Σε μια σειρά κειμένων μας, εδώ στο LiFO.gr, στα
οποία ασχολούμαστε με διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές, από τις δεκαετίες
του ’50, του ’60 και του ’70, που γυρίστηκαν στη χώρα μας (σε νησιά, μα και
στην ενδοχώρα), με την βοήθεια ελλήνων ηθοποιών, βεβαίως τεχνικών ή ακόμη και
συνθετών, σειρά παίρνει η ταινία του σημαντικότατου σκηνοθέτη της Nouvelle Vague
Κλοντ Σαμπρόλ (1930-2010) “La Route de Corinthe” (Ο Δρόμος της Κορίνθου), που
είχε κινηματογραφηθεί σε πολύ μεγάλο μέρος την, αν όχι ολάκερη, στη χώρα μας,
στο διάστημα Μάιος-Ιούλιος 1967.
Όπως έχουμε τονίσει και άλλες φορές στα σχετικά κείμενα, η Ελλάδα, στην δεκαετία του ’60, ήταν πολύ ελκυστική για τους ξένους παραγωγούς. Ο τόπος αυτός καθαυτός, με την ποικιλία του ανάγλυφου, ήταν το πρώτο πλεονέκτημα, αλλά εξ ίσου σημαντικά ήταν ο καλός καιρός (το μεσογειακό κλίμα) τους περισσότερους μήνες, που επέτρεπε γυρίσματα σε τρεις εποχές του χρόνου, και ακόμη το διαθέσιμο προσωπικό, από ηθοποιούς, τεχνικούς κ.λπ. έτοιμο ανά πάσα ώρα και στιγμή να προσφέρει όλες εκείνες τις υπηρεσίες και τις διευκολύνσεις, που απαιτούσε μια διεθνής συνεργασία.
Μάλιστα σ’ αυτόν τον τομέα είχαν δημιουργηθεί και κάποια «γραφεία» με το σημαντικότερο όλων να είναι εκείνο του Μαξ Ρόμαν (1938-2002), αυτής της τρομερής φιγούρας του ελληνικού κινηματογράφου, που συμμετείχε ως ηθοποιός, μεταξύ άλλων, στις δύο «πρακτορικές» ταινίες του Θανάση Βέγγου, την διετία 1967-69, φθάνοντας να κάνει ακόμη και τον «κόκκινο» κομισάριο στην αντικομμουνιστική περιπέτεια του Ντίμη Δαδήρα «Στα Σύνορα της Προδοσίας» (1968).
Πολύγλωσσος, με σοβαρές οργανωτικές ικανότητες, όπως στην πράξη αποδείχθηκε, και πάνω απ’ όλα έντιμος στις συνεννοήσεις και τις συναλλαγές του με τους Έλληνες και ξένους συνεργάτες του, ο Μαξ Ρόμαν ήταν εκείνος που είχε βρεθεί πίσω από πολλές ξένες παραγωγές που είχαν γυριστεί τότε στη χώρα, στηρίζοντάς τες σε κάθε διάστασή τους. Μάλιστα, στο “La Route de Corinthe” δεν ήταν μόνον οργανωτικός και πίσω από τις κάμερες ο ρόλος του, αλλά και μπροστά απ’ αυτές ενσαρκώνοντας έναν καταπληκτικό τύπου-κόμικ δολοφόνο!
Όπως ήδη έχετε αντιληφθεί τα γυρίσματα του «Δρόμου της Κορίνθου» συμπίπτουν με τους πρώτους μήνες της δικτατορίας. Τα πράγματα ήταν δύσκολα για τους ξένους παραγωγούς, τότε, στην αρχή, αλλά επειδή το στρατιωτικό καθεστώς δεν ήθελε επ’ ουδενί να δημιουργήσει κακές εντυπώσεις σε ξένους παράγοντες, τα όποια προβλήματα που δημιουργούνταν ξεπερνιούνταν μάλλον εύκολα. Επ’ αυτού θυμάται σχετικώς ο Κλοντ Σαμπρόλ (από την εκπομπή της ET1 «Συνεικόνες» με τον Κώστα Κωβαίο, παραγωγής 2001):
«Είναι μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση. Τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα και το Σούνιο (σ.σ. επίσης σε Ναύπλιο, Ισθμό και αλλού). Ήταν τρομερό που ζώντας στην Ελλάδα κοιμόμασταν πολύ αργά και ξυπνούσαμε νωρίς. Τα γυρίσματα ήταν πολύ ευχάριστα κι είχε υπέροχο καιρό. Είναι μια καλή ανάμνηση, όχι όμως και η ταινία. Τότε ήταν δικτατορία. Εντοπίσαμε τις περιοχές που θα γυρίζαμε το “Δρόμο της Κορίνθου” πριν από το πραξικόπημα, αλλά μετά μας απαγόρευσαν να γυρίσουμε. Έστειλα τότε τον διευθυντή παραγωγής να συναντήσει κάποιον συνταγματάρχη, υπεύθυνο για τον πολιτισμό κι εκείνος του είπε: “κάντε ό,τι θέλετε, εμείς απλώς θα επιβάλλουμε την τάξη στην Ελλάδα και θα φύγουμε – είμαστε καλοί άνθρωποι και αν σας εμποδίσει κάποιος θα τον κλείσουμε στη φυλακή (γέλια)”».
Είχε δίκιο ο Κλοντ Σαμπρόλ, όταν έλεγε πως από τα γυρίσματα στην Ελλάδα είχε καλές αναμνήσεις, αλλά όχι και από την ταινία. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το “La Route de Corinthe” δεν μπορεί με τίποτα να τοποθετηθεί μεταξύ των καλυτέρων ταινιών του. Καθώς λέμε για ένα σκηνοθέτη από τους πρωτοπόρους της Nouvelle Vague, η τριλογία του οποίου “La Femme Infidèle” (ε.τ. Η Άπιστη Γυναίκα, 1969), “Que la Bête Meure” (ε.τ. Να Πεθάνει το Κτήνος, 1969) και “Le Boucher” (ε.τ. «Ο Χασάπης», 1970) τον τοποθέτησε πάρα πολύ ψηλά, στην κορυφή της γαλλικής κινηματογραφίας της εποχής.
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/cinema/o-dromos-tis-korinthoy-i-tainia-kataskopeias-toy-klont-samprol-eihe-gyristei-stin
Όπως έχουμε τονίσει και άλλες φορές στα σχετικά κείμενα, η Ελλάδα, στην δεκαετία του ’60, ήταν πολύ ελκυστική για τους ξένους παραγωγούς. Ο τόπος αυτός καθαυτός, με την ποικιλία του ανάγλυφου, ήταν το πρώτο πλεονέκτημα, αλλά εξ ίσου σημαντικά ήταν ο καλός καιρός (το μεσογειακό κλίμα) τους περισσότερους μήνες, που επέτρεπε γυρίσματα σε τρεις εποχές του χρόνου, και ακόμη το διαθέσιμο προσωπικό, από ηθοποιούς, τεχνικούς κ.λπ. έτοιμο ανά πάσα ώρα και στιγμή να προσφέρει όλες εκείνες τις υπηρεσίες και τις διευκολύνσεις, που απαιτούσε μια διεθνής συνεργασία.
Μάλιστα σ’ αυτόν τον τομέα είχαν δημιουργηθεί και κάποια «γραφεία» με το σημαντικότερο όλων να είναι εκείνο του Μαξ Ρόμαν (1938-2002), αυτής της τρομερής φιγούρας του ελληνικού κινηματογράφου, που συμμετείχε ως ηθοποιός, μεταξύ άλλων, στις δύο «πρακτορικές» ταινίες του Θανάση Βέγγου, την διετία 1967-69, φθάνοντας να κάνει ακόμη και τον «κόκκινο» κομισάριο στην αντικομμουνιστική περιπέτεια του Ντίμη Δαδήρα «Στα Σύνορα της Προδοσίας» (1968).
Πολύγλωσσος, με σοβαρές οργανωτικές ικανότητες, όπως στην πράξη αποδείχθηκε, και πάνω απ’ όλα έντιμος στις συνεννοήσεις και τις συναλλαγές του με τους Έλληνες και ξένους συνεργάτες του, ο Μαξ Ρόμαν ήταν εκείνος που είχε βρεθεί πίσω από πολλές ξένες παραγωγές που είχαν γυριστεί τότε στη χώρα, στηρίζοντάς τες σε κάθε διάστασή τους. Μάλιστα, στο “La Route de Corinthe” δεν ήταν μόνον οργανωτικός και πίσω από τις κάμερες ο ρόλος του, αλλά και μπροστά απ’ αυτές ενσαρκώνοντας έναν καταπληκτικό τύπου-κόμικ δολοφόνο!
