NEVER WEATHER ένα τζαζ σχήμα από την Bay Area

Οι Never Weather είναι το τζαζ γκρουπ του ντράμερ Dillon Vado, το οποίο συναποτελούν οι Aaron Wolf σαξόφωνα, Josh D. Reed τρομπέτα, Tyler Harlow μπάσο και Justin Rock κιθάρα. Το σχήμα δραστηριοποιείται κυρίως στην Bay Area (Σαν Φρανσίσκο, Δυτική Ακτή), ενώ προσφάτως κυκλοφόρησε και το άλμπουμ του “Blissonance” [Ridgeway Records, 2019], στο οποίον καταγράφονται έντεκα πρωτότυπα tracks (συνθέσεις του Vado τα περισσότερα), συν μία version στο “Introspection” του Thelonious Monk.

Το άλμπουμ ανοίγει με το 5λεπτο “Never catch up” – ένα blues απ’ αυτά που αρέσκονται να προβάρουν και τα σημερινά αμερικανικά σχήματα, και που συνδέει το τώρα με το χθες της jazz (εξαιρετικός εδώ ο τρομπετίστας Reed). Το επόμενο track διαρκεί μόλις 1:19, αλλά το μεθεπόμενο είναι το σχεδόν 7λεπτο “Mask”, μία αργή, δεξιοτεχνική μπαλάντα, που δίνει την ευκαιρία στην ομάδα να ανταπεξέλθει ιδανικά. Το ίδιο θα έλεγα και για το ακόλουθο 8λεπτο “There is no secret”, που διαθέτει όμως και εκρηκτικά μέρη, με την κιθάρα του Justin Rock να πρωταγωνιστεί, και με το ρυθμικό τμήμα να «γεμίζει» συνεχώς.

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται εκεί προς την μέση του άλμπουμ με το 8λεπτο “Blissonance” (Ευτυχία), που δίνει την ευκαιρία στους Never Weather να προτάξουν τη δημιουργική οργανοπαικτική φαντασία τους – με θαυμάσιες παρουσίες από την τρομπέτα και την κιθάρα, αλλά και με την πνευστή, γενικώς, συνοδεία να πετάει φωτιές. Η σύνθεση διαθέτει και λυρισμό και δύναμη, εμφανίζοντας μια συνολική πληρότητα – και ίσως ο τίτλος της να λειτουργεί και με προγραμματικό τρόπο, καθώς, τελειώνοντας το “Blissonance”, σού αφήνει αυτή την αίσθηση του «γεμάτου» και του «ολοκληρωμένου» (του «ευτυχούς» εν τοιαύτη περιπτώσει).

Στο επίσης 8λεπτο “Always setting” είναι το κοντραμπάσο του Tyler Harlow εκείνο που πρωταγωνιστεί, με μπασογραμμή που βγαίνει πάνω απ’ όλα,  καθ’ όλη τη διάρκεια της σύνθεσης, με το 7λεπτο “Morbique” να δίνει την ευκαιρία στον Dillon Vado να δείξει και την δεξιοτεχνία του στο drumming και την συνθετική ικανότητά του.

Το κλείσιμο με το “Introspection” (μια παλαιά σύνθεση του Monk, από τα forties, γνωστή κατά πρώτον από την εκτέλεσή της σε τρίο με τον Gene Ramey στο μπάσο και τον Art Blakey στα ντραμς) μοιάζει ιδανικό, γι’ αυτό το άλμπουμ, το “Blissonance”, που έρχεται να σε κερδίσει με την ουσία και την σιγουριά του.

Επαφή: www.dillonvado.com