ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 414

23/11/2021
>>Πέθανε ο διεθνούς φήμης τενόρος Παύλος Ράπτης<< διαβάσαμε σήμερα στις ειδήσεις.
Σε πρώτη φάση το όνομα δεν μου έλεγε τίποτα, αλλά προχωρώντας παρακάτω στις νεκρολογίες διαπίστωσα πως τον Παύλο Ράπτη τον ήξερα, έχοντας μάλιστα κι ένα δίσκο του, που τον είχα βρει στο Μοναστηράκι πριν από 20 και βάλε χρόνια. Προφανώς είχα αγοράσει το LP λόγω του ελληνικού ονόματος.
Ως Paulos Raptis, ο Παύλος Ράπτης έκανε τεράστια καριέρα στην Πολωνία, καθώς ήταν πολλοί εκείνοι που τον θεωρούσαν διάδοχο του Jan Kiepura («γεια σου Ρούκουνα, Κεπούρα!», που έλεγε και ο Μάρκος στον Ρούκουνα στο «Μαύρα μάτια, μάτια φρύδια»), ενώ ήταν γνωστός και στην Ελλάδα, καθώς εμφανιζόταν από χρόνια σε παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Ο Ράπτης είχε γεννηθεί το 1936, κάπου στην Καστοριά, για να βρεθεί στην Πολωνία, παιδί, τον καιρό των διώξεων των κομμουνιστών μετά το τέλος του Εμφυλίου. Εκεί, στην νέα πατρίδα του, σπούδασε στα καλύτερα σχολεία, για να αναδειχθεί στα πρώτα χρόνια του ’60 σε top όνομα.
Σταδιακά, μάλιστα, η φήμη του ξεπέρασε τα πολωνικά σύνορα, τραγουδώντας από Ελλάδα μέχρι Σιγκαπούρη, και από Αυστραλία μέχρι Αμερική – και αυτά πριν από την πτώση του «υπαρκτού», όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο του δίσκου του, που προέρχεται από το 1987. Φυσικά, ο Ράπτης είχε ξεκινήσει να ηχογραφεί από τις αρχές του ’60.
Ευλύγιστος και άνετος στο ρεπερτόριο, που επέλεγε να αποδώσει, ο Ράπτης τραγούδησε από πολύ νωρίς «τα πάντα», και φυσικά και ποπ. Μάλιστα στο συγκεκριμένο LP πολλά ποπ τραγούδια του είναι γραμμένα από δύο άλλους Έλληνες(!), τους J. Sideris – N. Chadzinikolau.

[Αυτό είναι το εξώφυλλο του LP – τραγούδι ακούστε στα σχόλια]

22/11/2021
Ό,τι έχω διαβάσει (διηγήματα και ποιήματα) από Τριαντάφυλλο Πίττα είναι όλα ένα κι ένα. Πολύ μεγάλος και, όπως συνήθως και συχνά συμβαίνει, υποτιμημένος.
Στο βιβλίο του «Τα Τέρατα θα Έρθουν» που είχε κυκλοφορήσει το 1969 στις εκδόσεις Ιωλκός, και ξανά στον Αιγόκερω το 1981 υπάρχει το εισαγωγικό διήγημα με τον ίδιο τίτλο, στο οποίο ο Πίττας καταπιάνεται με την εφηβική σεξουαλικότητα (αγαπημένο θέμα του), σε συνθήκες ανδροκρατούμενων δομών (εδώ ένα κάτι σαν ορφανοτροφείο αρρένων), παρομοιάζοντας το πέος σε στύση με «τέρας».
Τα αγόρια που γίνονται άντρες και που επικαθορίζονται από τα «τέρατα» που φέρουν επάνω τους, επιτίθενται με βία απέναντι στη γυναίκα ή στον διαφορετικό, πριν καταλήξουν να ξεκληρίσουν τον κόσμο, ως πρωταίτιοι της πυρηνικής καταστροφής.

Ψυχαναλυτικό στο έπακρο, το «τα τέρατα θα έρθουν», που άλλοτε φέρνει στη μνήμη Ζενέ και άλλοτε Ιονέσκο, είναι ένα διαμάντι της λογοτεχνίας μας, που εξακολουθεί να παραμένει στα αζήτητα.

22/11/2021
Θα περιμένω το πρώτο ελληνικό epic, power metal συγκρότημα που θα μελοποιήσει αυτούς τους στίχους. Από Εξκάλιμπερ και πέρα...

ΗΡΩΙΚΗ ΦΥΓΗ

Ξοπίσω μου δαιμονικό φυσομανούσε, του Άδη,
πύρινο ανασασμό
κι έτρεχα, σ’ άφεγγες νυχτιές, μες στο βαθύ σκοτάδι,
μ’ έν’ άγριο καλπασμό.

Και τον μαντύα τον ταπεινό ξεδίπλωνα του επαίτη
σ’ ηρωική φυγή
κι έσερνα ατίθασα λυτή της κόμης μου τη χαίτη
και σάρωνα τη γη.

Του ανέμου το καμτσίκωμα που αφάνιζε τα δάση
με λύγαε, καλαμιά
και στέγνωνε στα χείλια μου, τη φούχτα μου, άδειο τάσι
στην άνυδρη ερημιά.

Κι απ’ την αρμύρα θέριευε της φλογισμένης άμμου
της δίψας το ουρλιαχτό,
μα έφευγα, ενώ, σε σύσπαση φριχτή, κυλιόταν χάμου
τ’ ανήμπορο ερπετό.

Η γη κάτω απ’ τη φτέρνα μου προδοτικά βογγούσε
καφτή ως λαβωματιά,
μα βέλος ξέφευγα γοργό και πίσω μου αστοχούσε
η εχθρική σαϊτιά.

Με παραμόνευε γαμψά το νύχι στα σκοτάδια
του πειναλέου βραχνά
κι ως γλύτωνα, οι φοβέρες του, μαύρων όρνιων κοπάδια
πίσω έκραζαν βραγχνά.

Κι η νύχτα τρύπια, τάνυζε φτερούγα νυχτερίδας,
τον έναστρο ουρανό
και την οργή του κεραυνού σε νέφη καταιγίδας
σπαθί έκρυβε γυμνό.

Στο πέρασμά μου σφύριζε της έχθρητας το φίδι
μες στα ξερά κλαδιά,
μα της φυγής μου η αστραπή περνούσε όπως λεπίδι,
της νύχτας τη καρδιά.

Και του θριάμβου μου η κραυγή βόλι καφτό τρυπούσε
τα σπλάγχνα της σιγής
κι αντίλαλους η φόρμιγγα του στήθους μου ξυπνούσε,
στις εσχατιές της γης.

['Ηβη Κούγια (Μελισσάνθη), από τη συλλογή "Προφητείες", του 1931]

22/11/2021
Αυτό το είχαμε γράψει πέρυσι, σαν χθες...

21/11/2021
Η Athens Voice κάνει αφιέρωμα στην σοσιαλδημοκρατία λέει... κι έχει καλέσει για να γράψουν όλους εκείνους που κατέστρεψαν την χώρα, από το 1996 και μετά, από θέσης ευθύνης (Κώστας Σημίτης, Ευάγγελος Βενιζέλος, Τάσος Γιαννίτσης, Γιώργος Φλωρίδης, Νίκος Χριστοδουλάκης, Αλέκος Παπαδόπουλος – όλο το αποκρουστικό σημιτικό ΠΑΣΟΚ δηλαδή), μαζί με διάφορους άλλους όνομα και μη χωριό... με τους οποίους γελάς, μόνο, μ’ αυτά που γράφουν.
Πάρτε εδώ τι έλεγε ο Δημήτρης Τσοβόλας, το 1992, τον οποίον φυσικά δεν πρόκειται να τον καλέσουν για να πει την άποψή του (τα κεφαλαία δικά μου).

«Είναι γεγονός ότι το χρέος του Δημόσιου Τομέα αυξήθηκε κατά την περίοδο 1982-1988. Η αύξηση όμως αυτή δεν οφείλεται σε καταναλωτικά ελλείμματα, όπως αναληθώς υποστηρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά εξ ολοκλήρου στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ.
Όχι μόνο δεν υπήρξαν καταναλωτικά ελλείμματα την περίοδο 1981-1988, αλλά υπήρξαν πρωτογενή πλεονάσματα, αφού με εξαίρεση το 1981 (επί ΝΔ) και το 1985, τα έσοδα επαρκούσαν να καλύψουν και μέρος των δαπανών εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, που οφειλόταν στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ.
Εάν σ’ αυτό συνυπολογιστεί και το γεγονός της αλλαγής πολιτικής δανεισμού του Δημοσίου, που επέβαλλε η ανάγκη προσαρμογής της Ελλάδας στα κοινοτικά δεδομένα και που σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο άρχισε να δανείζεται με τους όρους δανεισμού των ιδιωτών, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι ο καταναλωτισμός, για τον οποίον κατηγορείται ο Δημόσιος Τομέας, αποτελεί μύθο και προπαγανδιστικό εφεύρημα της ΝΔ.
Το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ, επί των ημερών μας, ενισχύθηκε σημαντικά, ώστε να υπερκαλύψει την ατολμία των ιδιωτών επενδυτών, οι οποίοι από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 είχαν σχεδόν σταματήσει να επενδύουν. Έτσι, ο λόγος Ακαθάριστες Επενδύσεις Παγίου Κεφαλαίου προς ΑΕΠ σταθεροποιήθηκε στην αρχή της οκταετίας του ΠΑΣΟΚ, για να βελτιωθεί θεαματικά προς το τέλος της. Αναστράφηκε έτσι η τάση αποεπένδυσης, που χαρακτήριζε την ελληνική οικονομία μέχρι το 1981.
Ταυτόχρονα το ΑΕΠ παρουσίασε μικρή, αλλά σταθερή αύξηση τα πρώτα χρόνια της οκταετίας, για να αυξηθεί με ρυθμό 4,4% και 3,8% σε σταθερές τιμές το 1988 και το 1989, έναντι μηδενικής αύξησης το 1981.
Είναι γνωστό ότι ο μόνος υγιής και αποτελεσματικός τρόπος για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος, χωρίς προβλήματα, είναι η αύξηση του ΑΕΠ. Η στασιμότητα του ΑΕΠ, που παρατηρείται σήμερα (σ.σ. το 1992, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη) είναι ένας από τους κύριους λόγους που το δημόσιο χρέος αυξάνεται ταχύτατα και δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην δημοσιονομική διαχείριση».
Δημήτρης Τσοβόλας «Οι Δρόμοι της Ευθύνης» [Κάκτος, 1994]
[κουβέντα δεν πρόκειται να πιάσω, δεν έχω χρόνο]