Όπως ήδη έχετε αντιληφθεί τα γυρίσματα του «Δρόμου της Κορίνθου» συμπίπτουν με τους πρώτους μήνες της δικτατορίας. Τα πράγματα ήταν δύσκολα για τους ξένους παραγωγούς, τότε, στην αρχή, αλλά επειδή το στρατιωτικό καθεστώς δεν ήθελε επ’ ουδενί να δημιουργήσει κακές εντυπώσεις σε ξένους παράγοντες, τα όποια προβλήματα που δημιουργούνταν ξεπερνιούνταν μάλλον εύκολα. Επ’ αυτού θυμάται σχετικώς ο Κλοντ Σαμπρόλ (από την εκπομπή της ET1 «Συνεικόνες» με τον Κώστα Κωβαίο, παραγωγής 2001):
«Είναι μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση. Τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα και το Σούνιο (σ.σ. επίσης σε Ναύπλιο, Ισθμό και αλλού). Ήταν τρομερό που ζώντας στην Ελλάδα κοιμόμασταν πολύ αργά και ξυπνούσαμε νωρίς. Τα γυρίσματα ήταν πολύ ευχάριστα κι είχε υπέροχο καιρό. Είναι μια καλή ανάμνηση, όχι όμως και η ταινία. Τότε ήταν δικτατορία. Εντοπίσαμε τις περιοχές που θα γυρίζαμε το “Δρόμο της Κορίνθου” πριν από το πραξικόπημα, αλλά μετά μας απαγόρευσαν να γυρίσουμε. Έστειλα τότε τον διευθυντή παραγωγής να συναντήσει κάποιον συνταγματάρχη, υπεύθυνο για τον πολιτισμό κι εκείνος του είπε: “κάντε ό,τι θέλετε, εμείς απλώς θα επιβάλλουμε την τάξη στην Ελλάδα και θα φύγουμε – είμαστε καλοί άνθρωποι και αν σας εμποδίσει κάποιος θα τον κλείσουμε στη φυλακή (γέλια)”».
Είχε δίκιο ο Κλοντ Σαμπρόλ, όταν έλεγε πως από τα γυρίσματα στην Ελλάδα είχε καλές αναμνήσεις, αλλά όχι και από την ταινία. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το “La Route de Corinthe” δεν μπορεί με τίποτα να τοποθετηθεί μεταξύ των καλυτέρων ταινιών του. Καθώς λέμε για ένα σκηνοθέτη από τους πρωτοπόρους της Nouvelle Vague, η τριλογία του οποίου “La Femme Infidèle” (ε.τ. Η Άπιστη Γυναίκα, 1969), “Que la Bête Meure” (ε.τ. Να Πεθάνει το Κτήνος, 1969) και “Le Boucher” (ε.τ. «Ο Χασάπης», 1970) τον τοποθέτησε πάρα πολύ ψηλά, στην κορυφή της γαλλικής κινηματογραφίας της εποχής.
https://www.lifo.gr/culture/cinema/o-dromos-tis-korinthoy-i-tainia-kataskopeias-toy-klont-samprol-eihe-gyristei-stin
Από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilis Serafimakis
Ο Saro Urzì, δεξιά στη φωτογραφία με το μουστακάκι και τη γαλάζια κοστουμιά, έπαιζε στον "Νονό" τον Σικελό ταβερνιάρη την κόρη τού οποίου παντρεύεται ο Μάϊκελ Κορλεόνε.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
ναι, το αναφέρω
θωμας σταμκος
Οπως και η προγενέστερη "Σφαίρα στην καρδιά "με την Καρεζη δεν ειχε καμμιά τυχη στην Ελλαδα (αν παιχτηκε μια εβδομάδα σε Αθηνα.)Θεσσαλονίκη μαλλον οχι..Αλλα ουτε κυκλοφόρησε σε βιντεο ή DVD. Σπανια αναφέρεται στην φιλμογραφία του Σαμπρολ. Οσο για τον Ρομαν ηταν συγγενής του Τσοχατζόπουλου.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Τα έχουμε πει για τον Μαξ Ρόμαν και θα τα ξαναπούμε...
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1195816310908569&id=100014406333349
George Katsampas
ΔιαγραφήΔεν ήξερα την ταινία. Την είδα όμως χθες βράδυ. Διάβασα και για την Gene Seberg που αυτοκτόνησε μόλις 40 ετών
https://m.youtube.com/watch?v=LLBVrq3Se_M
SEBERG Trailer (2019) Kristen Stewart Movie