ΨΥΛΛΟΙ ΣΤ’ ΑΧΥΡΑ ελληνικό ροκ με αναφορές σε κλασικά ονόματα

Νομίζω πως έχουμε να κάνουμε με την πρώτη κυκλοφορία της χρονιάς από το χώρο του ελληνικού ροκ (ή εν πάση περιπτώσει από τις πρώτες).

Πρόκειται για το παρθενικό άλμπουμ του συγκροτήματος Ψύλλοι στ’ Άχυρα [Puzzlemusik, 2018], το οποίον αποτελείται από τους Νίκο Βρύζα ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά, Ηρακλή Δαΐτση φωνή, ακουστική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, Σάκη Δρακούλη τύμπανα, φωνητικά, Χάρη Κατόπη μπάσο, φωνητικά και Άρτεμη Παρλαμπά ηλεκτρική κιθάρα.

Οι επιρροές του γκρουπ δεν κρύβονται. Είναι ο ήχος και ο τύπος του ελληνικού ροκ των δεκαετιών ’80 και ’90 – και εννοούμε όλου του ελληνικού ροκ, και του πιο συμβατικού και του λιγότερο… συμβιβασμένου (λέμε τώρα). Βασ. Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Σωκράτης Μάλαμας, Υπόγεια Ρεύματα, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά κ.λπ. Όλα αυτά τα ονόματα έχουν επηρεάσει τους Ψύλλους στ’ Άχυρα με τρόπο θα έλεγα παραγωγικό – και αυτό είναι που έχει σημασία.

Εννοώ πως τα τραγούδια, που δεν διεκδικούν δάφνες ηχητικής-ενοργανικής πρωτοτυπίας βεβαίως, έχουν τον τρόπο ν’ ακούγονται ξεχωριστά, κάτι που συμβαίνει είτε λόγω των ερμηνειών, που είναι με μέτρο φορτισμένες, είτε λόγω των εκτεταμένων διαρκειών (κάποιων τουλάχιστον tracks, που δεν «κρεμάνε»), είτε λόγω των στίχων που θέλουν και συχνά μπορούν να περιγράψουν τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Προς τούτο, προς την ολοκλήρωση εννοώ εκείνων που έχει στο μυαλό του το συγκρότημα, ζητά και επιμέρους βοήθειες που δεν είναι τυπικές και που προσφέρουν κατά τόπους τα αναγκαία «χρώματα» ή ξεπετάγματα. Λέμε δηλαδή για τον Χρήστο Αλεξόπουλο που ακούγεται σε πιάνο, fender rhodes, πλήκτρα, φωνητικά σε κάποια tracks και για τον τρομπετίστα Γιώργο Αβραμίδη, ενώ στο «Αγνό και δακρυσμένο» υπάρχει και sample φωνής, που απαγγέλει απόσπασμα ποιήματος του Oscar Wilde.

Άκουσα τρεις φορές συνεχώς το «Ψύλλοι στ’ Άχυρα» και παρότι η πρώτη ακρόαση με άφησε ικανοποιημένο, αλλά κάπως… σφιγμένο, δίχως να καταλάβω το «γιατί», στην πορεία, στις επόμενες δύο ακροάσεις εννοώ, νομίζω πως εντόπισα τι με κράτησε «πίσω». Είναι ο λόγος, που κάποιες φορές είναι εντελώς εξαντλητικός υπονομεύοντας το κεντρικό νόημα (που ψάχνεις να το βρεις, καθώς ακούς απλώς τα κομμάτια, δίχως να διαβάζεις τους στίχους στο ένθετο).

Οι Ψύλλοι στ’ Άχυρα έχουν ιδέες, έχουν εκφραστικό πρώτο τραγουδιστή (λίγο… παλιομοδίτη, αλλά ok), αλλά κάτι χρειάζονται για να πάνε πιο μπροστά (ή πιο ψηλά). Με τρίλεπτα και τετράλεπτα τραγούδια φρονώ πως θα το καταφέρουν – με τα εξάλεπτα και με τα επτάλεπτα (οκτώ από τα έντεκα συνολικώς του CD τους είναι τέτοια) είναι πολύ πιο δύσκολο.

Επαφή: www.puzzlemusik.com