GALILEO MUSIC COMMUNICATION νέες κυκλοφορίες μιας σημαντικής ετικέτας (μέρος Α)

Την Galileo Music Communication, ή Galileo MC εν συντομία, τη θυμάμαι από τα χρόνια του Jazz & Tζαζ (Lancy Falta Gypsy System, Acetre, Miquel Gil / Σαβίνα Γιαννάτου / Primavera en Salonico), αλλά και του δισκορυχείου, αφού κι εδώ έχουμε γράψει, παλαιότερα, για κυκλοφορίες της (Carmen Souza & Theo Pascal, Rasgueo, Al-Andalus Project, Tango Crash, Otros Aires, La Banda Del Pepo κ.λπ.). Γερμανο-ισπανική εταιρεία, η Galileo MC έχει την έδρα της στην Fürstenfeldbruck (πόλη κοντά στο Μόναχο) και τη Μαδρίτη και για τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της θα πούμε, τώρα, κάποια λόγια…

ESPOO BIG BAND PLAYS HUSBAND: Lauma [GMC071, 2017]

Να βάλουμε μια τάξη. Η Espoo Big Band (EBB) είναι μια διακεκριμένη φινλανδική jazz ορχήστρα αποτελούμενη από sections σαξοφώνων, τρομπετών, τρομπονιών και βεβαίως από ρυθμικό τμήμα (πιάνο, μπάσο, ντραμς, κιθάρα). Η EBB συνεργάζεται στο παρόν CD, που αποκαλείται “Lauma”, με το γκρουπ Husband (δύο κιθάρες, μπάσο, ντραμς), αποδίδοντας οκτώ συνθέσεις τού Varre Vartiainen (κιθαρίστας των Husband) και δύο του Jarmo Saari (χειρίζεται κιθάρα, θερεμίνη και omnichord στην ΕΒΒ). Το αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα υπεράνω των προσδοκιών – και τρέφω υψηλές προσδοκίες για τις φινλανδικές big bands, όπως και για τη γενικότερη jazz φινλανδική σκηνή.

Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Μια σειρά συνθέσεων (πρωτότυπων φυσικά) γεμάτες από το πνεύμα του λαϊκού πειραματισμού και της «ζαππικής» ηχητικής αναρχίας – μιας και ό,τι παρουσιάζεται και συνδυάζεται στο “Lauma” επιτελεί, με άριστο τρόπο, τον (αισθητικό) σκοπό του. Να (ξανα)δείξει δηλαδή πως δεν υπάρχουν όρια ανάμεσα στην big band jazz, την improv-jazz και το rock και πως όλα μπορούν να συνδυαστούν με τον ωραιότερο και αποδοτικότερο τρόπο, όταν θα βρεθούν οι κατάλληλες συνθέσεις και φυσικά οι οργανοπαίκτες, που θα υλοποιήσουν εκείνο που τους παραδίδεται. Σφοδρές fusion καταστάσεις, λοιπόν, καταγράφονται εδώ με την ηλεκτρική κιθάρα (συχνά) να πρωταγωνιστεί και με όλα τα υπόλοιπα… πνευστά sections να κάνουν τρομερή δουλειά σε όλα τα επίπεδα.

GJERMUND LARSEN TRIO: Salmeklang / featuring Nordic [GMC072, 2017]

Ένα διαφορετικό άλμπουμ έχουμε εδώ, ένα άλμπουμ που ηχεί στ’ αυτιά μου ως ντελικάτη βορειοευρωπαϊκή… folk δωματίου, άψογα εκτελεσμένη από το τρίο του Νορβηγού Gjermund Larsen (ο ίδιος βιολί, ο Andreas Utnem πιάνο, αρμόνιο, ο Sondre Meisfjord κοντραμπάσο). Ο Larsen έχει γράψει επίσης όλες τις συνθέσεις στο “Salmeklang”, ενώ έχει επιμεληθεί και τις ενορχηστρώσεις μαζί με το σουηδικό τρίο Nordic (συμμετέχει σε τρία tracks, με τους μουσικούς του να χειρίζονται σουηδική άρπα, τσέλο και μαντολίνο).

