JIMMY SCOTT η φωνή των αγγέλων

Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει το τελευταίο άλμπουμ τού μεγάλου τραγουδιστή Jimmy Scott (1925-2014) υπό τον τίτλο “I Go Back Home/ A Story About Hoping and Dreaming” [Eden River Records, 2016]. Επειδή έφθασε εγκαίρως στα χέρια μου μια κόπια, ας πούμε τώρα λίγα λόγια.

Ο Jimmy Scott, γεννημένος τον Ιούλιο του 1925 στο Κλίβελαντ του Οχάιο, υπήρξε ένας αφανής ήρωας. Ένας μέγιστος τραγουδιστής της jazz, του… τζαζωτού blues και της αμερικάνικης μπαλάντας, ίσως ο τελευταίος μιας σειράς φωνών που στιγμάτισαν το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα. Φυσικά, δεν έγινε ποτέ διάσημος σαν τον Nat King Cole ή τον Frank Sinatra, δεν έκανε ποτέ μεγάλες επιτυχίες (εξαιρουμένου του “Everybody’s somebody’s fool” από το 1950), δεν έγραψαν γι’ αυτόν εκτενώς τα περιοδικά και οι εφημερίδες της εποχής του. Δεν «βοήθησε» και ο ίδιος, εδώ που τα λέμε, καθώς προτίμησε να διαχειριστεί τη ζωή του μακριά από τα φώτα, πίσω από τις ράμπες, κοντά όμως στις σκληρές πλευρές της ζωής και τις ερωτικές απογνώσεις.

Ο Little Jimmy Scott πρωτοηχογράφησε το 1950, έχοντας όμως ήδη καθοριστική παρουσία στο κύκλωμα των κλαμπ του Brooklyn, του Queens και του Manhattan, μέσα από τα οποία θα γνωρίσει τον Doc Pomus και κυρίως τον Lionel Hampton. Με τον Hamp μάλιστα θα μπει για πρώτη φορά σε στούντιο, στις 5 Ιανουαρίου του 1950 στη Νέα Υόρκη, ηχογραφώντας για την Decca, ενώ στις 25 του ιδίου μήνα θα γράψει, πάντα με την μεγάλη ορχήστρα του Hampton, το καθοριστικό “Everybody’s somebody’s fool”. Σχεδόν αμέσως, όμως, θα εγκαταλείψει την μπάντα αρχίζοντας μιαν άνευ προηγουμένου περιπλάνηση σε χώρους και εταιρείες (πέρασε διαδοχικά από την Roost, την Regal, την Coral και την Brunswick), για να καταλήξει στα μέσα της δεκαετίας του ’50 στη Savoy και λίγο αργότερα στην King. Στη Savoy θα βρεθεί σε μεγάλη φόρμα –θα είχε δίπλα του και μουσικάρες σαν τον Charles Mingus και τον Kenny Clarke– ηχογραφώντας τα “Everybody needs somebody”, “Please be kind”, “Very truly yours” κ.ά.

Μπαίνοντας η δεκαετία του ’60 ο Jimmy Scott, ο τραγουδιστής με το εντελώς μοναδικό ηχόχρωμα (λόγω τού συνδρόμου Kallmann η φωνή του αρνιόταν να… μεγαλώσει) αρχίζει σιγά-σιγά να χάνεται από την πιάτσα. Να εξαφανίζεται. Ένα σύντομο πέρασμά του το 1962-63 από την εταιρεία του Ray Charles, την Tangerine, θ’ αποδειχθεί λίγο για να τον κρατήσει σε κάποια μικρή έστω επικαιρότητα. Κι ενώ ο ίδιος, κατ’ ουσίαν, θα σταματήσει να τραγουδά, η φωνή του θ’ αρχίσει να χαράζει μέσα από νεότερα ονόματα, όπως εκείνα του Stevie Wonder ή του Marvin Gaye.

Πέραν κάποιων (λίγων) περιστασιακών ηχογραφήσεων το απόλυτο comeback θα το επιχειρήσει ο Jimmy Scott στα χρόνια του ’90 πια, όταν και θα ανακαλυφθεί από τα πιο σύγχρονα ακροατήρια. Θα κυκλοφορήσουν και πάλι οι παλαιές εγγραφές του, ενώ και νέα άλμπουμ θα δουν το φως δείχνοντας πως ο… one of a kind αυτός τραγουδιστής δεν είχε πει ακόμη την τελευταία λέξη του. Και όντως.

Τούτο, δε, διαπιστώνεται αμέσως από το παρόν, μεταθανάτιο CD του. Το “I Go Back Home”, που είναι ηχογραφημένο σε διάφορα μέρη (Λος Άντζελες, Λας Βέγκας, Πράγα) το 2009. Διαπιστώνεται από το πλήθος των καλεσμένων που συρρέουν, προκείμενου να βρεθούν δίπλα στον τρανό ερμηνευτή. Ας πούμε μερικά ονόματα, έτσι όπως αυτά καταγράφονται στο αυτοκόλλητο του cover: Joe Pesci (ναι ο ηθοποιός Joe Pesci), Dee Dee Bridgewater, James Moody, Kenny Barron, Peter Erskine, Arturo Sandoval, Joey DeFrancesco, Till Brönner, Oscar Castro Neves, Bob Mintzer, Gregoire Maret κ.ά.

Όλοι οι προαναφερόμενοι συμμετέχουν στις εγγραφές, όλοι βρίσκονται δίπλα στον Jimmy Scott, όλοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να πάνε, τούτα τα αθάνατα τραγούδια που ακούμε στο “I Go Back Home” ακόμη πιο κάτω. Είναι οι ενορχηστρώσεις, εννοώ, του Mark Joggerst που προσφέρουν αυτά τα πολύ θερμά vibes στο παραδοσιακό “Motherless child” (φοβερό το hammond B3 του DeFrancesco), στο “Love letters” (Victor Young/ Edward Heyman), στο “Easy living” (Rainger/ Robin), στο κλασικό “How deep is the ocean” (Irving Berlin), στο hit του Scott “Everybody is somebody’s fool”, στο πανέμορφο “Folks who live on the hill” των Kern/ Hammerstein II (με τη συμμετοχή, εδώ, του και-τραγουδιστή Joe Pesci)…

Πάνω απ’ όλα, όμως, στέκει η αυτή η μοναδική, και δύσκολα να περιγραφεί αν δεν την ακούσεις, φωνή του αείμνηστου Jimmy Scott – η φωνή των αγγέλων!

[Το άλμπουμ θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως soundtrack της ταινίας “I Go Back Home: Jimmy Scott” (σκην. Yoon-Ha Chang, παραγωγή-μουσική: Ralf Kemper κ.ά.), που αναφέρεται φυσικά στην ταραχώδη ζωή και καριέρα τού Jimmy Scott].

Επαφή: www.eden-riverside.com