ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΙΩΛΗΣ η λατρεία του σημαντικού σκηνοθέτη για το αγωνιστικό αυτοκίνητο και για την κουλτούρα του αυτοκινήτου γενικότερα – οι σκηνές καταδίωξης με αυτοκίνητα στις ταινίες του είναι οι κορυφαίες του ελληνικού κινηματογράφου

Μεγάλωσα κινηματογραφικά βλέποντας στα καλοκαιρινά σινεμά το Μπούλιτ (1968) του Πήτερ Γέιτς με τον Στηβ ΜακΚουήν και το Ο Άνθρωπος από την Γαλλία (1971) του Ουίλιαμ Φρήντκιν με τον Τζην Χάκμαν. Και στις δύο αυτές ταινίες σού έκοβαν την ανάσα οι σκηνές καταδίωξης με αυτοκίνητα.

Φυσικά, τέτοιες σκηνές υπάρχουν δεκάδες στην ιστορία του σινεμά – και πολύ περισσότερο τα πιο πρόσφατα χρόνια, καθώς είναι πολύ εύκολο πλέον να γυριστούν εντυπωσιακότατες σκηνές με τα νέα ψηφιακά, τεχνικά μέσα. Κάποτε, όμως, δεν ήταν και τόσο εύκολο, και γι’ αυτό στις πιο πολλές των περιπτώσεων συμμετείχαν στα γυρίσματα επαγγελματίες οδηγοί, κοινώς ραλίστες, που με κίνδυνο, πάντα, της ζωής τους, επιχειρούσαν να δείξουν, κάτω από τις εντολές των σκηνοθετών, το κάτι παραπάνω ώστε να εντυπωσιαστεί το κοινό.

Πανικός (1969) σκ. Σταύρος Τσιώλης

Θα θυμάμαι πάντα την απίστευτη κινηματογραφημένη καταδίωξη στον Πειραιά και τα νότια προάστια, με τους Ομάρ Σαρίφ και Ζαν-Πωλ Μπελμοντό, από την ταινία του Ανρί Βερνέιγ Le Casse (1971) για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ https://www.lifo.gr/team/u46465/59016, θα θυμάμαι από τα πιο πρόσφατα χρόνια το Ronin (1998) του Τζων Φρανκενχάιμερ με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, διάφορες ταινίες «Τζέιμς Μποντ» και άλλα τινά, αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ και τις σκηνές καταδίωξης στις παλαιές «αμερικάνικες» ταινίες του Σταύρου Τσιώλη (1937-2019), στα τέλη του ’60 και τις αρχές του ’70, που ήταν, τότε, το κάτι άλλο για το ελληνικό σινεμά και οι οποίες δεν έχουν, έως σήμερα, αποτιμηθεί όπως πρέπει. Και οι σκηνές, αλλά και οι ταινίες γενικότερα.

Είναι γεγονός πως και στις τέσσερις ταινίες που γύρισε ο Τσιώλης για την Finos Film στο διάστημα (1969-1971), δηλαδή τις Ο Μικρός Δραπέτης, Πανικός, Η Ζούγκλα των Πόλεων και Κατάχρησις Εξουσίας, όπως και στο δικό του σενάριο για την ταινία τού Πέτρου Λύκα Θέμα Συνειδήσεως (1973) υπήρχαν σκηνές με αυτοκίνητα. Είτε σκηνές καταδίωξης, είτε κινηματογραφημένα δυστυχήματα σε γκρεμούς, είτε σκηνές βίας γυρισμένες σε γκαράζ αυτοκινήτων κ.λπ. Γενικά, σε κάθε ταινία τού Τσιώλη εκείνης της περιόδου το αυτοκίνητο ήταν ένας από τους... πρωταγωνιστές.

Ο Σταύρος Τσιώλης ξεκίνησε να κάνει σινεμά, δικό του σινεμά εννοούμε –όχι σαν βοηθός, σκριπτ κ.λπ. σε ταινίες άλλων– με δύο φιλμ για αυτοκίνητα. Οι πρώτες ταινίες του, που ήταν ντοκυμαντέρ μικρού μήκους, είχαν τίτλους Το Μεγάλο Ράλλυ (1965) και Ράλλυ Αντίκα 1966 (1966).

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/265474/lifo-stayros-tsiolis-i-latreia-toy-simantikoy-skinotheti-gia-to-agonistiko-aytokinito-kai-gia-tin-koyltoyra-toy-aytokinitoy-genikotera