MIKΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 75

1/2/2018

Για άλλο έψαχνα, άλλο βρήκα… Έγχρωμο τετρασέλιδο φυλλάδιο, σε σκληρό χαρτί, για την ταινία του Κώστα Σφήκα «Το προφητικό πουλί των θλίψεων του Paul Klee» (1995).

Την είχα δει, τότε, την ταινία σ’ ένα αφιέρωμα στο Γαλλικό Ινστιτούτο και μπορώ να βεβαιώσω πως... τη μισή τουλάχιστον αίθουσα την είχε πάρει ο ύπνος.

Αυτά παθαίνουν όσοι δεν ξέρουν τι πάνε να δουν, νομίζοντας πως σινεμά είναι μόνον ηθοποιοί που μένουν βουβοί ή μιλάνε και ιστορίες με δίδαγμα, και κυρίως με αρχή, μέση και τέλος.
Άιντε, τώρα, να βρεις αυτή την ταινία και να την (ξανα)δεις…

1/2/2018
Χαμός και στο φιλελεριστάν. Βγήκαν φιλελέδες και την πέφτουν σε άλλους φιλελέδες, για να μην πάνε στο συλλαλητήριο, επειδή θα πάνε να μιλήσουν ή θα το υποστηρίξουν o Μίκης Θεοδωράκης και ο Ιερώνυμος, μαζί και διάφορα ακροδεξιά φρούτα.
Συλλαλητήρια, ΧΩΡΙΣ τα φλάμπουρα και τα πανό μιας διεκδικητικής, εθνικά ανεξάρτητης και πατριωτικής αριστεράς ΔΕΝ έχουν κανένα απολύτως νόημα, αλλά από την άλλη είναι ντροπή και αίσχος, και περιωπής ρατσισμός και ό,τι άλλο θες, το ν’ αποκαλείς κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων φασίστες, ναζιστές κ.λπ., επειδή θα σηκωθούν από τον καναπέ τους, για να πάνε στο συλλαλητήριο. 
Δυστυχώς, η… σκορποχώρι και ουσιαστικώς ανύπαρκτη αριστερά βρίσκεται για ακόμη μια φορά πίσω από τα πράγματα, αδυνατώντας να βγάλει τον κόσμο στο δρόμο με τα δικά της διεκδικητικά, κοινωνικά και πατριωτικά προτάγματα.  

Το έχουμε ξαναπεί. Η καταστροφική-ενδοτική πολιτική των Συριζαίων «έσπασε» ψυχολογικά το λαό, που, όταν δεν κλαίει τη μοίρα του, άγεται και φέρεται από τους «λύκους» με τις ελληνικές σημαίες.

29/1/2018
Λοιπόν, υπάρχει ένα τραγούδι του παλιού ισπανικού ροκ –φοβερό τραγούδι– που θεωρείται κάτι σαν "έμβλημα" για τη χώρα. Και όταν μιλάμε για ισπανικό ροκ, μιλάμε για flamenco-rock, για ροκ δηλαδή που συνδυάζει τις βασικές αγγλοαμερικάνικες φόρμες με τα ισπανικά παραδοσιακά μουσικά στοιχεία. Ακούστε το απίστευτο “Diálogo” (1975) από τους Triana και τη φωνή του πρόωρα χαμένου Jesús de la Rosa Luque (πέθανε στα 35 του το 1983). Μετά ακούστε στα σχόλια μια εκπληκτική διασκευή (μόνο με κιθάρα και όχι μόνο με ακόρντα), βιντεοσκοπημένη σ' ένα δυνατό λαϊκό σκηνικό, από έναν άγνωστο…
 

29/1/2018
Κάποτε μια βασικότατη πηγή εσόδων του κράτους ήταν οι δασμοί, καθώς τα τελωνεία μάζευαν το χρήμα με τη σέσουλα. Τώρα, μετά την πτώση του «υπαρκτού» βασικά, την εδραίωση της «παγκοσμιοποίησης» και του καζινο-καπιταλισμού, είναι το φορολογικό ξεκοίλιασμα του κόσμου της εργασίας και της ανεργίας.
Αυτό αποκαλείται «πρόοδος» από τους αγορίτες, μια «πρόοδος», που χτύπησε, φυσικά, σε τοίχο, καθότι με καθηλωμένους μισθούς η κατανάλωση θα ερχόταν μόνο μέσα από την υπερχρέωση.
Το αποτέλεσμα το ζούμε. Ισχνή ανάπτυξη, αποπληθωρισμός και ανελέητοι φόροι όχι για να επιστρέψουν ως κοινωνικό αγαθό στους πολλούς, αλλά για να ξεπληρωθούν τα δυσβάσταχτα χρέη.
Αν ο καπιταλισμός έχει τον τρόπο να επουλώνει τις πληγές του και να ξεπερνά τα δομικά προβλήματά του, που τώρα χτυπάνε ταβάνι, η κατάληξη, αργά η γρήγορα, θα είναι μία.  
Ένας νέος προστατευτισμός και βασικά η επανεκκίνηση του έθνους-κράτους.