Ένα νέο jazz label
έχουμε εδώ να παρουσιάσουμε, το καναδικό Attaboygirl, που «τρέχουν» ο κιθαρίστας-ουτίστας Gordon Grdina και η visual artist Genevieve Monro. Οι δύο πρώτες
κυκλοφορίες της εταιρείας αφορούν σε δύο ξεχωριστά CD του καναδού μουσικού (είναι γεννημένος
στο Βανκούβερ, το 1977), που μας είχε τόσο εντυπωσιάσει με τα προηγούμενα
άλμπουμ του, το “Resist”
[Irabbagast Records, 2020] (υπό Gordon Grdina Septet) και το “Gordon Grdina’s Nomad Trio”
[Skirl Records, 2020].
GORDON GRDINA’S SQUARE PEG: Klotski
[Attaboygirl Records, 2021]
Το νέο σχήμα του Gordon Grdina αποκαλείται Square Peg και μέλη του είναι, πέραν του ιδίου, που χειρίζεται πάντα κιθάρες και ούτι, οι Mat Maneri βιόλα, Shahzad Ismaily μπάσο, moog synthesizer και Christian Lillinger ντραμς. Το σχήμα δεν δισκογραφείται για πρώτη φορά, καθώς έχει υπάρξει και το “The ‘Live at The White Room’ Sessions” από το 2019, όμως τώρα φαίνεται πως βρίσκεται σε μια πολύ δημιουργική φάση του, παράγοντας μουσική «ζεστή», «δυναμική», με ισχυρό feeling, ακαταπόνητες ιδέες και εντυπωσιακά παιξίματα.
Εξάλλου και οι υπόλοιποι τρεις οργανοπαίκτες, που συνοδεύουν, στους Square Peg, τον Καναδό, κάθε άλλο παρά τυχαίοι είναι. Ο Mat Maneri, με τεράστια δισκογραφία και συμμετοχή σε δεκάδες σχηματισμούς είναι εδώ και χρόνια μία «μορφή» της νεοϋορκέζικης jazz-avant σκηνής, όπως και ο Shahzad Ismaily εξάλλου (με τις πακιστανικές ρίζες), που πριν λίγα χρόνια τον είδαμε να υπογράφει, μαζί με τον Marc Ribot και τους υπόλοιπους Ceramic Dog, ένα από τα σημαντικότερα jazz-avant άλμπουμ της περασμένης δεκαετίας, το “YRU Still Here?” [enja / yellowbird, 2018]. Όμως και ο τέταρτος, και νεότερος μάλλον της παρέας, ο γερμανός ντράμερ Christian Lillinger, έχει τεράστια συνεισφορά στα ανάλογα πράγματα, με δεκάδες συμμετοχές και αξιολογότατα άλμπουμ (προσφάτως, εξάλλου, γράψαμε για το έξοχο “XXXX” στην ACT Music + Vision, που υπέγραφαν από κοινού οι Michael Wollny, Emile Parisien, Tim Lefebvre και Christian Lillinger).
Στο “Klotski” τώρα, όπως αποκαλείται η πιο νέα πρόταση των Gordon Grdina’s Square Peg, που περιλαμβάνει οκτώ πρωτότυπα tracks, όλα συνθέσεις του Grdina, τα πλαίσιο παραμένει εκείνο της avant-jazz και της ελεύθερης φόρμας γενικώς, που πριμοδοτεί το πηγαίο και το αυθόρμητο.
Έτσι μέσα από κάποιους χαλαρούς «οδηγούς», που οπωσδήποτε υπάρχουν, ώστε η μουσική να μην γλιστρά προς το abstract, τα μέλη των Square Peg παρουσιάζουν στο “Klotski” τον καλύτερο εαυτό τους, δημιουργώντας ένα περιβάλλον έντονο και στα όριά του εκρηκτικό, εντός του οποίου αποτυπώνονται μελωδικά αυτοσχεδιαστικά πλαίσια, με συνεισφορά και από το ούτι ορισμένες φορές (“Bacchic barge”), καινοτομώντας και σε ηχοχρώματα – πέραν των περιπτώσεων με τις συνολικές-συναρπαστικές ενοργανώσεις τύπου “Sulfur city” (με ούτι, moog και όλα τ’ άλλα μαζί) και των εντυπωσιακών παικτικών ντεμαράζ τύπου “Sore spot”. Άλμπουμ κολοσσός!
GORDON GRDINA: Pendulum [Attaboygirl Records,
2021]
Το “Pendulum” είναι το τρίτο σόλο άλμπουμ τού Gordon Grdina, καθώς έχουν προηγηθεί το “China Cloud” (2018), για ηλεκτρική κιθάρα και ούτι, και το “Prior Street” (2020) για κλασική κιθάρα και ούτι. Σ’ αυτό το τελευταίο μοτίβο κινείται και το “Pendulum”, στο οποίον ο καναδός μουσικός συνθέτει και αυτοσχεδιάζει, ξανά, για κλασική κιθάρα και ούτι, επιχειρώντας να εξερευνήσει δρόμους μουσικούς, που να φέρνουν σε μια κάποια επικοινωνία την Ανατολή με την Δύση.
