ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 212

11/1/2020

Πέθανε χθες ο γερμανός πιανίστας της τζαζ, του ροκ, του fusion και του experimental Wolfgang Dauner. Ήταν 85 ετών. Εδώ γράφω, εν τάχει, για τέσσερα άλμπουμ του Dauner, πού και πότε τα αγόρασα, σε ποιες ακριβώς εκδόσεις ή πως έφθασαν στα χέρια μου.  

1. Wolfgang Dauner ‎– Free Action – SABA ‎SB 15 095 – 1967

[το βρήκα τέλη 90s στον Νίκο τον Αμερικάνο, στην Λεωκορίου, Ψυρρή / Μοναστηράκι, original και φυσικά πάμφθηνο]
2. Wolfgang Dauner ‎– Output – ECM Records ‎ECM 1006 / ECM Records ‎ECM 1006 ST / ECM Records 2301 006 – ?, Repress (πρώτη έκδοση 1970)
[το πρώτο LP του Dauner που αγόρασα στα μέσα του ’80, από το δισκάδικο του Φώτη Φωκά, στην Πάτρα, στην οδό Κορίνθου, στο υπόγειο – ένα από τα πρώτα experimental LP που αγόρασα ποτέ, παθαίνοντας μεγάλη πλάκα όταν το άκουσα]
3. The Wolfgang Dauner Group – Rischkas Soul – Brain ‎0060.403 – 1981 Repress (πρώτη έκδοση 1970)
[δώρο στις αρχές των 00s από τον πιανίστα και συνεργάτη στο Jazz & Τζαζ Σάκη Παπαδημητρίου, επανέκδοση στην Brain, που είναι και αυτή ακριβή τώρα πια καθώς, για σχεδόν MINT κατάσταση, θες ένα 60άρι]
4. Hans Koller, Wolfgang Dauner, Adelhard Roidinger, Zbigniew Seifert, Janusz Stefanski‎– Kunstkopfindianer – MPS Records ‎21 22019-2 / BASF ‎21 22019-2 – 1974
[αγορασμένο περί το 2000 στο παλαιό Art Nouveau του Νίκου Κοντογούρη, στη Σολωμού, στα Εξάρχεια, στο πίσω δωμάτιο με τα jazz και τις προσφορές]
Διαθέτω κι άλλα LP του Wolfgang Dauner, γιατί είναι ένας από τους αγαπημένους μου μουσικούς και ίσως βάλω αργότερα άλλη μία τετράδα... 

9/1/2020

Πέφτω σε διάφορες κουβέντες, και εδώ και έξω από εδώ, για την «Ευτυχία», την ταινία του Άγγελου Φραντζή για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Επειδή την ταινία την είδα ένα θα πω – δεν έχω χρόνο να γράψω πολλά. 

Φοβερή η Κάτια Γκουλιώνη (σαν νεαρή Ευτυχία) και λίγη η Καραμπέτη (σαν πιο μεγάλη Ευτυχία).
Για μένα ήταν «λάθος» του σκηνοθέτη, που δεν πήγε την ταινία μέχρι το τέρμα μόνο με την Γκουλιώνη.

