κάτι για την Αυριανή του Γιώργου Κουρή, που πέθανε σήμερα

Η Αυριανή δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι γέννημα της κρίσης του ελληνικού Τύπου, είναι όμως φαινόμενό της. Δύο αδέρφια, που βρέθηκαν ξαφνικά με τα μέσα παραγωγής μιας εφημερίδας στον Ταύρο, επιχειρούν να βγάλουν το πρώτο ταμπλόιντ στην Ελλάδα. Τίτλος: Νέα Εφημερίδα (σ.σ. Μάιος 1978). Διευθυντής ο Μανώλης Γλέζος (σ.σ. !!). Εκδότης ο Γιώργος Κουρής. Θα εκδώσουν 25 φύλλα και θα την κλείσουν.

Μετά ένα χρόνο περίπου (σ.σ. σχεδόν δύο χρόνια - Μάρτιος 1980) θα εμφανισθούν στην αγορά με έναν άλλο τίτλο: Αυριανή. Στην αρχή η εφημερίδα θα πουλιέται από τους ίδιους. Η τιμή της 5 δραχμές, όταν οι άλλες εφημερίδες κόστιζαν 10. Το πρακτορείο ΔΕΝ δέχεται να την μοιράσει. Η μεγάλη απεργία των τυπογράφων τον Αύγουστο του 1980 θα κάνει αυτή την εφημερίδα να ριζώσει. Άλλη μια απεργία θα δημιουργήσει έναν εκδότη. Το Γιώργο Κουρή. Επί 40 μέρες η Ελλάδα θα μείνει χωρίς εφημερίδες. Η Αυριανή θα εκμεταλλευτεί αυτό το χρονικό διάστημα. Καταγγέλλει τους εκδότες ότι ενδιαφέρονται για τα συμφέροντά τους και όχι για τα δίκαια του λαού. Αναφέρεται στα δάνειά τους και παίρνει το μέρος των τυπογράφων. Κυνηγάει τη σκανδαλοθηρική είδηση. Κανείς δεν τη φοβάται. Όλοι οι “ειδικοί” των εφημερίδων πιστεύουν ότι όταν θα λήξει η απεργία θα εξαφανιστεί. Λάθος. Η Αυριανή ερεθίζει τον αναγνώστη, που δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις για ευρεία ενημέρωση. Απευθύνεται στον απλό έλληνα πολίτη και του ικανοποιεί την καχυποψία. Σ’ έναν κόσμο τόσο απατηλό, σε μια χώρα όπου και ο “αεριτζής” πείθει με τη σοβαροφάνειά του, η δημοσιογραφική “τροφή” της Αυριανής βρίσκει θαυμαστές.(…) 
Η διατήρηση της Αυριανής σ’ αυτή την ελάχιστη τιμή οφειλόταν στο ότι, με την εξυπνάδα του εκδότη της, έχει κατορθώσει να περιορίσει το κόστος παραγωγής. Αυτό το έχει πετύχει με δύο μέτρα. Δεν έχει επαγγελματίες δημοσιογράφους, παρά ελάχιστους (σ.σ. έδωσε τα φώτα ο Κουρής...). Οι μισθοί που πληρώνει, δεν ξεπερνούν αυτούς που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις. Το υπόλοιπο συντακτικό προσωπικό είναι νέοι, που μαθητεύουν στην ίδια την εφημερίδα. Αν μείνουν αρκετό χρονικό διάστημα μπαίνουν στο μισθολόγιο με το βασικό μισθό, που δεν ξεπερνάει τις 35.000 δραχμές. Αν είναι στο στάδιο της μαθητείας εισπράττουν 6-7.000 δραχμές το μήνα, για τα έξοδα κίνησης τους.

Στον τομέα του τυπογραφείου η Αυριανή έχει καταργήσει το τμήμα παραγωγής της φωτοσύνθεσης χάρη σε μια εφεύρεση ενός έλληνα τεχνικού. Έχει συνδέσει ηλεκτρικές γραφομηχανές μ’ έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η σύνδεση έχει γίνει με μια προσαρμογή μιας συσκευής “μνήμης” σε κάθε γραφομηχανή. Οι εντολές που δίνει αυτός που γράφει στη γραφομηχανή μεταβιβάζονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, όπου γίνεται η επεξεργασία του κειμένου. Πριν γραφτεί το κείμενο μεταδίνεται με τα κατάλληλα πλήκτρα η ειδική εντολή (με κωδικό) στον υπολογιστή, για να το “τυπώσει” με τα τυπογραφικά στοιχεία που θέλει ο συντάκτης του. Ο υπολογιστής δίνει τις εντολές στον κατάλληλο εκτυπωτή (πρίντερ) και το κείμενο σε λίγο βγαίνει στο χαρτί.(...).

ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΚΟΜΙΝΗΣ Η κρίση του ελληνικού Τύπου [Κάκτος, Αθήνα 1985]