20/11/2021
Καίτη Θεοχάρη 1967. Γιατί έτσι, γιατί υπάρχει λόγος...

20/11/2021
Και όμως οι Fleetwood Mac, δηλαδή ο Peter Green στο περίφημο "Oh well - pt.1" πρέπει να είχε αντιγράψει τον Σταύρο Ξαρχάκο. Καθόλου δύσκολο να ήξερε το άλμπουμ του...
https://www.youtube.com/watch?v=ZibXLWfxsvQ

19/11/2021
Βροχή στα δειλινά, ελπίδα πουθενά
τη φτώχεια μου φτωχότερη τη βλέπω
Παράθυρα κλειστά, τα όνειρα σβηστά
κι εγώ ξερό κλαρί στη μέση στέκω
[Κώστας Κινδύνης]
https://www.youtube.com/watch?v=67eD0FZDgkA

19/11/2021
Επειδή έγινε κάποιος ντόρος σε σχέση την βράβευση της Ελένης Καραΐνδρου με “Lifetime Achievement Award” από τα World Soundtrack Awards, του Κινηματογραφικού Φέστιβαλ της Γάνδης.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως το συγκεκριμένο φεστιβάλ βραβεύει από το 2001 και έχει βραβεύσει (για κινηματογραφική μουσική πάντα) δεκάδες συνθέτες, για ποικίλους λόγους και αιτίες.
Μάλιστα έχει βραβεύσει ξανά και 3-4 Έλληνες. Τον Μίκη Θεοδωράκη το 2007 πάλι με “Lifetime Achievement Award” (σαν αυτό που δώσανε, τώρα, στην Καραΐνδρου), το 2006 κάποιον Alexis Koustoulidis (“SABAM Award For the Most Original Composition by a Young International Composer”), το 2005 τον Vangelis (“Public Choice Award”), ενώ κάμποσες φορές έχει βραβευθεί και ο Alexandre Desplat (αν θεωρήσουμε πως είναι κι αυτός «μισός» Έλληνας, αφού η μάνα του είναι Ελληνίδα).
Να πούμε επίσης πως η Ε. Καραΐνδρου δεν πήρε κάποιο από τα τρία βασικά βραβεία του θεσμού (“Film Composer of the Year”, “Television Composer of the Year”, “Best Original Song Written Directly for a Film”), αλλά κάποιο από εκείνα που στην Ελλάδα τα λέμε... της συνολικής προσφοράς. Κάποιο απ’ αυτά τέλος πάντων που οι Βέλγοι, μέσα σε 20 χρόνια, δεν πρόκαμαν να δώσουν (έστω και ένα... μισό) στον Ennio Morricone.
Μμμμμ... φοβερός θεσμός... τι να σου πω... Παμ' παρακάτω...

19/11/2021
Θυμάμαι ένα παλιό σύνθημα στο ποδόσφαιρο - δεν ξέρω αν το λένε ακόμη οι... πλατύποδες. «Γ@μιέται ο Βόλος και η Αυστρία»...

19/11/2021
Δεν πιστεύω να υπάρχει κανένας εδώ μέσα -μεταξύ των φίλων και γνωστών τέλος πάντων-, που να περιμένει από τον Πλεύρη να τον προστατέψει από οτιδήποτε...