Όπως αντιλαμβάνεστε το άκουσμα είναι πολύ ειδικών κατευθύνσεων και ταυτοχρόνως πολύ ειδικών (και υψηλών) προσδοκιών. Με επιρροές από τους τοπικούς παραδοσιακούς ήχους (διάβαζε πόλκα), την εκκλησιαστική μουσική παράδοση και οπωσδήποτε την «κλασική μουσική», το Gjermund Larsen Τrio κατορθώνει να δημιουργήσει όλα εκείνα τα λυρικά και χαμηλών τόνων vibes, που είναι ικανά από μόνα τους να σε ταξιδέψουν σε άλλες εποχές και σε άλλους χρόνους. Μουσικές, που κυλούν αργά, δίχως να εκβιάζουν συναισθηματικές ή άλλες καταστάσεις, και που διακρίνονται για τον πλούτο των αρμονιών τους και, βεβαίως, για την ευγένεια των παιξιμάτων.

SVÄNG: Hauptbahnhof [GMC073, 2017]

Οι Sväng είναι ένα περίεργο (φινλανδικό) κουαρτέτο, που έχει ήδη κλείσει 15 χρόνια ζωής. Γιατί περίεργο; Γιατί αποτελείται από τέσσερις φυσαρμονικίστες (Eero Grundström, Jouko Kyhälä, Pasi Leino, Eero Turkka), που χειρίζονται χρωματικές, διατονικές, μπάσες κ.λπ. φυσαρμόνικες! Μάλιστα το “Hauptbahnhof” αποτελεί μαζί με ό,τι άλλο κι ένα είδος best of για το γκρουπ, αφού σ’ αυτό ανθολογούνται κομμάτια γνωστά και αγαπητά στο κοινό τους από τα προηγούμενα άλμπουμ τους ή τα live, μαζί με τέσσερις μόλις καινούριες συνθέσεις (από τις 16 συνολικώς που καταγράφονται στο CD). Οι αναφορές των Sväng είναι σχεδόν πάντα προφανείς. Η βαλκανική (ρουμανική, βουλγαρική) και η γενικότερη ανατολικο-ευρωπαϊκή παράδοση (ρωσική), αγαπητές στην Σκανδιναυία από δεκαετίες, το tango, η jazz, τα τοπικά (φινλανδικά) παραδοσιακά ηχοχρώματα, ενώ υπάρχουν και λίγες διασκευές – στο βασικό θέμα από τον πρώτο κινηματογραφικό Harry Potter (μουσική John Williams) και στο “I’m gonna cross the river of Jordan” (“I’m gonna meet my mother in glory”), που είχε αποδώσει ο σπουδαίος αρμονικίστας του blues Jaybird Coleman στη δεκαετία του ’20.

Πρωτότυπο και ωραίο άκουσμα.

CARMEN SOUZA feat. Theo Pascal: Creology [GMC074, 2017]

Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα: «Η Carmen Souza (που έχει εμφανισθεί και στα μέρη μας – στο Half Note τον Φεβρουάριο του ’12) είναι μια αναγνωρισμένη world φωνή (και πιανίστρια και κιθαρίστρια), γεννημένη στη Λισσαβώνα από καμποβερντιανούς γονείς. Βασικό της ενδιαφέρον είναι η μεταστοιχείωση τής παλιάς μουσικής του Πράσινου Ακρωτηρίου σε σύγχρονο άκουσμα – κάτι το οποίον καταφέρνει, οπωσδήποτε, με την βοήθεια του Theo Pascal. Ο Pascal είναι επίσης Πορτογάλος (συνθέτης και μπασίστας) με μεγάλη πορεία στα πάλκα και τη δισκογραφία. Με την Souza συνεργάζεται από δεκαετίας τουλάχιστον, έχοντας υπογράψει (ως ντούο) κάμποσα άλμπουμ».

Ένα απ’ αυτά τα… κάμποσα άλμπουμ είναι και το “Creology” του 2017 – ένα CD πολύ χαρακτηριστικό του στυλ, που πλασάρει χρόνια τώρα η Carmen Souza. Λέμε γι’ αυτό το κράμα από βραζιλιάνικες, καμποβερντιανές και jazz αναφορές, που ισορροπεί συχνά ανάμεσα στο groovy και σε πιο ήπιες και χαλαρές φόρμες. Ελαφρώς.. παλιομοδίτικο σαν άκουσμα… δεν υπάρχει λόγος, καθώς μας παραπέμπει στις ethnic-αναταράξεις των late-90s-early 00s, αλλά ok. Αυτό τους αρέσει να προβάλλουν οι άνθρωποι, αυτό προβάλλουν. 

Η Galileo Music Communication εισάγεται από την AN Music