενά του κ.ο.κ.
Όσοι πράττουμε κάτι και το δημοσιοποιούμε –κι εγώ που γράφω τώρα αυτές τις αράδες– έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση ή την απόρριψη του άλλου, αλλιώς, στην αντίθετη περίπτωση, θα φυτεύαμε ντομάτες.
Ενώ λοιπόν μπορείς να πεις πολλά για την κάθε θρησκεία, μπορείς να γράψεις τις απόψεις σου με τεκμηριωμένα επιχειρήματα, με μελέτη και ανάλυση των πηγών, αλλά και με γνώση των τοπικών κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων που οδηγούν στις εν λόγω σχέσεις, επιλέγεις την εύκολη λύση, την πρόκληση, για να δείξεις τι;
Πως είσαι εσύ ο υπεράνω, ο ξύπνιος, ο εμπνευσμένος καλλιτέχνης και πως μπορεί να γίνεις πιο… υπεράνω, πιο ξύπνιος και πιο εμπνευσμένος (συχνά και πιο κονομημένος) αν η πρόκλησή σου χτυπήσει κατ’ ευθείαν στο ψαχνό, πονέσει τη συνείδηση του... αγράμματου ποιμνίου.
Αυτή η ελιτίστικη συμπεριφορά, το γεγονός ότι, τάχα, κάποιοι καταλαβαίνουν περισσότερο από τους άλλους και αυτό θα πρέπει να το δείξουν (στους ηλίθιους, στους μουζίκους) μ’ έναν όσο γίνεται πιο σαφή, χονδροειδή και ξεδιάντροπο τρόπο τσαλαπατώντας θρησκευτικά ή άλλα τινά σύμβολα, εμένα με οδηγεί να συμπεράνω πως, τις περισσότερες φορές, πρόκειται για ολοκληρωτικής, για φασιστικής νοοτροπίας άτομα, για άτομα με ανυπέρβλητα κόμπλεξ και εμμονές, ξεκομμένα από την κοινωνία, που το μόνο το οποίο τους ενδιαφέρει είναι να πάνε κόντρα, τάχα, στη ροή του ποταμού, γλείφοντας την Ιστορία μπας και τους γράψει, με πατημένα γράμματα, στο κεφάλαιο με τους «μεγαλύτερους επαναστάτες (του κώλου) όλων των εποχών».
Τα αναρχοφασιστικά τρολ τα έχω χεσμένα. Τα ’παμε. Serious bidders only…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι για το τρολ.
ΔιαγραφήΡε οι μεγαλύτεροι ανθέλληνες είναι τα χρυσάβγουλα.
Αυτοί πληρώνονται ρε για να το παίζουν πατριώτες, προκειμένου να θέτουν ψυχολογικά εμπόδια σε όποιους άλλους θέλουν να εκφράσουν την αγάπη τους για την πατρίδα.
Αν είναι δυνατόν οι ναζήδες και οι συνεργάτες των κατακτητών (Γερμανών) να έχουν κάποια σχέση με την ελληνική σημαία και την Ελλάδα.
Ρε το ΕΑΜ και οι φοιτητές του Πολυτεχνείου σηκώνανε ελληνικές σημαίες, όχι οι δωσίλογοι.
Άιντε να χαθείς από ’κει πέρα…