ο συνθέτης ΑΠΟΣΤΟΛHΣ ΑΡΜΑΓΟΣ με δύο άλμπουμ του, ένα του ’17 κι ένα τωρινό

ΑΠΟΣΤΟΛHΣ ΑΡΜΑΓΟΣ / ΤΑΚΗΣ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ / ΑΝΝΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ: Στην Άλλη Όχθη [Μελωδικό Καράβι, 2017]

Πρόκειται για ένα ιδιαιτέρως περιποιημένο CD, ωραίας εικαστικής εμφάνισης (υπεύθυνος ο Νικόλας Χριστοφοράκης), αλλά μικρής διάρκειας (περί τα 15 λεπτά), στο οποίο περιέχονται μελοποιήσεις ποιημάτων του Τάκη Μιχόπουλου από τον Αποστόλη Αρμάγο. Τα τραγούδια αποδίδει η Άννα Λινάρδου. Νέος ή σχεδόν νέος συνθέτης ο Αρμάγος (δεν αναφερόμαστε στο θέμα της ηλικίας), όχι νέος ποιητής ο Τάκης Μιχόπουλος (που έφυγε από τη ζωή στα 87 χρόνια του, την 23η Δεκεμβρίου 2019), νέα ή σχεδόν νέα η τραγουδίστρια Άννα Λινάρδου (επίσης δεν αναφερόμαστε στην ηλικία). Το «Στην Άλλη Όχθη» είναι, λοιπόν, ένα CD μελοποιημένης ποίησης.

Ξεκινώντας από την ποίηση του Μιχόπουλου, θα λέγαμε πως τούτη προκαλεί έναν τρόπο μελοποίησης. Το γεγονός πως κάθε ποίημα αποτελείται από λίγους στίχους και από μία μόνο στροφή επιβάλλει, κατά έναν τρόπο, και μια λιτότητα στην ενοργανική αντιμετώπισή του (ο Αρμάγος, βασικά, χειρίζεται κιθάρες, πιάνο και πλήκτρα, ενώ κάνει και προγραμματισμό).
Περαιτέρω, οι λίγοι στίχοι δίνουν τη δυνατότητα στον συνθέτη να αντιμετωπίσει τον λόγο, ως τραγούδι πλέον, δίχως τους περιορισμούς που θα του έθετε η ανάγκη ενός κουπλέ ή ενός ρεφρέν.
Ως πιο ελεύθερος μπορεί, εννοούμε, να «περιπλανηθεί» με μεγαλύτερη άνεση γύρω από τις λέξεις, γύρω από κάθε λέξη ξεχωριστά (αν θέλετε), προσδίδοντας σ’ αυτήν-σ’ αυτές το πλήρες νόημά τους.
Έτσι, και με τη βοήθεια των τεχνικών δυνατοτήτων που παρέχει το στούντιο, και τις οποίες δυνατότητες χρησιμοποιεί ο Αρμάγος, ο ποιητικός λόγος αποκτά μιαν ισοτιμία σε σχέση με τον μουσικό. (Δεν είναι τυχαία, ας πούμε, η αίσθηση τής αρχαιοελληνικής μελοποιίας, που σου αφήνει συχνά, όχι πάντα, το άκουσμα, ανεξαρτήτως της ενοργάνωσής του – και όταν λέμε «αρχαιοελληνική μελοποιία» εννοούμε εκείνο που αποδεχόμαστε και αναγνωρίζουμε γενικώς, ως τέτοιο, σήμερα).

Εντός του συγκεκριμένου πλαισίου η τραγουδίστρια Άννα Λινάρδου στέκεται στο αυτό ύψος – με τη μουσική και το λόγο. Η παρουσία της είναι άκρως θετική, θέλω να πω, συμβάλλοντας και αυτή από την μεριά της στην ολοκλήρωση τούτης τής καθ’ όλα επιτυχημένης προσπάθειας.

Όλο το mini-album «Στην Άλλη Όχθη» είναι εξαιρετικό, αλλά δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω το φερώνυμο κομμάτι, όπως και το αμέσως επόμενό του («Φοριέται»).

ARMAGOS: The Lonely Piano [Private Pressing, 2020]

Το πιο πρόσφατο CD τού Αποστόλη Αρμάγου είναι το “The Lonely Piano”, ένα σόλο-πιάνο άλμπουμ, με οκτώ tracks (παίζει ο ίδιος ο Αρμάγος φυσικά), που κυκλοφορεί τώρα (2020) σε ανεξάρτητη έκδοση.

Όπως διαβάζουμε στο πίσω μέρος του cover όλα τα κομμάτια αποτελούν... καθαρόν αυτοσχεδιασμό – κάτι που σε πρώτη φάση... δεν το ακούς, καθώς όλα τα tracks μοιάζουν με συνθέσεις. Φυσικά, και μπορεί να είναι αυτοσχεδιασμοί, πόσω μάλλον όταν το βεβαιώνει ο ίδιος ο δημιουργός τους, απλώς, και για να το ξεκαθαρίσουμε, τα κομμάτια του Αρμάγου δεν έχουν ουδεμία σχέση με το free-improv. Είναι κομμάτια πλήρως και εντελώς μελωδικά, με σαφείς αναφορές στην κλασική μουσική, στον ρομαντισμό ή ίσως και στον νεορομαντισμό κινηματογραφικών συνθετών, όπως ο Zbigniew Preisner για παράδειγμα.

Το αποτέλεσμα είναι άψογο. Οι «συνθέσεις» είναι ωραιότατες, και μάλιστα δίχως να απαιτούν τις όποιες προϋποθέσεις για να τις απολαύσεις.

Επαφή: www.apostolisarmagos.com