Ο συνθέτης, πιανίστας και ακορντεονίστας Federico Monetta δεν
είναι Ελεβετός (θα μπορούσε), αλλά Ιταλός – κάτι, πάντως, που δεν τον εμπόδισε
να φτιάξει ένα άλμπουμ, ένα τζαζ άλμπουμ, για την Ελβετία, που να είναι αφιερωμένο στη φύση της.
Βασικά, ο Monetta στην προσπάθεια προώθησης του προηγούμενου CD του “Walking in my Soul” [Unit, 2015], περιόδευσε στην Ελβετία και… εντυπωσιασμένος από τη χώρα των χιλίων πεντακοσίων λιμνών (δεν είναι περισσότερες από τις... φινλανδικές, αλλά είναι τουλάχιστον χίλιες πεντακόσιες!) εμπνεύστηκε μια σειρά συνθέσεων γι’ αυτές. Λίμνη της Γενεύης ή Lac Léman (στη γαλλική), Λίμνη Λουγκάνο (ή Lago di Lugano όπως τη λένε οι Ιταλοί) εκεί στα σύνορα Ιταλίας-Ελβετίας, Λίμνη της Νεσατέλ (Lac de Neuchâtel) κ.λπ. Με τις εικόνες αυτές λοιπόν κατά νου, και με συνοδοιπόρους στο όραμά του τους Manuel Pramotton τενόρο, Alessandro Maiorino κοντραμπάσο, Giacomo Reggiani ντραμς και René Mosele τρομπόνι, ο Monetta θα μπει στο στούντιο πριν ένα χρόνο (Φλεβάρης, 2017), για να ηχογραφήσει το “Lakes” [JFM Records], ένα CD που τελικώς θα κυκλοφορήσει προς το τέλος της προηγούμενης χρονιάς.
Βασικά, ο Monetta στην προσπάθεια προώθησης του προηγούμενου CD του “Walking in my Soul” [Unit, 2015], περιόδευσε στην Ελβετία και… εντυπωσιασμένος από τη χώρα των χιλίων πεντακοσίων λιμνών (δεν είναι περισσότερες από τις... φινλανδικές, αλλά είναι τουλάχιστον χίλιες πεντακόσιες!) εμπνεύστηκε μια σειρά συνθέσεων γι’ αυτές. Λίμνη της Γενεύης ή Lac Léman (στη γαλλική), Λίμνη Λουγκάνο (ή Lago di Lugano όπως τη λένε οι Ιταλοί) εκεί στα σύνορα Ιταλίας-Ελβετίας, Λίμνη της Νεσατέλ (Lac de Neuchâtel) κ.λπ. Με τις εικόνες αυτές λοιπόν κατά νου, και με συνοδοιπόρους στο όραμά του τους Manuel Pramotton τενόρο, Alessandro Maiorino κοντραμπάσο, Giacomo Reggiani ντραμς και René Mosele τρομπόνι, ο Monetta θα μπει στο στούντιο πριν ένα χρόνο (Φλεβάρης, 2017), για να ηχογραφήσει το “Lakes” [JFM Records], ένα CD που τελικώς θα κυκλοφορήσει προς το τέλος της προηγούμενης χρονιάς.
Ακούγοντας το άλμπουμ λέω σαφώς (και προφανώς)
πως κανείς δεν θα μπορούσε να μαντέψει (δια της ακροάσεως και μόνον) την πηγή
τής έμπνευσης τού Monetta.
Τούτο όμως δεν σημαίνει κάτι. Δεν σημαίνει τίποτα, γιατί η μουσική (και η
μουσική του Monetta)
αποκτά ή όχι αξία από ’κείνο που συμβαίνει και όχι απ’ όσα συνέβαλαν στο να
συμβεί.
Jazz
λοιπόν… ευρωπαϊκού τύπου, που περιστρέφεται κάθε φορά γύρω από μια βασική ιδέα.
Άλλοτε η ιδέα αυτή είναι… ρυθμική και πάνω στο παίξιμο τού rhythm section χτίζεται ή χτίζονται οι συνακόλουθες μελωδίες, ενώ άλλοτε οι μελωδίες ξεπετάγονται από την αρχή, δίχως (αρχική) εμφανή ρυθμική στήριξη από το μπάσο-ντραμς. Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον παραμένει υψηλό. Οι συνθέσεις του Monetta «γεμίζουν» χαλαρά και χωρίς άγχος με το χρόνο, με τα πνευστά (τενόρο σαξόφωνο, τρομπόνι) να έχουν σοβαρά μερίδια στις ενορχηστρώσεις, δημιουργώντας, μαζί με το πιάνο, ενδιαφέρουσες αντιστικτικές λεπτομέρειες, που κάνουν την ουσία να φαίνεται… ακριβότερη και μεγαλύτερη.
Άλλοτε η ιδέα αυτή είναι… ρυθμική και πάνω στο παίξιμο τού rhythm section χτίζεται ή χτίζονται οι συνακόλουθες μελωδίες, ενώ άλλοτε οι μελωδίες ξεπετάγονται από την αρχή, δίχως (αρχική) εμφανή ρυθμική στήριξη από το μπάσο-ντραμς. Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον παραμένει υψηλό. Οι συνθέσεις του Monetta «γεμίζουν» χαλαρά και χωρίς άγχος με το χρόνο, με τα πνευστά (τενόρο σαξόφωνο, τρομπόνι) να έχουν σοβαρά μερίδια στις ενορχηστρώσεις, δημιουργώντας, μαζί με το πιάνο, ενδιαφέρουσες αντιστικτικές λεπτομέρειες, που κάνουν την ουσία να φαίνεται… ακριβότερη και μεγαλύτερη.
Ο Monetta είναι ένας ενδιαφέρων συνθέτης, με στιγμές αληθινής έμπνευσης, αν
κρίνω από το πώς αναπτύσσεται η κορυφαία στιγμή τού “Lakes”, που αφορά στη λίμνη της Ζυρίχης
(“Zürichsee”). Προφανώς θα ήταν η πιο…
ζωηρά όμορφη – πάντα με τα μάτια του Ιταλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου