ΛΕΙΠΕΙ κόντεξτ

Εντελώς ανάποδο άλμπουμ, ή έστω… σκέτο ανάποδο. Οι Λείπει είναι σχήμα, το οποίο αποτελούν οι beaTol και Εκείνο το άλλο (έτσι διαβάζω στο fb δηλαδή). Τι παίζει ο καθένας τους δεν ξέρω (κάτι ηλεκτρονικά, κάτι κρουστά υποθέτω), με το «Κόντεξτ» [ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, 2016] να είναι πάντως το πρώτο άλμπουμ τους – στίχοι και μουσικές των Λείπει (κυρίως), ενώ ακούγονται και κιθάρες που τις χειρίζεται Το Τελώνιο. Καμμία άλλη ουσιαστική πληροφορία δεν διαβάζουμε, παρ’ εκτός των στίχων που αναγράφονται στο booklet τού CD – και είναι σημαντικό αυτό, επειδή τα λόγια ακούγονται κι αυτά, συχνά, παραμορφωμένα ή κρυμμένα πίσω από τα διάφορα ηχητικά επίπεδα και εφφέ.

Η τραγουδοποιία, ας την πούμε έτσι, των Λείπει είναι αποστασιοποιημένη – όχι εντελώς, αλλά σε μεγάλο βαθμό. Υπήρχαν και στα sixties τέτοια ακούσματα (που τώρα θεωρούνται cult), όπως και στα seventies και αργότερα, ενώ στην Ελλάδα έτσι κάπως… ασκείται, τα πιο πρόσφατα χρόνια, ο Άγγελος Κυρίου. Πιθανώς και άλλοι…

Δεν μπορείς να καταλάβεις, πάντως, αν εκείνο που προέχει στους Λείπει είναι ο στίχος (μάλλον), η μουσική (δεν το νομίζω) ή και τα δυο μαζί, κάπως σαν «κατάσταση» (πιθανώς). Αν, πάντως, ο στίχος παίζει ρόλο πρώτο, τότε θα πρέπει να θεωρούμαστε μάλλον τυχεροί επειδή, εδώ, δεν έχουμε «ραποειδείς» καταστάσεις, αλλά ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο… ηλεκτρο-αβαντ-γκαρντίστικης λογικής (με πάμπολλες επιμέρους, κρυφές ή λιγότερο κρυφές, αναφορές).

Σημειωτέον, δε, πως δεν είναι όλα τα tracks... εντελώς ακατανόητα στο διάβα τους, καθώς σε μερικά απ’ αυτά η πιο συμβατική εξέλιξη υπερτερεί τού αφηρημένου. Για παράδειγμα το υπ’ αριθμόν 7 «Ακούσιες παύσεις», στο οποίο ακούμε στίχους σαν και τούτους: «Βρίσκω τα ίσια μου/ Σ’ αυτή την ισορροπία/ Χάνω τα ίχνη σου/ Στις ακούσιες παύσεις/ Θα τα βρούμε/ Όλα αυτά/ Μπήκα κρυφά/ Χωρίς εισιτήριο/ Δεν θα δεχθώ/ Άλλη αναβολή». Αν και τα λόγια είναι… αυτά που είναι, το συνολικό άκουσμα (μελωδία, ενοργάνωση, ερμηνεία) θα μπορούσε να είναι παγκοίνως αποδεκτό (το ίδιο συμβαίνει π.χ. και στο εντέκατο track «Στον ημιώροφο» ή και σε κάποια ακόμη), παρότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως κάτι τέτοιο απασχολεί τους φίλους μας.

Παρότι, λοιπόν, το ενδιαφέρον δεν λείπει από τους Λείπει είναι η μεγάλη διάρκεια (κοντά στην μία ώρα), που υποσκάπτει, φρονώ, την τελική προσπάθεια. Το υποστηρίζω αυτό.
Περασμένο σε βινύλιο και κοντά στο μισάωρο το «Κόντεξτ» θα ήταν αλλιώς…

Επαφή: www.facebook.com/leipeicontext/