TRIO / KEVIN SUN μια… επιστημονική-αναλυτική προσέγγιση στην τζαζ μουσική

Μία ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού έχουμε εδώ, αυτήν του τενόρο σαξοφωνίστα Kevin Sun (χειρίζεται επίσης C-melody σαξόφωνο –σαξόφωνο «κλειδωμένο» στο ντο δηλαδή, ένα σαξόφωνο που «κινείται» μεταξύ άλτο και τενόρου– όπως επίσης και κλαρινέτο) και περαιτέρω τού συγκροτήματός του Trio, το οποίο συναποτελούν οι Walter Stinson μπάσο και Matt Honor ντραμς. Η ιδιαιτερότητα του Sun αφορά στο γεγονός πως έχουμε να κάνουμε μ’ έναν λόγιο και… επιστημονικό αναλυτή-αυτοσχεδιαστή, που έχει τη δική του προσέγγιση στην τζαζ μουσική.

Βασικά, ο Sun είναι από ’κείνους τους συνθέτες-οργανοπαίκτες, που πιστεύουν πως η ανάλυση ενός αυτοσχεδιαστικού σόλο, μπορεί να αναπαραχθεί στο χαρτί και να διδαχτεί, και πάνω σ’ αυτή τη βάση έχει κάνει μεταγραφές σόλι (περισσότερες από 120 διαβάζω στο μέσα μέρος του triple-folded cover) των John Coltrane, Steve Coleman, Hank Jones, Joe Henderson, Clifford Brown και Vijay Iyer μεταξύ άλλων (όχι μόνο σαξοφωνιστών δηλαδή). Τα συμπεράσματα, που προκύπτουν απ’ αυτές τις αναλύσεις, ο Sun, τα επεξεργάζεται και πάνω σ’ αυτά συνθέτει τα δικά του κομμάτια (και χτίζει τα δικά του σόλι), δίχως στο παίξιμό του, πάντως, να θυμίζει τους μουσικούς που, κυρίως, μελετά.

Ο Kevin Sun έχει σπουδάσει βασικά με τους Miguel Zenón και John Hollenbeck και ως «αναφορές» του θεωρεί τους jazzmen, που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Επίσης έχει βρεθεί στη σκηνή με τους Kenny Burrell, James Moody, Dave Liebman, Vijay Iyer κ.ά., ενώ είναι επίσης blogger με ειδίκευση στο κεφάλαιο «jazz και λογοτεχνία» και άλλα διάφορα. Γενικώς, και παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Sun δείχνει πως έχει απόψεις για τα τζαζ-πράγματα, οι οποίες προκύπτουν από την βαθιά όσο και «κυκλική» ενασχόλησή του με τη μουσική που αγαπάει.

Σ’ αυτό το ντεμπούτο-φερώνυμο άλμπουμ του [Endectomorph Music, 2018] ο Kevin Sun παραθέτει έντεκα δικές του συνθέσεις, δύο που ανήκουν συνολικώς στο τρίο και μία version (στο στάνταρντ “All of me” των Gerald Marks και Seymour Simons από το 1931).

Βασικά θα λέγαμε πως η προσέγγιση του Sun χρωστάει πολλά στους μοντερνιστές του σαξοφώνου και κυρίως στον Lee Konitz, ενώ δεν είναι λίγες οι αναφορές του, έμμεσες ή άμεσες, στον Charlie Parker. Σε κάθε περίπτωση εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα σφοδρό τζαζ άλμπουμ, με εντυπωσιακά παιξίματα-σόλι και με κορυφώσεις άλλοτε δραματικές (π.χ. άκου το ελεγειακό “Deliver the keys”) και άλλοτε ισχυρώς εξωστρεφείς, ροκ σχεδόν, όπως στο “Misanthrope”.

Η αλήθεια είναι μία. Ο Kevin Sun με το Trio του προτείνουν ένα ιδιόμορφο άλμπουμ, με πολλές κρυφές αρετές και ιδιοτροπίες, που θα ενθουσιάσει τους ακραιφνείς jazz fans.

Επαφή: www.thekevinsun.com