MOUTH / TUSMØRKE δύο σύγχρονα progressive γκρουπ

Οι Mouth είναι Γερμανοί. Σχηματίστηκαν, δηλαδή, στην Κολωνία το 2000 από τον Chris Koller κιθάρες, πλήκτρα, φωνή, σιτάρ, τον Gerald Kirsch μπάσο και τον συμπατριώτη μας (ή εν πάση περιπτώσει… ελληνικής καταγωγής) Nick Mavridis ντραμς. Μέχρι σήμερα οι τύποι έχουν ηχογραφήσει τρία άλμπουμ – με το τρίτο τους να είναι το παρόν “Floating” [Tonzonen], που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.

Το progressive, οπωσδήποτε, στυλ των Mouth δεν είναι εύκολο να το περιγράψεις με μια λέξη. Και τούτο γιατί, το συγκρότημα, σχεδόν από κομμάτι σε κομμάτι, εμφανίζεται και κάπως διαφορετικό. Ελαφρώς διαφορετικό.

Ας πούμε το εισαγωγικό “Floating” έχει μια classic λυρική εισαγωγή, που σε συνδυασμό με το σιτάρ και τα απαλά φωνητικά σε μπάζει αμέσως σ’ ένα κλίμα τύπου… Moody Blues. Το δεύτερο κομμάτι, το “Madbeth”, είναι σκληρό, σ’ ένα ύφος glam και θυμίζει Mott the Hoople. Τα πράγματα φαίνεται να ισορροπούν στη διαδρομή κάπου αλλού, φυσικά, μιας και το… ηγετικό κομμάτι τού “Floating”, το 9λεπτο “Homagotago”, που βεβαίως παραπέμπει σαν τίτλος στους CAN, αλλά δεν είναι ένα τυπικό-τυπικό CAN-track, βγάζει μια hard progressive… γερμανικότητα (να μην την πω «κραουτίλα»), με την κιθάρα να κανονίζει-καθορίζει άπασες τις ηχητικές δράσεις, στηριγμένη πάνω σ’ ένα mid-tempo.

Από ’κει και κάτω καταγράφονται πέντε 3λεπτα, 4λεπτα και 5λεπτα tracks, που ηχούν, μέσες-άκρες, κοντά σ’ αυτή την ιδιόμορφη «κραουτίλα». Rock μπροστά, το ξαναλέω, με φωνητικά που παραπέμπουν στο glam, και με μιαν υποδόρια ακολουθία, ενίοτε από ένα μονότονα «κουρδισμένο» keyboard, που κάνει, σχεδόν πάντα, τα κομμάτια να ξεχωρίζουν. Δυνατό το “O.T.B. field”, με το εξαιρετικό ρυθμικό παίξιμο στην κιθάρα (θυμήθηκα τον Αργύρη Κουλούρη στα «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα» του Ρωμανού!) και έξοχο το έσχατο, και με δίχως… αναστολές ορχηστρικό progressive, “Sunset”.  

Το δεύτερο συγκρότημα είναι οι Tusmørke, από την πόλη Skien της Νορβηγίας. Μπάντα με σοβαρό ήδη έργο, οι Tusmørke δίνουν τώρα το έκτο άλμπουμ τους (ή έβδομο, αν λογαριάσουμε κι ένα split LP τους, με τους Spectral Haze από το 2015), που τιτλοφορείται “Fjernsyn i Farver” (Έγχρωμη Τηλεόραση). Μέλη των Tusmørke είναι οι Benediktator μπάσο, φωνή, κρουστά, Krizla φλάουτο, φωνή, ηλεκτρονικά, κρουστά, The Phenomenon Marxo Solinas ένα κάρο πλήκτρα και HlewagastiR ντραμς, κρουστά (άπαντες με ψευδώνυμα, αλλά έχουν και… κανονικά ονόματα).

Περίεργη μπάντα οι Νορβηγοί (που τραγουδούν κυρίως στη γλώσσα τους), καθώς συνδυάζουν κλασικά progressive στοιχεία, με στοιχεία από το folk-rock – δίχως να ηχούν ούτε ως ένα τυπικό prog γκρουπ, ούτε σαν Fairports ή Comus. Και αυτό, το ωραία πλαισιωμένο, δισυπόστατο, είναι εκείνο που τους κάνει αληθινά ενδιαφέροντες. Ορισμένοι μπορεί να αναζητήσουν επιρροές στα πιο radical συγκροτήματα, όπως οι Van der Graaf Generator και οι King Crimson, αν κι εμένα, οι Tusmørke, μου θυμίζουν περισσότερο τους συμπατριώτες τους Prudence και τους Ούγγρους Omega των αρχών του ’70. Τέλος πάντων αυτά δεν έχουν και πολλή σημασία. Σημασία έχει πως το “Fjernsyn i Farver” είναι ένα πολύ καλό σύγχρονο progressive άλμπουμ, που αποκλείεται ν’ αφήσει αδιάφορους τους fans του είδους.

Επαφή: www.creative-eclipse.com