POP ELEVEN για το ιστορικό ροκ δισκάδικο της Αθήνας

Διαφήμιση από το 1971

Τις προάλλες διάβασα στο site της Athens Voice ένα κείμενο του Γιάννη Νένε, με αφορμή τη Record Store Day, σχετικό με το ιστορικό δισκάδικο των αδελφών Φαληρέα Pop 11 (ή και Pop Eleven καλύτερα). Βασικά, το κείμενο είναι οι αναμνήσεις ενός Γιώργου Κουτσονάσιου –δε θυμόμουν το όνομά του, παρότι είχα διαβάσει δικά του κείμενα στο περιοδικό Το Ντέφι, αν και η φάτσα του μου ήταν γνωστή–, ο οποίος δούλευε στο δισκάδικο (όπως λέει) στις αρχές του ’80. O Κουτσονάσιος λέει διάφορα κουλά, αλλά το χειρότερο όλων είναι η αρχή του. Τι διαβάζουμε λοιπόν εκεί; Πως... «το μαγαζί άνοιξε γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’70 από τους δύο αδερφούς Φαληρέα».

Η σακούλα - σχέδιο: Π. Κουτρουμπούσης

Στο facebook έκανα μια σχετική ανάρτηση γύρω από τα λεγόμενα τού Κουτσονάσιου και έπεσαν πολλά σχόλια, που βοήθησαν στο να διευκρινιστεί η ιστορία αυτού του χώρου, που αποτέλεσε κυρίως στη δεκαετία του ’70 ένα σημείο, στον οποίο δε στεγάστηκε μόνο το rock, αλλά και η jazz, το blues, η ποίηση, η λογοτεχνία, ακόμη και ο κινηματογράφος (σκηνές από το Pop Eleven υπάρχουν στις ταινίες Μαύρο + Άσπρο των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού από το 1973 και Τα Χρώματα της Ίριδος του Νίκου Παναγιωτόπουλου από το 1974).

Πότε άνοιξε το Pop Eleven; Σ’ ένα παλαιό κείμενο τού αείμνηστου Τάσου Φαληρέα στο περιοδικό Ήχος & Hi-Fi (#243, Ιούνιος 1993) διαβάζουμε πως το… «Το μαγαζί, το Pop 11, άνοιξε το '70 από μένα και τον αδελφό μου (σ.σ. ο Γρηγόρης)». Ρώτησα, μάλιστα, για το θέμα και τον ίδιο το Γρηγόρη Φαληρέα και μου είπε πως… «το πρώτο Pop Eleven άνοιξε τον χειμώνα του 1969 στην οδό Σκουφά 73». Το «χειμώνας», σημαίνει φυσικά Δεκέμβρης 1969 (και όχι Γενάρης ή Φλεβάρης) κι έτσι αν δεχτούμε αυτές τις μαρτυρίες των αδελφών Φαληρέα ως ορθές (όπως και είναι), αντιλαμβάνεστε πως τα περί… «μέσα της δεκαετίας του ’70» του Κουτσονάσιου είναι παντελώς out.

Ένα θέμα που τέθηκε από μένα είναι πως το δισκάδικο μετακόμισε περί την άνοιξη του 1974 από τη θέση Σκουφά 73Α (πίσω από το σημερινό δισκάδικο του Πάνου και του Σωτήρη στην Καπλανών, πρώην Σόλωνος & Μασσαλίας) στη θέση Σκουφά 57 (λίγο πιο πάνω δηλαδή, προς την πλατεία Κολωνακίου). Τούτο το υποστήριξα επειδή είχα δει σχετική διαφημιστική καταχώριση (στα βιβλιοπωλεία) στο περιοδικό Διάλειμμα του Λεωνίδα Χρηστάκη (τεύχος 3, 15-30 Μαΐου 1974). Η ίδια δε καταχώριση υπάρχει και στο πρώτο τεύχος του περιοδικού (15-28 Απρίλη 1974) όπως μας είπε και ο Κώστας Αρβανίτης. Κανείς όμως από τους σχολιαστές στο facebook (ο Γιώργος Γιαννόπουλος κατέθεσε προσωπική μαρτυρία, ενώ ο Θανάσης Ζελιαναίος μας έστειλε σκαναρισμένες καταχωρίσεις του Pop Eleven από τον Ήχο και το τεύχος 43, του Οκτωβρίου ’76 με διεύθυνση… Σκουφά 73Α), ούτε ο Γρηγόρης Φαληρέας, δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο. Να ήταν λάθος του Χρηστάκη; Πιθανόν…

Έτσι λοιπόν το Pop Eleven φαίνεται πως μετακομίζει τελικώς κάποια στιγμή μέσα στο 1977 προς τη Σκουφά 15 (στον πρώτο όροφο). Εκεί ήταν σίγουρα έως και το 1981, γιατί το Pop Eleven που είχα επισκεφθεί εγώ (το 1982-83 πια) ήταν αλλού. Στην Πινδάρου 38 και Τσακάλωφ (πρώτος όροφος πάλι).

Και κάτι ακόμη που λίγοι, ίσως, θα το θυμούνται. Στις αρχές του 1981 είχε ανοίξει κι ένα ακόμη Pop-11… με καφέ και τοστ, στην πλατεία Έλενας Βενιζέλου, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου 8 (πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού), αλλά πρέπει να έκλεισε γρήγορα…