VIBRAVOID αδιανόητη cosmic-psych εμπειρία!

Το ότι έχουν ξεσαλώσει οι Γερμανοί Vibravoid, κυκλοφορώντας το ένα άλμπουμ μετά το άλλο είναι, σίγουρα, γνωστό στους φίλους τους – που είναι πολλοί και στην Ελλάδα. Εδώ θα παρουσιάσουμε τις πιο πρόσφατες δουλειές τους, που θα είναι διαθέσιμες για όλους σε κανα μήνα από τώρα (25 Μαΐου) όπως διαβάζω.

VIBRAVOID: Vibrations from the Cosmic Void [Stoned Karma SK012CD, 2018]

Το νέο… κανονικό άλμπουμ των Vibravoid λέγεται “Vibrations from the Cosmic Void” και θα κυκλοφορήσει σε τέσσερις μορφές (και σε digital). Σε διπλό LP+CD και σε 200 κόπιες, σε σκέτο διπλό LP και σε 300 κόπιες (και στις δύο περιπτώσεις το δεύτερο bonus LP είναι το “Live at Rheinkraut Festival 2018”), σε απλό LP χιλίων αντιτύπων, καθώς και σε σκέτο CD με δύο bonus tracks. Διαλέγετε και παίρνετε… Εμείς, έχουμε εξασφαλίσει ήδη το CD και γι’ αυτό θα πούμε τώρα… όσα ακολουθούν.

Οι Vibravoid είναι μια… παλαιολιθική μπάντα κάπως all around. Οι άνθρωποι είναι με τα μπούνια χωμένοι στον παλαιό ψυχεδελικόν ήχο, που φτάνει μέχρι το… δικό τους krautrock, τον οποίον επαναφέρουν στο τώρα μ’ ένα σύγχρονο και κάπως πληθωρικό πρόσωπο. Φαίνεται, ή μάλλον είναι σίγουρο, πως γουστάρουν πολύ αυτό που κάνουν, αλλιώς δεν εξηγείται εύκολα τέτοια προσήλωση και τέτοια «χάσιμο» στις παλαιές και ακαταμάχητες αξίες.

Το άλμπουμ ανοίγει με το 3λεπτο “Vibrations from the cosmic void part II”, ένα βαρυφορτωμένο track πνιγμένο στα εφφέ και την ψυχεδελική παραζάλη, που διαθέτει ωραία παιξίματα στην κιθάρα και στα πλήκτρα σε πρώτη φάση – τα πλήκτρα για τα οποία φρονώ πως κάνουν και τη διαφορά, καθότι έχουν seventies ηχόχρωμα, ενώ όλα τα υπόλοιπα αποτελούν… σιξτίλα. Τελειώνει γρήγορα το κομμάτι και κάπως έτσι, και χωρίς κενό, περνάμε στο 5λεπτο “The modular system”. Ωραίο instro, με γερό ρυθμικό τμήμα, αλλαγές και κοψίματα, που το μετατρέπουν αμέσως σε «επιτυχία». Αν έκανα πρόγραμμα σε ραδιοφωνικό σταθμό… για καμμιά βδομάδα θα το μετέδιδα πάντα πρώτο. Και μετά δεύτερο… Το πρώτο δαιδαλώδες θέμα είναι το 13λεπτο “Melodies of the star”, που έχει και φωνή (όχι τραγούδι ακριβώς), αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το κομμάτι είναι και αυτό εξαιρετικό, παντελώς «χαμένο», με τα οργανικά στρώματα (κιθάρες, πλήκτρα, εφφέ) να επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο με δύναμη, δημιουργώντας μία εκτατική φούσκα, την οποίαν αναμένεις να κάνει «μπαμ» στο κάθε επόμενο δευτερόλεπτο. Κάνει («μπαμ») σταδιακώς και μετά τη μέση… σ’ ένα παρατεταμένο ντεμαράζ, που αν εξαιρέσεις τις πενιές που ακούγονται κάπως off, θα το ζήλευαν και οι Hawkwind (και οι Cosmic Dead φυσικά... και άλλοι διάφοροι). 

Το επόμενο κομμάτι, που θα ξεκινά, λογικώς, τη δεύτερη πλευρά του LP, είναι το σχεδόν 20λεπτο “The intergalactic playground”. Εδώ οι κατευθύνσεις είναι kraut / cosmic, με ευρεία χρήση και ινδικών, ρυθμικών και μελωδικών, στοιχείων. Κι εδώ η ανάπτυξη έχει τη λογική του παλίμψηστου, με τις «κρυμμένες» επιφάνειες και με τα νέα στρώματα, που επικάθονται για να τις σκεπάσουν. Το άλμπουμ θα κλείσει με το “Frequencies of the cosmos” ένα επιβλητικό, 2λεπτο κομψοτέχνημα, που φέρνει στο νου μου τα «Τοπία»(!) του Δημήτρη Παπαδημητρίου επί το… λυσεργικότερον φυσικά.

Το πρώτο bonus είναι το 20λεπτο electronic-kraut “Mirrorspace” και σαν ιδέα δεν διαφέρει και πολύ από το… αδελφάκι του “The intergalactic playground”, με το “Milchstrasse 14, Köln”, που κλείνει το CD, να αποτελεί μια κλασική (και εξαιρετική) γερμανική πρόταση με υπαινιγμούς από πρώιμους Tangerine Dream και ακόμη Michael Hoenig, Klaus Schulze και… Pink Floyd (για να λέμε τα βασικά).

VIBRAVOID: Live at Rheinkraut Festival 2018 [Stoned Karma SK013CD, 2018]

Το δεύτερο άλμπουμ των Vibravoid, που θα κυκλοφορήσει την 25η του Μάη μόνο σε 2CD (και σε digital), είναι το ζωντανό στο φετινό Rheinkraut Festival του Ντίσελντορφ. Το γερμανικό φεστιβάλ γίνεται σε… δόσεις, καθώς απλώνεται μέσα σε όλη τη χρονιά, με την αρχή του πάντως να τοποθετείται την 16η Φεβρουαρίου τρέχοντος, με τις εμφανίσεις των Vibravoid και των Apparillo. Αυτό που ακούμε, εδώ, στα δύο CD τού live, είναι κάτι διαφορετικό (σε σχέση με τους Vibravoid πάντα). Κατ’ αρχάς, κάθε CD περιλαμβάνει ένα μόνο κομμάτι! Το CD1 έχει πάνω του το 47λεπτο(!) “Your mind is at ease” και το CD2 το 71λεπτο(!) “Ballspeaker” (γνωστά, αμφότερα, από παλαιότερες δουλειές του). Οι… τερατώδεις διάρκειες, λοιπόν, αποτελούν ένα πρώτο θέμα, καθώς από μόνες τους είναι ικανές να δημιουργήσουν νέα δεδομένα.

Το πρώτο κομμάτι είναι ένας krautrock ποταμός, που ρέει κατά τον τρόπο των Gila και των Ash Ra Tempel. Οι Vibravoid (Ufo Walter μπάσο, Frank ντραμς, Christian κιθάρες) αποδεικνύουν, εδώ, πως δεν είναι μια απλή στούντιο μπάντα, που μπορεί να μεταχειρίζεται τα εφφέ και τις κονσόλες σαν κανονικά όργανα πολλαπλασιάζοντας τεχνηέντως το drop out, αλλά κι ένα γκρουπ τού πάλκου, ικανό να μεταφέρει την ίδια ώρα στη σκηνή όλα εκείνα τα ψυχεδελικά ρίγη (τα αναγνωρίσιμα από τις στουντιακές δουλειές τους) με την ίδια απαράμιλλη σφοδρότητα. Κάτι που, επί του παρόντος, συμβαίνει μάλλον με απλότητα και με ευκολία, ασχέτως αν οι Γερμανοί αρνούνται να πατήσουν «στοπ», παρά μόνο αν βαρεθούν οι ίδιοι.

Η ερώτηση είναι απλή. Τι μπορεί να έχεις κατά νου, όταν αποφασίζεις ν’ ανεβείς στη σκηνή, για να παίξεις ένα κομμάτι 71 λεπτών; Σίγουρα όχι πολλά και συγκεκριμένα. Σίγουρα κάποιες αρχικές ρυθμικές βάσεις, σίγουρα κάποιες ρέουσες μίνιμαλ μελωδίες, και σίγουρα μιαν ετοιμότητα, που θα έχει κατακτηθεί μέσα από τις συνεχείς και εξαντλητικές πρόβες (εκεί όπου σφυρηλατείται και η ενότητα τής ομάδας). Από ’κει και πέρα απαιτούνται σωματική και ψυχική δύναμη, αυτοκυριαρχία, γνώση και διάθεση για αυτοσχεδιαστική περιπέτεια και φυσικά μια σιγουριά πως αυτό που θα παρουσιάσεις δεν θ’ αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Τώρα, αν αφήσει κάποιους αυτό είναι άλλο θέμα, αλλά, σε κάθε περίπτωση, δεν γίνεται να παίζεις αδιαφορώντας για ’κείνο που θα συντελείται από κάτω – να μην σου διαφεύγει δηλαδή πως ένα κομμάτι 71 λεπτών είναι δοκιμασία, την ίδια στιγμή, και για το ακροατήριο. Οι Vibravoid δείχνουν, και εδώ, πως είναι ένα άλλο, ένα διαφορετικό ροκ γκρουπ. Ένα γκρουπ, που ξέρει να παίζει με τις πάσης φύσεως αντοχές και να βγαίνει κερδισμένο.

Άκουσα, φυσικά, με τη μία το “Ballspeaker”, ένα θηριώδες track που δεν είναι εύκολο να το περιγράψεις. Οι Vibravoid παίζουν βεβαίως με τους χρόνους –αν αυτό το παιγνίδι δεν σου βγει, τότε είσαι χαμένος από χέρι– ξέρουν πότε πρέπει να φρενάρουν, πότε να ανεβάσουν ταχύτητα, πότε να οδηγήσουν στο ρελαντί και πότε… δωσ’ του και όποιον πάρει ο χάρος. Η φάση είναι, πάντως, πως εδώ υπάρχουν… πολύ CAN, και πως αν δεν έχεις στη διάθεσή σου μπασίστα ογκόλιθο… κατεβαίνεις από τη σκηνή στο πι και φι. Δεν είναι, λοιπόν, ότι εδώ καταγράφεται ουσιαστικά μια διασκευή τού “Mother Sky”, είναι πως έχοντας αυτό το ιστορικό track για βάση τους, οι Vibravoid πράττουν το ακατόρθωτο. Να χτίσουν βήμα-βήμα μία 15λεπτη, χοντρικά, εισαγωγή του και από ’κει και κάτω ένα «σώμα», που, μέσα από τις ποικίλες και εντυπωσιακές διαδρομές του, θα τους οδηγήσει, 55 λεπτά αργότερα, στο τέλος.

Οι Vibravoid πράττουν κάτι αδιανόητο εδώ, αλλά το κατάφεραν επειδή είναι… αδιανόητο συγκρότημα οι ίδιοι. Μιλάμε για ΜΟΝΑΔΙΚΗ ακουστική εμπειρία!

Επαφή: www.stonedkarma.com