Όπως έχουμε ήδη πει η ιαπωνίδα πιανίστρια, συνθέτρια και
αυτοσχεδιάστρια Satoko Fujii συμπληρώνει αυτή τη χρονιά τα 60 χρόνια της – κάτι που θα το
γιορτάσει, το γιορτάζει δηλαδή, με την κυκλοφορία δώδεκα άλμπουμ της.
Θαυμαστικό δεν βάζουμε, καθότι η ήδη «άπειρη» δισκογραφία τής Fujii δεν μας το
επιτρέπει…
KIRA KIRA: Bright Force [Libra Records 204-048,
2018]
Οι Kira
Kira είναι ένα κουαρτέτο, το
οποίο στο παρόν CD αποτελούν ο Natsuki
Tamura τρομπέτα,
ο Αυστραλός Alister Spence fender rhodes,
εφφέ και γενικότερη προετοιμασία, η Satoko Fujii πιάνο και
ο Ittetsu
Takemura ντραμς.
O Αυστραλός είναι γνώριμος της Fujii και του Tamura από δεκαετίας και μάλιστα, στην
αρχή, το κουαρτέτο αποτελούνταν από δύο Αυστραλούς, καθώς τη θέση του Takemura είχε ο Tony Buck των Necks! Καθαρά λόγοι προγραμματισμού ήταν
εκείνοι που εμπόδισαν τον Buck να ταξιδέψει στο Τόκυο, τον Σεπτέμβριο του 2017, για να
συμμετάσχει στην ηχογράφηση τού “Bright Force”, την οποίαν έφερε τελικώς εις πέρας, άξια, ο Takemura.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Ένα κουαρτέτο, που παίζει… παπάδες.
Πέντε έξοχες συνθέσεις (η τρίτη αποτελείται από τρία μέρη κι έτσι γίνονται
πέντε), γεμάτες με παθιασμένα και ορμητικά παιξίματα, σε συντονισμό με αναφορές
από την free και το improv, μέχρι και το rock.
Το άλμπουμ ανοίγει με το 10λεπτο “Because of the sun” τού Alister Spence. H εισαγωγή, που μοιάζει με… rock εισαγωγή, είναι απλώς το όριο, που αυτοστιγμεί θα ξεπεραστεί
μέσα από το ομαδικό καταιγιστικό παιγνίδι και τα έξοχα σόλι (με την Fujji στην αρχή και τον Tamura εν συνεχεία σαν σε…
παραλήρημα). Το 13λεπτο “Nat
4” που ακολουθεί (σύνθεση του Tamura)
είναι το ίδιο ορεξάτο με το προηγούμενο, διαθέτοντας έναν πάντα… εκτός
περιγραφής Tamura, άπιαστο
rock σόλο
ντραμς από τον Takemura,
μελωδικά και ρυθμικά γεμίσματα από την Fujii και μετά το 8:50 εντυπωσιακές
ηχοπλοκές από τον Spence
στο ηλεκτρικό πιάνο, με παράλληλη χρήση ηλεκτρονικών προς μια τελείως avant-rock R.I.O. φάση. Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το τριμερές (η διάρκεια των
τριών μερών είναι δώδεκα, δώδεκα και έντεκα λεπτά αντιστοίχως) “Luna lionfish” της Fujii. Το πρώτο μέρος είναι
ίσως το πιο υπαινιχτικό πειραματικό, με… αθόρυβη δουλειά απ’ όλους, με το
δεύτερο (μέρος) να μπαίνει χωρίς κενό οδηγούμενο προς μια… σοφτ-μασινική εκτροπή,
πιο άγρια θα έλεγα και ακόμη πιο ριζοσπαστική (φοβερή η Fujii σε πρώτο πλάνο, στην αρχή, με τις
δυνατές «κρατημένες νότες» και εν συνεχεία με το πυρηνικό σόλο της, για ν’
ακολουθήσει ο Tamura και
όλοι μαζί, στη σειρά, κινούμενοι στο ίδιο αγριεμένο, ελεύθερο, πλαίσιο) και με
το τρίτο (μέρος), πάλι με το πιάνο-γέφυρα της Fujii, να περιλαμβάνει τα πάντα (αλλά
κυρίως ένα σόλο ντραμς του Takemura…
σκέτη πανωλεθρία).
Τέτοια άλμπουμ δεν τα βαριέσαι όσες φορές και να τ’
ακούσεις, γιατί πάντα, για τ’ αυτιά ακόμη και του πιο προσεκτικού ακροατή, έχουν
τον τρόπο να… ανανεώνονται από μόνα τους!
SATOKO FUJII ORCHESTRA BERLIN: Ninety-Nine Years
[Libra Records 211-047, 2018]
Η Satoko
Fujii Orchestra Berlin είναι
ένα από τα
τελευταία μεγαλόπνοα projects τής Satoko Fujii. Βασικά,
η ορχήστρα παρουσιάστηκε πριν από τρία χρόνια μέσω τού άλμπουμ “Ichigo Ichie” [Libra Records]. Και όπως είχαμε
σημειώσει τότε, όταν το παρουσιάζαμε: «Αν
και η Fujii ζει στο Βερολίνο από το 2011,
μόλις τον τελευταίο καιρό κατόρθωσε να φέρει εις πέρας ένα σχέδιό της – να
δώσει υπόσταση δηλαδή σε μιαν ορχήστρα, που να έχει για έδρα της την πόλη στην
οποία ζει και εργάζεται. Κάτι που, έτσι κι αλλιώς, έχει τη σημασία του, αν
σκεφθούμε πως η Fujii έχει πάθος με τις ορχήστρες
έχοντας ιδρύσει… διάφορες σε διαφορετικές πόλεις (Νέα Υόρκη, Τόκιο, Ναγκόγια,
Κόμπε – άπασες και με τις σχετικές ηχογραφήσεις)».
Στην παρούσα φάση η Satoko Fujii Orchestra Berlin αποτελείται από τους Matthias Schubert, Gebhard Ulmann τενόρο σαξόφωνα, Paulina Owczarek βαρύτονο σαξόφωνο, Richard Koch, Lina Allemano, Natsuki Tamura τρομπέτες,
Matthias Müller τρομπόνι,
Jan Roder μπάσο
και Michael Griener,
Peter Orins ντραμς.
Με ρεπερτόριο εξ ολοκλήρου συντεθιμένο από την Fujii (ηχογράφηση στο Βερολίνο τον
Απρίλιο του 2017) και με τη δημιουργική διάθεση στα ύψη, η ορχήστρα, αν και
δεκαμελής, έχει την... άνεση και την ευλυγισία να μεταφέρει σ’ ένα πρώτο φανερό
επίπεδο όλα εκείνα τα vibes,
που να μπορεί να συντεθούν προς ένα τελικό και σε κάθε περίπτωση ανομολόγητο swinging. Μεγάλη η προσφορά,
εδώ, του rhythm section,
που πραγματικά αλλάζει τα δεδομένα (απίστευτος ο μπασίστας Roder –και δεν αναφέρομαι μόνο στη σόλο
εισαγωγή του στο 13λεπτο φερώνυμο track– και εκπληκτικό το διπλό συντονισμένο drumming των Griener και
Orins), σπρώχνοντας και
αυτό το άλμπουμ της σπουδαίας Ιαπωνίδας προς τα όρια της αληθινής απόλαυσης.
Επαφή: www.satokofujii.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου