FOOL IN THE BOX Έλληνες με στοιχεία stoner, κλασικού seventies hard progressive, ακόμη και AOR

Αθηναϊκό rock γκρουπ που έχει συμπληρώσει πάνω από μια δεκαετία ζωής, οι Fool in the Box έχουν δώσει έως σήμερα τρεις δουλειές τους (ένα EP με 5 tracks το 2014, ένα LP το 2015 – αμφότερα ψηφιακά φρονώ), με την τρίτη απ’ αυτές (ένα EP με 6 tracks και περίπου 25λεπτη διάρκεια) να κυκλοφορεί τώρα σε CD από την B-otherSide Records. Μέλη των Fool in the Box είναι οι Apollo Avatangelos φωνή, κιθάρες, Agis Vougas μπάσο και George Rados ντραμς. Πρόκειται για ένα κλασικό rock τρίο δηλαδή – απ’ αυτά, τέλος πάντων, που έχουν κλείσει ήδη μισό αιώνα ζωής, γράφοντας άφθαρτες σελίδες τής rock ιστορίας. Φυσικά, όλα αυτά τα τρίο μπορεί να μην είναι ίδια – αν και τα περισσότερα έχουν οπωσδήποτε κοινές βάσεις (τους Cream και τους Jimi Hendrix Experience εννοώ), χτίζοντας από ’κει και πάνω με τον τρόπο τους. Υπάρχει λοιπόν μια εγγενής «σκληρότητα», με την ηλεκτρική κιθάρα να πρωταγωνιστεί (είτε σε ρόλους σολιστικούς, είτε σε ρυθμικούς, είτε παίζοντας riffs – συχνά σ’ ένα track μπορεί να συμβαίνουν και τα τρία) και με το ρυθμικό τμήμα να ακολουθεί τη γνωστή και συνήθη συνταγή (την ακατάλυτη συνεργασία μπάσου-ντραμς δηλαδή, πάνω στην οποία θα πατήσει όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα).

Αυτές οι γενικότητες αφορούν και στους Fool in the Box, τους οποίους κάποιοι θα μπορούσε να τους κατατάξουν και σ’ αυτό που λέμε… stoner rock (κρατάνε κι από ’κει εννοείται), αν κι έχουν κι άλλα στοιχεία (κλασικού seventies progressive φερ’ ειπείν ή ακόμη και AOR).

Τώρα, για τα έξι κομμάτια των Fool in the Box (που διαθέτουν 3λεπτες, 4λεπτες και 5λεπτες διάρκειες) θα έλεγα πως πάσχουν από μια… πληθωρικότητα, κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι, που συνίσταται, χοντρικώς, στις συνεχείς επιμέρους «αλλαγές», στα ανελέητα και διαρκή γεμίσματα και στους διαφορετικούς τρόπους τραγουδίσματος – σε μια… δομική κατάχρηση ούτως ειπείν, που σ’ εμποδίζει, για παράδειγμα, να τα θυμάσαι ακόμη και μετά την πολλοστή ακρόαση. Θα συνιστούσα, λοιπόν, να δοθεί βάση σε κάπως πιο επικεντρωμένες συνθέσεις, που να διαθέτουν κάποια σταθερά μοτίβα, με επιλεγμένες κάθε φορά «ιδέες», πάνω στις οποίες θα γίνει η δουλειά. Έτσι, τα κομμάτια των Fool in the Box, που βρίθουν «ιδεών», θα γίνουν πιο συγκεκριμένα και λιγότερο… χαοτικά. Προς την κατεύθυνση αυτή που περιγράφω καλύτερα λειτουργεί το δεύτερο κομμάτι του CD, το “Dead wood’s tale”, που είναι για μένα το ωραιότερο του άλμπουμ – και που δείχνει πως αυτό το συγκρότημα έχει πράγματι μεγάλες δυνατότητες, αρκεί να τις εκμεταλλευθεί σωστά.

Επαφή: www.foolinthebox.bandcamp.com