9/1/2020

Επειδή έπεσα σε μια σχετική κουβέντα. Κι επειδή τα ίδια απασχολούν περισσότερο από 50 χρόνια τώρα...
Όσο καλά και να γράφει ένας έλληνας τραγουδοποιός ή ένα ελληνικό συγκρότημα στα αγγλικά, όσο καλά και να κατέχει την γλώσσα, δεν πρόκειται ποτέ να κάνει την πολύ μεγάλη διαφορά, εντός της χώρας, με τα λόγια των τραγουδιών του.
Ένα απλό στοιχείο που συνηγορεί υπέρ αυτής της άποψης είναι το γεγονός πως ελάχιστα αγγλικά ή αμερικάνικα συγκροτήματα τραγουδούν σε άλλη γλώσσα πέραν της μητρικής τους (στα γαλλικά ή τα γερμανικά π.χ.). Στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης θα μπορούσε κι εκείνα να το κάνουν, αλλά δεν συμβαίνει. Και οι ελάχιστες εξαιρέσεις, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Θέλω να πω πως αληθινή ελευθερία έκφρασης, για ένα ξενόγλωσσο ελληνικό συγκρότημα, θα ήταν να τραγουδάει, εκτός από αγγλικά, και ιταλικά ή γαλλικά ή γερμανικά – αλλά σπανίως έχουμε δει ξενόγλωσσα ελληνικά συγκροτήματα να τραγουδούν σε άλλη γλώσσα πέραν της αγγλικής.
Συνεπώς, και επί της ουσίας, δεν τίθεται θέμα ελευθερίας της έκφρασης, αλλά η απόφαση να επιλέξεις ανάμεσα στις δύο γλώσσες.
Τα αγγλικά μπορεί να έχουν το πλεονέκτημα να ακούγονται σαν ένα ακόμη «όργανο», όταν τα τραγουδούν ελληνικά συγκροτήματα, αλλά ταύτιση με το κοινό, που ακούει είτε στο σπίτι του είτε στο live δεν μπορεί να υπάρξει – και τούτο, αργά ή γρήγορα, το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης ή το συγκρότημα επιχειρώντας να γράψει στη γλώσσα του (μας).
Το βλέπουμε εξάλλου και με πολλούς τωρινούς ελληνόφωνους ποπ-ροκ κ.λπ., που ξεκίνησαν σαν αγγλόφωνοι και που αποφάσισαν, μεγαλώνοντας, να αλλάξουν.

7/1/2020

Οι στίχοι έχουν μια θλίψη, αλλά η μουσική είναι παραδόξως ανεβαστική.
Ο Γιάννης με την «απλή καρδιά» υφίσταται τις συνέπειες τού να είσαι διαφορετικός, και υποφέρει. Once upon a time in... Αχαρνών.

https://www.youtube.com/watch?v=nhr8ziG6R44

6/1/2020

«περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα»

6/1/2020

Ψάχνω φωτογραφία του Θάνου Μικρούτσικου με "κασκέτο καπετάνιου". Όποιος έχει φίλο τον Χωμενίδη ας του πει να μας στείλει μία... 

[Για την ώρα βρήκα αυτή με Οδυσσέα Ελύτη]

6/1/2020

Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι άσχετος και με τη μουσική και με τη δισκογραφία, και κάπως έτσι δεν είναι ν’ απορείς για τους θρασείς χαρακτηρισμούς του, τους σχετικούς με το έργο του Θάνου Μικρούτσικου.
Επιπλέον παρασύρεται από το θυμικό του, που είναι διαμορφωμένο από αντικρουόμενα στοιχεία (λαϊκά και αστικά) αμφότερα όχι καλώς χωνεμένα (π.χ. έχει γράψει ουκ ολίγες βλακείες για τον Βαμβακάρη), οδηγημένο επιπλέον από τις γνωστές φιλελέδικες ανοησίες, τις οποίες υπερασπίζει όπως-όπως (υπάρχουν άλλοι «καλύτεροι» από αυτόν στο χώρο, πιο επί της ουσίας διαβασμένοι), επιμερίζοντας, επί του προκειμένου, καλλιτεχνικές πορείες, ασεβώντας επί ζώντων και τεθνεώτων (γιατί αυτό κάνει τελικά).
Δεν του αρκεί να είναι μέσα στα πράγματα με τα βιβλία του, θέλει να το παίζει και δημοσιογράφος με γνώμη επί παντός επιστητού, χωρίς να έχει ούτε τις γνώσεις, ούτε τα φόντα για κάτι τέτοιο. Επί των μουσικών, ειδικότερα, τον έχω πιάσει πολλές φορές αδιάβαστο και πλέον δεν μου κάνει καμμία εντύπωση ό,τι και να διαβάσω από ’κείνον.

5/1/2020

To δεύτερο μεγάλο γκρουπ, μετά τους Area, που βγήκε από την Cramps Records του Gianni Sassi στα σέβεντις, ήταν οι Arti & Mestieri…

https://www.youtube.com/watch?v=qG2f8vo5kqw