Μία ιδιαίτερη περίπτωση από το χώρο του ελληνικού ροκ έχουμε
εδώ. Η «περίπτωση» ονομάζεται Sex-pir, ένα συγκρότημα που
φτιάχτηκε στην πρώην Δυτική Γερμανία, στη Στουτγκάρδη, στο δεύτερο μισό της
δεκαετίας του ’60 από δύο έλληνες μουσικούς κι έναν Τούρκο (άπαντες μετανάστες
προφανώς). Μέλη των Sex-pir ήταν
τα αδέλφια Ψωμά, ο Στέφανος σε ρυθμικές-lead κιθάρες, φωνή και ο Μιχάλης σε μπάσο, hammond, φωνή (αμφότεροι, αργότερα, στους
αξιόλογους Sun of Greece)
και ακόμη ο E. Koloklu σε ντραμς, κρουστά.
Σε πρώτο χρόνο οι Sex-pir ηχογράφησαν δύο 45άρια με
τα κομμάτια “Arrows fires
/ Volcano” (1967) και «Καταιγίδα
/ Το θαύμα είσαι εσύ» (1969) – το δεύτερο στο πασίγνωστο Tonstudio Bauer (στην πόλη Ludwigsburg, πολύ κοντά στην
Στουτγκάρδη). Απ’ αυτό το τελευταίο session προέρχονται κάμποσοι ακόμη τίτλοι
(ανέκδοτοι έως σήμερα), που μαζί με τους τέσσερις των singles αποτέλεσαν ένα LP δεκατριών tracks (έκδοση τριακοσίων αριθμημένων
αντιτύπων), που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τα Lost Archives της B-Other Side. Μια ευπρόσδεκτη,
οπωσδήποτε, έκδοση αρχείου.
Η «Καταιγίδα», που ανοίγει το άλμπουμ, είναι το ωραιότερο
τραγούδι των Sex-pir, καθώς ακούγεται κοντά
στο ύφος των Sun of Greece κι εν πάση περιπτώσει είναι αρκετά καλό για ένα ελληνόφωνο
ροκ κομμάτι του 1969 (που ακουγόταν, μάλιστα, με ελληνικά στιχάκια σε γερμανικό
έδαφος!). Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα tracks, τώρα, μπορεί να μην έχουν κάτι ιδιαίτερο να προσφέρουν
από πλευράς στίχου (όπως συνέβαινε, τις πιο πολλές φορές, και μ’ εκείνα που
ηχογραφούνταν στην Ελλάδα την ίδιαν εποχή), διαθέτουν όμως ωραία παιξίματα στις
κιθάρες, ενώ και το όργανο «χαρίζει» όπου συμμετέχει στις ενοργανώσεις. Άλλα σε
πιο γρήγορο τέμπο και άλλα πιο αργά, τα κομμάτια των Sex-pir ακούγονται όπως ακούγονται και τα αντίστοιχα ποπ-ροκ της
χώρας μας από το δεύτερο μισό των sixties (φαίνεται πως τους φίλους μας
τους είχαν επηρεάσει περισσότερο οι Charms και οι Idols
φερ’ ειπείν, παρά τα γερμανικά συγκροτήματα της εποχής ή τα βρετανικά – ένα
γεγονός όχι και τόσο παράξενο) με τη «Στέλλα» να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα της πρώτης
πλευράς, όπως και το «Κυριακή πρωί» που έχει μερικά ενδιαφέροντα περάσματα.
Στη Πλευρά Β το ύφος δεν αλλάζει. Ξανά η αρχή είναι δυνατή
με το «Δεν σ’ αγαπώ», που στέκεται καλά σε όλα τα επίπεδα (ανακάλεσα τραγούδια
από το… Pop Festival
’73), ενώ κάποια άλλα κομμάτια, όπως το «Θέλω εσένα», φέρνουν στη μνήμη μου
τους Πάροικους, με την απλή αρμονική επεξεργασία τους. Το moody «Ποιος
είμαι» είναι μάλλον το ωραιότερο τραγούδι τής πλευράς, η οποία θα κλείσει με τα
δύο ορχηστρικά του 1967. Το “Volcano”
είναι ένα δυνατό shake
(με surf αναφορές), πράγμα
που δείχνει πως οι Sex-pir θα μπορούσε να διαπρέψουν,
χαλαρά, σαν χορευτική μπάντα, ενώ το ίδιο καλό είναι και το “Arrows flies” (στο ύφος των Ρουμάνων
Sincron – όχι του “Einsame pappeln”, μα κάποιων άλλων
σκοπών τους).
Το “Sex-pir” είναι μια έκδοση αρχείου
(με πολύ καλή ηχογράφηση-παραγωγή, καθώς τα κομμάτια προέρχονται από τις
αυθεντικές γερμανικές μπομπίνες, συν ένθετο με την ιστορία του γκρουπ) και ως
τέτοια έχει τη σημασία που έχει.
Υπαρχουν και οι καταπληκτικοι Seffil επισης μεταναστες απο Δυτ Γερμανια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί ήταν από late sevneties αν θυμάμαι καλά.
ΔιαγραφήΥπήρχαν κι άλλοι Έλληνες στη Γερμανία. Οι Minotaurus π.χ., που ηχογράφησαν ένα folk LP στην εταιρεία των Emtidi, την Thorofon, το 1972...
Υπηρχαν αλλες 5-6 μπαντες ακομα που δεν τις αναφερετε (Ελληνες από Γερμανια). Τις γνωρίζετε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι ξέρουμε κι εμείς. Πες κι εσύ...
Διαγραφή