Για τον νορβηγό συνθέτη, τραγουδοποιό και κιθαρίστα Bjørn Riis έχουμε
γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον,
αναφερόμενοι στα άλμπουμ του “Everything to Everyone”
[Karisma Records,
2022], “A Storm is Coming”
[Karisma, 2019] και “Forever Comes to an End” [Karisma, 2017]. Επίσης έχουμε γράψει για
το prog συγκρότημά του, τους Airbag (για το άλμπουμ τους “A Day at the Beach”, από το 2020), πράγμα που σημαίνει πως ήδη έχουμε δώσει
μια καλή εικόνα του ύφους και του ήχου του. Πιθανώς λοιπόν, και μετά απ’ όλα
αυτά, ορισμένοι να θυμούνται πως ο Riis είναι ορκισμένος fan των Pink Floyd,
το ύφος των οποίων αναπαράγει συχνά μέσα από τις συνθέσεις του.
Στην πιο πρόσφατη δουλειά του (επίσημη κυκλοφορία: 7 Οκτ.
2022), την δεύτερη μέσα στο 2022, το mini album “A Fleeting Glimpse”
[Karisma Records], o Bjørn Riis το
πάει το θέμα ακόμη πιο μακριά – και καλά κάνει. Συνθέτει τέσσερα κομμάτια, με
διάρκειες ανάμεσα στα πέντε και οκτώ λεπτά, που είναι όλα τους «φλοϋντικά». Και
αυτό είναι το λιγότερο, αν δεν ήταν και τα τέσσερα κομματάρες – τόσο
κομματάρες, ώστε θα εύρισκαν άνετα θέση στα άλμπουμ των Pink Floyd από τα 80s και μετά, για να μην πούμε
και πιο πίσω.
Λοιπόν, τα vibes των Pink Floyd όλοι τα ξέρουν. Progressive rock, με «αιθέριες» ηλεκτρικές κιθάρες, ωραία ακουστικά parts, πληθώρα πλήκτρων και φωνές, μαζί με φωνητικά, που επιτείνουν αυτό το ευρύτερα κοσμικό στοιχείο.
Ξεκινώντας από το τέλος να επισημάνουμε, λοιπόν, την παρουσία στο άλμπουμ της Durga McBroom, γνωστής τραγουδίστριας και βοκαλίστριας των Floyds, από το 1988 και μετά (“Delicate Sound of Thunder”) και βεβαίως μιας «στενής» ομάδας μουσικών με τον Bjørn Riis επικεφαλής σε φωνή, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, συν τους Arild Brøter ντραμς, Øyvind Brøter πιάνο και Per Øydir φαρφίζα, που απλώς κάνει θαύματα.
Πολύ συμπαθητική η εισαγωγή με το “Dark shadows (Part 1)”, που όλως περιέργως έφερε στη μνήμη μου το «ντυλανικό» “I shall be released”, στην εκτέλεση του Hamilton Camp, φοβερό το “A voyage to the sun” με τις early psych αναφορές, πολύ καλό το “Summer meadows” στο σφοδρό ηλεκτρικό μέρος του και επίσης άξιο το κλείσιμο με το “Dark shadows (Part 1)”, στην πιο prog και ελαφρώς cosmic στιγμή του “A Fleeting Glimpse”.
Επαφή: www.karismarecords.no
Λοιπόν, τα vibes των Pink Floyd όλοι τα ξέρουν. Progressive rock, με «αιθέριες» ηλεκτρικές κιθάρες, ωραία ακουστικά parts, πληθώρα πλήκτρων και φωνές, μαζί με φωνητικά, που επιτείνουν αυτό το ευρύτερα κοσμικό στοιχείο.
Ξεκινώντας από το τέλος να επισημάνουμε, λοιπόν, την παρουσία στο άλμπουμ της Durga McBroom, γνωστής τραγουδίστριας και βοκαλίστριας των Floyds, από το 1988 και μετά (“Delicate Sound of Thunder”) και βεβαίως μιας «στενής» ομάδας μουσικών με τον Bjørn Riis επικεφαλής σε φωνή, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, συν τους Arild Brøter ντραμς, Øyvind Brøter πιάνο και Per Øydir φαρφίζα, που απλώς κάνει θαύματα.
Πολύ συμπαθητική η εισαγωγή με το “Dark shadows (Part 1)”, που όλως περιέργως έφερε στη μνήμη μου το «ντυλανικό» “I shall be released”, στην εκτέλεση του Hamilton Camp, φοβερό το “A voyage to the sun” με τις early psych αναφορές, πολύ καλό το “Summer meadows” στο σφοδρό ηλεκτρικό μέρος του και επίσης άξιο το κλείσιμο με το “Dark shadows (Part 1)”, στην πιο prog και ελαφρώς cosmic στιγμή του “A Fleeting Glimpse”.
Επαφή: www.karismarecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου