Για το #grief των Ελλήνων MADEBYGREY: «cinematic instrumental μουσική, μ’ ένα άγγιγμα από post-rock»

Διάβασα στο bandcamp πως οι Madebygrey είναι ένα project του Αντώνη Χατζημιχάλη (παίζει κιθάρες, πιάνο, glockenspiel, μπάσο), ο οποίος πλαισιώνεται από μερικούς ακόμη μουσικούς (Βαγγέλης Τσιμπλάκης ντραμς, Γιώργος Κωνσταντίνου μπάσο, Σοφία Σιώρα τρομπέτα, Χαράλαμπος Παρίτσης βιολί, Αντώνης Ανδρέου τρομπόνι και επιπροσθέτως Δημήτρης Σφυράκης κιθάρες σε δύο tracks) και που όλοι μαζί δημιουργούν αυτό το άλμπουμ, το “#grief” [Ikaros, 2017], που διακρίνεται για την… cinematic instrumental μουσική του, μ’ ένα άγγιγμα από post-rock. Χοντρικώς, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα… αν και μπορούμε, και πρέπει, να πούμε λίγα λόγια παραπάνω.

Το άλμπουμ ανοίγει με το “beautiful strange otherness”, ένα κομμάτι σε κάπως γρήγορο τέμπο με ωραία ανάπτυξη, breaks (γεμίσματα) από την τρομπέτα κι ένα σπάσιμο του τέμπο κάπου προς τη μέση, όταν φωνή και βιολί, απομυθοποιούν κάπως την αφήγηση. Cinematic δεν θα το έλεγα και τόσο… post-rock όμως ok. Ακολουθεί το “the upward turn”, που ξεκινάει αργά και κάπως τελετουργικά (με βιολί και κιθάρες μπροστά), για να πάρει πολύ τα πάνω στην πορεία, όταν η μελωδία γεμίζει από παντού με το τρομπόνι, την κιθάρα και το βιολί να κάνουν γερή δουλειά. Ωραίο κομμάτι! Η πλευρά θα κλείσει (για βινύλιο συζητάμε πάντα) με το “immune”, που έχει την ίδια λογική ανάπτυξης με το προηγούμενο track, αν και διαθέτει πιο βαριές κιθάρες. Όχι, δεν είναι heavy, καθώς μετά τη μέση αλλάζει πάλι με τύπου boléro ντραμς και με το βιολί με την τρομπέτα να «ζωγραφίζουν» αποφασιστικά.

Η β πλευρά ξεκινάει με το “irreversible” ένα βαρύ και κάπως επικό με στοιχεία stoner κομμάτι, που «σπάνε» φυσικά από την παρουσία της τρομπέτας. Όπως στα περισσότερα tracks του “#grief” έτσι κι εδώ έχουμε μιαν «αλλαγή» περί τη μέση, πριν το κομμάτι «ξαναφύγει» στο υπόλοιπο μισό. Το “numb”, που ακολουθεί, είναι το μικρότερο σε διάρκεια track του LP (μόλις 1:42) και μοιάζει κάπως με ιντερμέτζο ή σαν εισαγωγή στο “bargaining”, που έφερε στη μνήμη μου τους Electric Litany (γενικώς, θα έλεγα πως τα δύο γκρουπ δεν τα χωρίζουν και τόσα πολλά), πριν το άλμπουμ ολοκληρωθεί με το 8λεπτο “waltz of denial”, ένα ακόμη θαυμάσιο ορχηστρικό, που αναπτύσσεται χαλαρά, αλλά πάντα με τόλμη και με δύναμη.

Πολύ καλό άλμπουμ από τους Madebygrey – ντεμπούτο ουσιαστικά, καθώς είχε προηγηθεί ένα EP το 2013.

Επαφή: https://www.facebook.com/Ikarosrecord/