ΛΟΥΚΑΣ ΘΑΝΟΣ / ΠΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ χρόνος ερωτικός

Ο Λουκάς Θάνος είναι παλαιός αγαπημένος συνθέτης. Δικός μου αγαπημένος – αλλά και άλλων φαντάζομαι. Να υπενθυμίσω πως ο Θάνος έχει γράψει την «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» (Βάρναλης), που είχε τραγουδήσει ο Νίκος Ξυλούρης στο «Σάλπισμα» το 1978, επίσης το πολύ καλό, αλλά ακόμη άγνωστο, άλμπουμ «Αναστροφή» (1983) και άλλα τινά (ορχηστρικά κυρίως). Πριν δύο χρόνια ο Θάνος έκανε την επανεμφάνισή του στο ελληνικό τραγούδι με το CD «Ω Νυχτέρια, ω Πανηγύρια» (μελοποιήσεις από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου του Κωστή Παλαμά με τραγουδιστή τον Χαρούλη), ενώ τώρα έχουμε μπροστά μας το πιο καινούριο άλμπουμ του, που τιτλοφορείται «Χρόνος Ερωτικός» [Μετρονόμος, 2018]. Σ’ αυτό το CD ο Λουκάς Θάνος μελοποιεί στίχους τού Πάνου Δημητρόπουλου, τους οποίους αποδίδει ο πολύ καλός τραγουδιστής Σταύρος Σιόλας με τη συνοδεία του ίδιου του συνθέτη στο πιάνο. Φωνή και πιάνο λοιπόν σ’ ένα άλμπουμ από τη… μάνα του, όπως λέμε, διαφορετικό.

Το διαφορετικό το επιτάσσει κατ’ αρχάς αυτό το… φωνή και πιάνο. Σπανίως, στις μέρες μας, θα δεις να κυκλοφορούν άλμπουμ για φωνή και πιάνο ή για φωνή και κιθάρα έστω… αν δεν μιλάμε για κάποιες περιπτώσεις πειραματικές, jazz, improv και τα λοιπά. Έτσι, όποιος συνθέτης αποφασίζει να εμφανίσει τα τραγούδια του μ’ αυτόν τον λιτό τρόπο δείχνει, όσο να ’ναι, σίγουρος για τον εαυτό του και το έργο του. Δεν ενδιαφέρεται π.χ. να χρησιμοποιήσει… πλουμιστές ενορχηστρώσεις, για ν’ αποδείξει ή να αναδείξει τη δύναμη των τραγουδιών του, καθώς αυτά έτσι «γυμνά» δύναται να ακτινοβολούν ακόμη περισσότερο. Πότε μπορεί να συμβαίνει αυτό; Μα όταν οι μελωδίες είναι στέρεες, όταν οι στίχοι επιβάλλουν τρόπους απέριττης έκφρασης και απόδοσης, όταν ο τραγουδιστής δεν φοβάται να αναμετρηθεί μ’ ένα μόνον όργανο.

Εδώ, στην περίπτωση του «χρόνου ερωτικού», συμβαίνουν και τα τρία… και άλλα ακόμη. Οι μελωδίες του Λουκά Θάνου είναι εκείνες, φυσικά, που κυριαρχούν. Μελωδίες «ανοιχτές», που φανερώνονται δίχως το… φόβο ή το άγχος να γίνουν κατανοητές από την πρώτη ακρόαση, φλερτάροντας π.χ. με την εύκολη «επιτυχία». Αυτή η άνεση στην ανάπτυξή τους και στη σχέση τους με το χρόνο είναι το πρώτο που τις καθιστά ξεχωριστές. Μετά, οι στίχοι του Δημητρόπουλου (είχε προηγηθεί το φερώνυμο βιβλίο στις εκδόσεις Ποιείν / Μετρονόμος το 2014), που χωρίς να είναι ομοιοκατάληκτοι διαθέτουν εντός τους μια μουσικότητα ικανή να τους μετατρέψει σε ολοκληρωμένα άσματα. Τέλος, ο τραγουδιστής Σταύρος Σιόλας, που αν και με λίγες σχετικώς δισκογραφικές εμφανίσεις, έχει κατορθώσει να κάνει διακριτή την παρουσία του στο χώρο. Με άριστη τεχνική, με πλήρη εκφραστικό έλεγχο και με φωνητικό ηχόχρωμα ιδανικό στην απόδοση τού ερωτικού λόγου, ο Σιόλας αναδεικνύεται, εδώ, σε ιδεώδη επιλογή.

Γενικώς, όλα λειτουργούν άψογα σ’ αυτό το άλμπουμ, που έχει τον τρόπο να επιβάλλεται στον ακροατή με τη δύναμη και την ομορφιά του.

Επαφή: www.metronomos.gr