Για περισσότερο από είκοσι χρόνια ο Gordon Grdina ασχολείται με το ούτι, σπουδάζοντας το όργανο με δάσκαλο τον Ιρακινό Rahim Alhaj, και εξερευνώντας τα κατατόπια του μέσα από τους δίσκους των Hamza El Din, Simon Shaheen, Anouar Brahem και Munir Bashir. Έχει φθάσει δηλαδή σ’ ένα τέτοιο σημείο, ο Καναδός, ώστε να μπορεί να στηρίξει ακόμη κι ένα σόλο-ούτι άλμπουμ, πόσω μάλλον ένα μεικτό CD, όπως είναι τούτο που μας απασχολεί εδώ.
Από τα επτά κομμάτια τού “Pendulum” πέντε είναι για σόλο κλασική κιθάρα, ενώ δύο είναι για σόλο ούτι. Σε κανένα track, δηλαδή, δεν συνηχούν τα δύο όργανα (με διπλή εγγραφή), ούτε υπάρχει track στο οποίο να ξεκινά το ένα όργανο και να συνεχίζει το άλλο. Η έννοια του σόλο είναι αυστηρή λοιπόν και αφορά και στα δύο όργανα.
Στα κομμάτια με κλασική κιθάρα η επιρροή από την σχετική κλασική φιλολογία είναι ολοφάνερη, ενώ στα κομμάτια με ούτι και ιδίως στο “The chase” είναι ολοφάνερη η αυτοσχεδιαστική προσέγγιση της Ανατολής. Το άλλο track με ούτι, το “Wayward”, αποτελεί επανεκτέλεση σύνθεσης που είχε ακουστεί για πρώτη φορά στο άλμπουμ “Ejdeha” [Songlines Recordings, 2018] των Gordon Grdina’s The Marrow, ενώ έχει ερμηνευθεί και από το Gordon Grdina Quartet στο CD “Cooper’s Park” [Songlines Recordings, 2019]. Άρα, σαν σύνθεση, αποτελεί μια σταθερή αξία του ρεπερτορίου του καναδού μουσικού, που έρχεται και επανέρχεται, ούσα πιο κοντά σ’ αυτή την «επικοινωνία» Ανατολής και Δύσης (με τις σχετικές εναρμονίσεις να ακούγονται εντυπωσιακώς).
Γενικώς οι επιρροές του Grdina μπορεί να αναζητηθούν σε πολλά και διαφορετικά αισθητικά πεδία, περάν της δυτικής και ανατολικής «κλασικής», όπως είναι η jazz, η pop των στάνταρντ και της Tin Pan Alley, το flamenco, το folk κ.λπ.
Ένα άλμπουμ απολαυστικό είναι το “Pendulum”, που θα μπορούσε να αφορά στον κατάλογο της ιστορικής Takoma Records.
Επαφή: www.gordongrdinamusic.com
Το νέο σχήμα του Gordon Grdina αποκαλείται Square Peg και μέλη του είναι, πέραν του ιδίου, που χειρίζεται πάντα κιθάρες και ούτι, οι Mat Maneri βιόλα, Shahzad Ismaily μπάσο, moog synthesizer και Christian Lillinger ντραμς. Το σχήμα δεν δισκογραφείται για πρώτη φορά, καθώς έχει υπάρξει και το “The ‘Live at The White Room’ Sessions” από το 2019, όμως τώρα φαίνεται πως βρίσκεται σε μια πολύ δημιουργική φάση του, παράγοντας μουσική «ζεστή», «δυναμική», με ισχυρό feeling, ακαταπόνητες ιδέες και εντυπωσιακά παιξίματα.
Εξάλλου και οι υπόλοιποι τρεις οργανοπαίκτες, που συνοδεύουν, στους Square Peg, τον Καναδό, κάθε άλλο παρά τυχαίοι είναι. Ο Mat Maneri, με τεράστια δισκογραφία και συμμετοχή σε δεκάδες σχηματισμούς είναι εδώ και χρόνια μία «μορφή» της νεοϋορκέζικης jazz-avant σκηνής, όπως και ο Shahzad Ismaily εξάλλου (με τις πακιστανικές ρίζες), που πριν λίγα χρόνια τον είδαμε να υπογράφει, μαζί με τον Marc Ribot και τους υπόλοιπους Ceramic Dog, ένα από τα σημαντικότερα jazz-avant άλμπουμ της περασμένης δεκαετίας, το “YRU Still Here?” [enja / yellowbird, 2018]. Όμως και ο τέταρτος, και νεότερος μάλλον της παρέας, ο γερμανός ντράμερ Christian Lillinger, έχει τεράστια συνεισφορά στα ανάλογα πράγματα, με δεκάδες συμμετοχές και αξιολογότατα άλμπουμ (προσφάτως, εξάλλου, γράψαμε για το έξοχο “XXXX” στην ACT Music + Vision, που υπέγραφαν από κοινού οι Michael Wollny, Emile Parisien, Tim Lefebvre και Christian Lillinger).
