DANNY GREEN TRIO PLUS STRINGS ένα τζαζ άλμπουμ διαφορετικό απ’ όσα, συνήθως, φτάνουν στ’ αυτιά μας σήμερα

Η σχέση του πιανίστα Danny Green με τα έγχορδα ξεκίνησε από το προηγούμενο CD του, το “Altered Narratives” [ΟΑ2 Records, 2016], για το οποίο είχαμε γράψει τα σχετικά κι εδώ στο δισκορυχείον. Σ’ εκείνο το άλμπουμ ο Green είχε χρησιμοποιήσει έγχορδα σε τρία tracks. Τώρα, στο “One Day It Will” [ΟΑ2 Records, 2018], η σχέση εκείνη επεκτείνεται, αποκτώντας πιο μόνιμα ή μάλλον μόνιμα χαρακτηριστικά.

Ο Danny Green είναι ένας πιανίστας σφόδρα επηρεασμένος από τον Bill Evans και κάποιους δίσκους τού Evans, όπως τα “Bill Evans Piano and Orchestra / The V.I.P.s Theme” [MGM, 1963] και “Bill Evans Trio with Symphony Orchestra” [Verve, 1966] για παράδειγμα, θα πρέπει να τους έχει λιώσει στο πικάπ του. Φυσικά, η επιρροή και η αναφορά είναι μόνον τέτοιες, γιατί ο Green παραμένει πάντα ένας ταλαντούχος συνθέτης, με άποψη και με όραμα σε σχέση μ’ αυτό που παραδίδει. Κι εδώ, στο “One Day Ιt Will”, το όραμά του συμπυκνώνεται θα έλεγα στη λέξη «ομορφιά». Στην παραγωγή μιας μουσικής, δηλαδή, που να δρα εξυμνητικά προς το ωραίο (είτε το κλασικό, είτε το ρομαντικό, είτε το σύγχρονο).

Συμπαραστάτες τού Green σ’ αυτό το ταξίδι είναι οι μόνιμοι συνεργάτες του (από δεκαετίας), ο μπασίστας Justin Grinnell και ο ντράμερ Julien Cantelm, ενώ δίπλα σ’ αυτούς, στο ίδιο βάθρο, είναι τοποθετημένο και το κουαρτέτο εγχόρδων, δηλαδή οι Kate Hatmaker βιολί, Igor Pandurski βιολί, Travis Maril βιόλα και Erica Erenyi τσέλο. Με τις ηχογραφήσεις να έχουν γίνει στις πόλεις της Καλιφόρνιας Glendale και Encinitas, το προηγούμενο καλοκαίρι, το “One Day Ιt Will” είναι ένα τζαζ άλμπουμ ξεχωριστό – διαφορετικό απ’ όσα συνήθως φτάνουν στ’ αυτιά μας/σας σήμερα. Και τούτο, επειδή τα έγχορδα, σε μόνιμη βάση και όχι περιστασιακώς, του δίνουν ένα άλλο χρώμα.

Πέρα από τα παιξίματα, τις τεχνικές που προτιμούνται για τις διάφορες φάσεις των συνθέσεων (το πιτσικάτο π.χ.), εκείνο που κυριαρχεί στο άλμπουμ του Danny Green είναι οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές. Εκεί γίνεται η πολλή δουλειά κι εκεί, επάνω, συμπυκνώνονται όλες οι αρετές τού συνθέτη και των οργανοπαικτών. Έτσι, άλλα tracks ακούγονται πιο… χαμηλών τόνων, πιο μελαγχολικά και άλλα πιο ευφρόσυνα και χορευτικά, δείχνοντας πως ο Green έχει ταυτοχρόνως στο… αίμα του τόσο το κλασικό swinging, όσο και τα πιο αργά blues, τις μπαλάντες και τους ήχους των λειτουργιών (gospel), προσαρμόζοντάς τα κάθε φορά στα δικά του μέτρα αναλόγως με το ζητούμενο. Και είναι αυτές ακριβώς οι προσαρμογές, που πιάνουν κορυφή στα “Snowy day in Boston” και “Lemon avenue”.

Επαφή: www.dannygreen.net