Στο “Klotski” τώρα, όπως αποκαλείται η πιο νέα πρόταση των Gordon Grdina’s Square Peg, που περιλαμβάνει οκτώ πρωτότυπα tracks, όλα συνθέσεις του Grdina, τα πλαίσιο παραμένει εκείνο της avant-jazz και της ελεύθερης φόρμας γενικώς, που πριμοδοτεί το πηγαίο και το αυθόρμητο.
Έτσι μέσα από κάποιους χαλαρούς «οδηγούς», που οπωσδήποτε υπάρχουν, ώστε η μουσική να μην γλιστρά προς το abstract, τα μέλη των Square Peg παρουσιάζουν στο “Klotski” τον καλύτερο εαυτό τους, δημιουργώντας ένα περιβάλλον έντονο και στα όριά του εκρηκτικό, εντός του οποίου αποτυπώνονται μελωδικά αυτοσχεδιαστικά πλαίσια, με συνεισφορά και από το ούτι ορισμένες φορές (“Bacchic barge”), καινοτομώντας και σε ηχοχρώματα – πέραν των περιπτώσεων με τις συνολικές-συναρπαστικές ενοργανώσεις τύπου “Sulfur city” (με ούτι, moog και όλα τ’ άλλα μαζί) και των εντυπωσιακών παικτικών ντεμαράζ τύπου “Sore spot”. Άλμπουμ κολοσσός!
Το “Pendulum” είναι το τρίτο σόλο άλμπουμ τού Gordon Grdina, καθώς έχουν προηγηθεί το “China Cloud” (2018), για ηλεκτρική κιθάρα και ούτι, και το “Prior Street” (2020) για κλασική κιθάρα και ούτι. Σ’ αυτό το τελευταίο μοτίβο κινείται και το “Pendulum”, στο οποίον ο καναδός μουσικός συνθέτει και αυτοσχεδιάζει, ξανά, για κλασική κιθάρα και ούτι, επιχειρώντας να εξερευνήσει δρόμους μουσικούς, που να φέρνουν σε μια κάποια επικοινωνία την Ανατολή με την Δύση.
Για περισσότερο από είκοσι χρόνια ο Gordon Grdina ασχολείται με το ούτι, σπουδάζοντας το όργανο με δάσκαλο τον Ιρακινό Rahim Alhaj, και εξερευνώντας τα κατατόπια του μέσα από τους δίσκους των Hamza El Din, Simon Shaheen, Anouar Brahem και Munir Bashir. Έχει φθάσει δηλαδή σ’ ένα τέτοιο σημείο, ο Καναδός, ώστε να μπορεί να στηρίξει ακόμη κι ένα σόλο-ούτι άλμπουμ, πόσω μάλλον ένα μεικτό CD, όπως είναι τούτο που μας απασχολεί εδώ.
Από τα επτά κομμάτια τού “Pendulum” πέντε είναι για σόλο κλασική κιθάρα, ενώ δύο είναι για σόλο ούτι. Σε κανένα track, δηλαδή, δεν συνηχούν τα δύο όργανα (με διπλή εγγραφή), ούτε υπάρχει track στο οποίο να ξεκινά το ένα όργανο και να συνεχίζει το άλλο. Η έννοια του σόλο είναι αυστηρή λοιπόν και αφορά και στα δύο όργανα.
Στα κομμάτια με κλασική κιθάρα η επιρροή από την σχετική κλασική φιλολογία είναι ολοφάνερη, ενώ στα κομμάτια με ούτι και ιδίως στο “The chase” είναι ολοφάνερη η αυτοσχεδιαστική προσέγγιση της Ανατολής. Το άλλο track με ούτι, το “Wayward”, αποτελεί επανεκτέλεση σύνθεσης που είχε ακουστεί για πρώτη φορά στο άλμπουμ “Ejdeha” [Songlines Recordings, 2018] των Gordon Grdina’s The Marrow, ενώ έχει ερμηνευθεί και από το Gordon Grdina Quartet στο CD “Cooper’s Park” [Songlines Recordings, 2019]. Άρα, σαν σύνθεση, αποτελεί μια σταθερή αξία του ρεπερτορίου του καναδού μουσικού, που έρχεται και επανέρχεται, ούσα πιο κοντά σ’ αυτή την «επικοινωνία» Ανατολής και Δύσης (με τις σχετικές εναρμονίσεις να ακούγονται εντυπωσιακώς).
Γενικώς οι επιρροές του Grdina μπορεί να αναζητηθούν σε πολλά και διαφορετικά αισθητικά πεδία, περάν της δυτικής και ανατολικής «κλασικής», όπως είναι η jazz, η pop των στάνταρντ και της Tin Pan Alley, το flamenco, το folk κ.λπ.
Ένα άλμπουμ απολαυστικό είναι το “Pendulum”, που θα μπορούσε να αφορά στον κατάλογο της ιστορικής Takoma Records.
Επαφή: www.gordongrdinamusic.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου